Η οδύσσεια μιας άνεργης και οι voucherάδες του ΟΑΕΔ
Παπαγεωργίου Γεωργία
Γνωρίζει ότι είναι μόνο για πέντε μήνες. Γνωρίζει ότι θα πληρωθεί σε πέντε μήνες. Γνωρίζει ότι δεν έχει προοπτικές μόνιμης απασχόλησης, γιατί οι περισσότεροι μετά το πεντάμηνο παίρνουν άλλα άτομα. Δεν μπόρεσε όμως να συγκρατήσει τη χαρά της όταν ύστερα από δύο χρόνια ανεργίας έγινε δεκτή στο voucher του ΟΑΕΔ!
Πήγε σε διάφορες συνεντεύξεις. Αλλού της είπαν «Το βιογραφικό σας είναι πολύ καλό, αλλά δε θα συνεργαστούμε». Αλλού αντί για ηλεκτρονικό μηχανικό της είπαν «Α! Έχετε τελειώσει ηλεκτρικές συσκευές». Η προθεσμία έληγε και δουλειά δεν έκλεινε.
Ήρθε η τελευταία εβδομάδα. Με άγχος και χαρά μαζί ξεκίνησε να πάει σε μία ακόμη συνέντευξη. Είχε πολλή κίνηση, οπότε πήρε ένα ταξί μιας και ήταν σχετικά κοντά, για να μην κάνει κακή εντύπωση αργοπορώντας. «Τι το ήθελα; Δεν πήγαινα από Βικτώρια με τα πόδια μέχρι το Γαλάτσι; Ο ταξιτζής, αφού μου εξιστόρησε την ιστορία της ζωής της προηγούμενης πελάτισσας, αφού μου είπε ότι είμαι 28 και άρα τα περιθώρια στενεύουν για να κάνω οικογένεια, μου πρότεινε να γίνει ο νταβατζής μου! Είπαμε κρίση, είπαμε δυσκολίες, είπαμε απελπισία, αλλά όχι και να γίνω πόρνη! Κατέβηκα το συντομότερο δυνατό και καταλαβαίνεις με τι ψυχολογία πήγα στον υποψήφια δουλειά μου!» εξηγεί η Κ.Ο.
Συνεχίζεται η οδύσσεια μιας υποψήφιας υπαλλήλου. «Πάω στο Γαλάτσι, στον παιδίατρο. Παρεμπιπτόντως είμαι ηλεκτρονικός μηχανικός, ασχολούμαι με προγραμματισμό και τώρα τελευταία με το web designing και το web developing. Μου ζητάει διάφορα σχετικά με το αντικείμενό μου, μεταξύ αυτών να φτιάξω ένα πρόγραμμα που θα ξεχωρίζει τις επισκέψεις κλεισμένες με ραντεβού από τα Ταμεία που είναι συμβεβλημένος και τις «μαύρες» επισκέψεις!
Τότε κατάλαβα γιατί ένας γιατρός όπου πάω, κάθε φορά που απαντά στο τηλέφωνο λέει: «Όλα τα ραντεβού με τον ΕΟΠΥΥ είναι κλεισμένα, αν θέλετε θα σας δω ως ιδιώτης». Ας αφήσουμε το παράτυπο που ήθελε να κάνω... Για να με τσεκάρει στο τέλος της συνέντευξης μου ζήτησε να πάω το φίλτρο του ενυδρείου του στο pet shop, γιατί κάτι είχε χαλάσει. Εν τω μεταξύ προηγουμένως μου εξήγησε ότι στο πλαίσιο των καθηκόντων μου ήταν να βάζω καμιά σκούπα, να πλένω καμιά κούπα. Σου λέει: «Θα είναι το παιδί για όλες τις δουλειές ή όχι».
Και σαν να μη φτάνει αυτό, βγαίνοντας από το γραφείο περίμενε κι ένας άλλος υποψήφιος για τη θέση. Είπε στη γραμματέα του να καλέσει τον υπεύθυνο του ΟΑΕΔ για το δικό μου βιογραφικό για να κλείσει η δουλειά. Πού είναι το κακό; Πρώτον υποτίθεται ότι εργοδότης και υπάλληλος συμφωνούν να συνεργαστούν. Δεν αποφασίζει ο ένας μόνος του! Κι αυτό είναι το λιγότερο. Τον επόμενο, που περίμενε για συνέντευξη και ήταν σαν να τον έχει απορρίψει ήδη, δεν τον σεβάστηκε; Κι εκείνος δουλειά ζητούσε, όχι επαιτεία!».
Έπεται όμως και συνέχεια στην οδύσσεια της άνεργης: «Πάω μετά σε έναν άλλον, που είχε ηλεκτρικές συσκευές, έφερνε και από τη Βουλγαρία κάτι αρώματα και καλλυντικά, που ήθελε «να σπρώξει», όπως είπε, και στην Ελλάδα. Εννοείται ότι και για τις δύο εταιρείες ως έδρα είχε δηλώσει τη Βουλγαρία! Ήθελε τον σχεδιασμό του site. Όλα καλά ώς εδώ!
Ήθελε να απαντώ στα τηλέφωνