Ασφαλιστικό-Συνταξιοδοτικό: Στο απόσπασμα των ανατροπών η νέα γενιά
Οι επερχόμενες ανατροπές στην Κοινωνική Ασφάλιση επιβάλλουν δουλειά μέχρι τον τάφο!
Καταστροφική η δραστική αύξηση του ελάχιστου αριθμού ενσήμων για την κατοχύρωση του δικαιώματος στη σύνταξη
από τα 4.500 σήμερα στα 6.000 ένσημα.
Σύμφωνα με σημερινό δημοσίευμα της εφημερίδας Ριζοσπάστης, καθώς συνεχίζονται οι διαβουλεύσεις κυβέρνησης - τρόικας και παρά τους κυβερνητικούς ισχυρισμούς, γίνεται όλο και πιο καθαρό το εύρος και το βάθος των νέων αντιλαϊκών ανατροπών. Αιχμή των παρεμβάσεων που ήδη έχουν αποφασιστεί, είναι και πάλι η Κοινωνική Ασφάλιση, επιβεβαιώνοντας ότι η επίθεση σ' αυτή αποτελεί στρατηγική επιλογή του κεφαλαίου και των κυβερνήσεών του, αλλά και της Ευρωπαϊκής Ενωσης.
Και δεν είναι τυχαίο ότι η ομάδα που, περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη μπαίνει στο στόχαστρο, είναι η νέα γενιά. Τους νέους, δηλαδή αυτούς που σήμερα βρίσκονται στην ηλικία των 40 ετών και κάτω, βάζει στο σημάδι η κυβέρνηση, καταδικάζοντας ένα μεγάλο τμήμα τους, μετά το τέλος του εργάσιμου βίου τους, να μην μπορούν να εξασφαλίσουν ούτε μια σύνταξη.
Εκεί ακριβώς οδηγεί η δραστική αύξηση του ελάχιστου αριθμού ενσήμων για την κατοχύρωση του δικαιώματος στη σύνταξη από τα 4.500 σήμερα στα 6.000 ένσημα, γι' αυτούς που γεννήθηκαν μετά το 1975 και άρχισαν να εργάζονται μετά το 1993, δηλαδή θεωρούνται «νέοι» ασφαλισμένοι. Πρόκειται για τη δεύτερη αύξηση του ελάχιστου χρόνου ασφάλισης, προκειμένου να έχει κάποιος σύνταξη, μέσα στα τελευταία 20 χρόνια και αθροιστικά αγγίζει το 50%: Από τα 4.050 ένσημα (πριν το 1993), στα 6.000 τώρα. Αφορά μάλιστα τους ασφαλισμένους όλων των Ταμείων, μισθωτούς, αυτοαπασχολούμενους, αγρότες, επιστήμονες, άντρες και γυναίκες.
Το μέτρο αυτό, σύμφωνα με το δημοσίευμα του Ριζοσπάστη, γίνεται ακόμα πιο επώδυνο σε συνθήκες όπου τα ποσοστά ανεργίας των νέων ήταν και είναι πολύ μεγαλύτερα από τον πανεθνικό μέσο όρο, η πρόσβαση και ένταξη στην εργασία γίνεται σε μεγαλύτερη ηλικία απ' ότι παλιότερα, ενώ η νέα γενιά δοκιμάζεται από την επέκταση των ευέλικτων μορφών απασχόλησης και μάλιστα σε ορισμένους κλάδους (εμπόριο, τουρισμός, γενικά στις υπηρεσίες) έχουν γίνει καθεστώς.
Είναι χαρακτηριστικό ότι το πρώτο τρίμηνο του 2014, με ποσοστό ανεργίας στο 27,8%, η ανεργία των νέων 15 έως 24 ετών ήταν 56,7%, δηλαδή διπλάσια, ενώ στην ηλικία 25 έως 29 ετών ήταν στο 42,4%. Μάλιστα στις γυναίκες, τα ποσοστά ανεργίας είναι 61,5% και 44,2% αντίστοιχα. Που σημαίνει ότι για τις γυναίκες η ανατροπή αυτή, μαζί με όλα τα άλλα βάρη που φέρνει και δυσκολεύουν την πρόσβασή τους στην εργασία, ισοδυναμεί με γεράματα χωρίς κανένα εισόδημα! Αλλά και γι' αυτούς που εργάζονται, το 5θήμερο και το 8ωρο, δηλαδή το ολόκληρο ένσημο για 300 ημέρες ασφάλισης το χρόνο, είναι ένα μακρινό όνειρο.
Δουλειά μέχρι τον τάφο
Αν για τη νέα γενιά οι συνέπειες των νέων μέτρων είναι καταστροφικές, δεν είναι λιγότερο επώδυνες για τις μεγαλύτερες ηλικίες που έχουν ήδη διανύσει μεγάλο μέρος του εργάσιμου βίου τους. Ετσι η κυβέρνηση σχεδιάζει την κατάργηση όλων των ειδικών ορίων συνταξιοδότησης πριν το 62ο έτος, αλλά και πριν το 67ο έτος.
Το μέτρο αυτό επιφέρει νέες αυξήσεις στα ειδικά όρια ηλικίας που ίσχυαν για ορισμένες ομάδες ασφαλισμένων. Στοχεύει ιδιαίτερα στους ασφαλισμένους στο καθεστώς των ΒΑΕ, στις γυναίκες με ανήλικα παιδιά που είχαν συμπληρώσει το 2011 και 2012 τα χρόνια ασφάλισης, αλλά δεν είχαν το όριο ηλικίας, όπως και στους εργαζόμενους στο Δημόσιο με 25ετία αλλά και στις τράπεζες και πρώην ΔΕΚΟ, καθώς και στους ένστολους που συνταξιοδοτούνταν με τα ειδικά όρια. Σύμφωνα με το σχέδιο, θα προστεθούν δύο επιπλέον χρόνια εργασίας για όσους «έκλειναν» τις προϋποθέσεις το 2019 και 4 χρόνια επιπλέον σε όσους είχαν τις προϋποθέσεις το 2020.
Αυτό σημαίνει ότι μετά το 2021, κανένας εργαζόμενος, όπου και να είναι ασφαλισμένος, δε θα μπορεί να συνταξιοδοτείται πριν το 67ο έτος. Νωρίτερα (και μέχρι το 62ο έτος) θα μπορούν να συνταξιοδοτούνται μόνο όσοι έχουν 12.000 ένσημα, δηλαδή 40 χρόνια πλήρους και συνεχούς ασφάλισης, κάτι που είναι περισσότερο μια «θεωρητική δυνατότητα» και όχι κάτι που θα αφορά έναν ικανό αριθμό ασφαλισμένων.
Εξαίρεση αποτελεί μόνο η σύνταξη αναπηρίας που και αυτή όμως έχει γίνει πλέον μια πραγματική «Οδύσσεια», για όσους είχαν την ατυχία να προσβληθούν από ασθένεια ή να έχουν ατύχημα, καθώς και οι ασφαλισμένοι που οι κλάδοι τους και το επάγγελμά τους θα συνεχίσουν να υπάγονται και τα επόμενα χρόνια στο καθεστώς των ΒΑΕ. Αλλά και γι' αυτούς, οι συνθήκες έχουν δραματικά χειροτερέψει, καθώς τα επαγγέλματα αυτά σχετίζονται με κλάδους που έχουν συρρικνωθεί και ως εκ τούτου η συμπλήρωση του απαραίτητου αριθμού ενσήμων, ειδικά μάλιστα τα τελευταία χρόνια της εργασίας τους, έχει γίνει σχεδόν αδύνατη.
