To Google δεν είναι γιατρός! 4 λόγοι για να μην πατήσετε «κλικ»
O πόνολαιμος μπορεί να είναι σύμπτωμα καρκίνου, οι πόνοι στην κοιλιά ίσως οφείλονται σε σπαστική κολίτιδα, οι κράμπες στα πόδια σε υπερβολική κόπωση. Αυτές είναι μόνο λίγες από τις χιλιάδες διαγνώσεις
που κάνει καθημερινά ο …dr Google!
Eχει συμβεί σε όλους μας να έχουμε αισθανθεί έναν πόνο και να έχουμε προστρέξει στο Google, αναζητώντας τις πιθανές του αιτίες. Το 81% των χρηστών του Ίντερνετ αναζητούν στον κυβερνοχώρο πληροφορίες που αφορούν την υγεία τους, με αποτέλεσμα πολλοί να οδηγούνται σε λάθος συμπεράσματα και να τους κυριεύει ο πανικός. Το φαινόμενο Cyberchondria έχει μπει για τα καλά στη ζωή μας… Αν ανήκετε κι εσείς στην κατηγορία ανθρώπων που έχουν αντικαταστήσει τον γιατρό με το …ποντίκι του υπολογιστή, οι γραμμές που ακολουθούν σας… αφορούν!
Αν κάθε περίεργη ενόχληση, αντί να σας οδηγεί στο σαλονάκι του γιατρού, σας φέρνει μπροστά από την οθόνη του υπολογιστή να ψάχνετε σε site υγείας για τις παθήσεις που αντιστοιχούν στα συμπτώματά σας, τότε μάλλον ανήκετε στην κατηγορία των cyberchondriacs. O –ελληνιστί- κυβερνοχόνδριος είναι εκείνος που αναζητά πληροφόρηση για θέματα υγείας μέσω Διαδικτύου. Οι ειδικοί κρούουν των κώδωνα του κινδύνου, καθώς σύμφωνα με έρευνες, ενώ ένας στους δύο κάνει αυτοδιάγνωση με τη βοήθεια του Ίντερνετ, μόνο ένας στους τέσσερις ελέγχει την εγκυρότητα της πηγής αναζήτησης πληροφοριών. Η χώρα μας, μάλιστα, συγκαταλέγεται στις χώρες που εμφανίζουν την πιο ραγδαίααύξηση χρήσης των site υγείας.
Σίγουρα δεν μπορούμε να αμφισβητήσουμε τη δύναμη του Διαδικτύου αλλά και την πολύτιμη βοήθειά του όσον αφορά στην πληροφόρησή μας, όμως υπάρχει και η άλλη όψη του νομίσματος, που είναι η λανθασμένη αυτοδιάγνωση που οδηγεί είτε σε εφησυχασμό, είτε σε …πανικό!
Το να κάνουμε αναζητήσεις για ιατρικά συμπτώματα, προσπαθώντας να διαγνώσουμε μόνοι μας κάποιο πρόβλημα υγείας, είναι μια πρακτική η οποία όχι μόνο δεν έχει νόημα, αλλά είναι και πολύ επικίνδυνη… Ας δούμε όμως το θέμα πιο αναλυτικά.
Το Διαδίκτυο βλάπτει σοβαρά την υγεία;
Παλαιότερα η πληροφόρηση για ιατρικά θέματα προερχόταν από εγκυκλοπαίδειες ή από βιβλία με ιατρικά θέματα.
Σήμερα, με την ευρεία διάδοση του Διαδικτύου είναι πιο εύκολο από κάθε άλλη φορά να αποκτήσει κάποιος τις πληροφορίες που επιθυμεί για οποιαδήποτε πάθηση. Αυτό που πολλοί φαίνεται να αγνοούν ωστόσο, είναι πως τις περισσότερες φορές τα αποτελέσματα τέτοιων αναζητήσεων είναι λανθασμένα και μη έγκυρα. Δυστυχώς, η τεράστια αυτή πηγή πληροφόρησης που ακούει στο όνομα Ίντερνετ, είναι η …Disneyland των υποχόνδριων!
Ο κατά φαντασία ασθενής ανατρέχει συνέχεια στον κυβερνοχώρο, αναζητώντας ασθένειες με συμπτώματα που συμπίπτουν με τα δικά του. Κάποιες φορές μπορεί να καθησυχαστεί, κάποιες άλλες όμως του δημιουργούνται ακόμη περισσότερες ανησυχίες. Νιώθει καχυποψία και πολλές φορές αμφισβητεί ακόμη και τον γιατρό του, όταν τελικά φτάσει σε αυτόν, που δεν του σύστησε τη θεραπεία ή τις εξετάσεις που βρήκε στο Ίντερνετ.
Οι ίδιοι οι γιατροί αναφέρουν χαρακτηριστικά, πως φθάνουν καθημερινά στο γραφείο τους ασθενείς με χαρτιά που έχουν εκτυπώσει από το σπίτι και προσπαθούν να τους πείσουν για την ασθένεια που νομίζουν πως έχουν. Το φαινόμενο Cyberchondria έχει πάρει τεράστιες διαστάσεις, με τους γιατρούς να αναρωτιούνται για το ποια θα πρέπει να είναι τα μέτρα αντιμετώπισης του φαινομένου.
4 λόγοι για να ξανασκεφτείτε αν θα πατήσετε το κλικ!
1. Το Ίντερνετ δεν είναι πάντα έγκυρο:
Μπορεί ο κυβερνοχώρος να είναι ένα παράθυρο προς την πληροφόρηση, ακριβώς όμως επειδή είναι ανοιχτό για όλους και δεν υπάρχουν περιορισμοί, μπορεί ο καθένας να ποστάρει τις προσωπικές του εμπειρίες πάνω σε θέματα υγείας και αυτό να καταστεί επικίνδυνο!
Για αυτό, καλό θα είναι πριν επισκεφτείτε μια ιστοσελίδα, να ελέγξετε τις πηγές της και να διασταυρώσετε αν είναι τεκμηριωμένες και αξιόπιστες.
2. Μην πιστεύετε ό,τι διαβάζετε:
Υπάρχουν πολλά συμπτώματα, που μπορεί να υποδηλώνουν είτε ασήμαντα είτε πολύ σημαντικά προβλήματα υγείας. Επειδή όμως δεν είμαστε γιατροί και δεν μπορούμε να γνωρίζουμε σε ποια κατηγορία ανήκουμε δεν θα πρέπει σε καμία περίπτωση επειδή κάποιος πήρε το τάδε φάρμακο και είδε αποτελέσματα, να το πάρουμε και εμείς. Εδώ ισχύει το ρητό που μας έλεγαν από παιδιά «Δηλαδή αν πηδήξω από το παράθυρο, θα πηδήξεις και εσύ;».
3. Σκεφτείτε λογικά:
Παλαιότερα, όταν δεν υπήρχε το Ίντερνετ, καλούσαμε τον γιατρό μας, του λέγαμε τα συμπτώματά μας και αυτός κρίνοντας την σοβαρότητα ή μη της κατάστασής μας καλούσε στο ιατρείο του για μια εκτενέστερη εξέταση. Αν σκεφθούμε μάλιστα, ότι ακόμη και οι ίδιοι οι γιατροί συχνά ζητούν τη γνώμη συναδέλφων τους σε κάποιες ιδιαίτερες περιπτώσεις για να σιγουρευτούν για τη διάγνωση, εσείς πώς παραδίδετε αμαχητί μία τέτοια σημαντική διαδικασία στο… Ίντερνετ;
4. Προστατέψτε τον εαυτό σας:
Ακόμη και ο πιο ψύχραιμος άνθρωπος θα λυγίσει μόλις διαβάσει ότι τα συμπτώματα που έχει ίσως είναι σημάδια καρκίνου. Μετά από αυτό σίγουρα οι επισκέψεις στους γιατρούς θα αυξηθούν λόγω των ψυχοσωματικών που θα σας δημιουργηθούν και άγχος θα διαδεχθεί ο πανικός! Μην ψάχνετε ποτέ για συμπτώματα σε διάφορα ιατρικά sites. Διαχειριστείτε με ψυχραιμία το οποιοδήποτε θέμα υγείας προκύψει και επισκεφτείτε τον οικογενειακό σας γιατρό – αυτός είναι ο μόνος αρμόδιος για να σας συμβουλεύσει. Σε αντίθετη περίπτωση, ετοιμαστείτε για κρίσεις… πανικού…
Μαρτυρία
«Ξεκίνησε μια μέρα εντελώς τυχαία. Είχα έντονους πόνους χαμηλά στην κοιλιά και επειδή συνεχίζονταν για μέρες, ένα πρωινό που ήμουν στο γραφείο, πληκτρολόγησα στο Google τα συμπτώματα. Τι τό’ θελα; Δεκάδες σελίδες υγείας ανοίχτηκαν στην οθόνη του υπολογιστή μου και όλες περιέγραφαν αναλυτικά τα συμπτώματα που είχα. Κάθε μία είχε και μια διαφορετική πιθανή ασθένεια να προτείνει ως πιθανή αιτία-για τον πόνο μου- άλλες αθώες και άλλες πολύ σοβαρές: κύστη στις ωοθήκες, πρόβλημα στην μήτρα, κολίτιδα ήταν μερικές από αυτές. Πανικοβλήθηκα και τις έκλεισα αμέσως κι έκανα πάνω από δύο ώρες να συνέλθω!
Λίγο μετά, αποφάσισα να ξαναμπώ για να μελετήσω διάφορα forums όπου μιλούσαν γυναίκες της ηλικίας μου με παρόμοια συμπτώματα. Οι συμβουλές και διάφορα γιατροσόφια έδιναν και έπαιρναν, ώσπου με έπιασε απόγνωση! Τηλεφώνησα θυμάμαι το ίδιο κιόλας απόγευμα στον γυναικολόγο μου και την επόμενη μέρα πήγα στο ραντεβού μου. Εκεί φυσικά διαπιστώθηκε πως δεν είχα τίποτα από όλα αυτά που είχα διαβάσει την προηγούμενη μέρα και ηρέμησα. Κάπως έτσι, αποφάσισα να μην υποβάλω ποτέ ξανά τον εαυτό μου σε αυτήν την τόσο ψυχοφθόρα διαδικασία και να αφήνω μερικά πράγματα στους ειδικούς!»
Μαρία 28 χρόνων, ιδιωτική υπάλληλος.
Πηγή: lifepositive.gr
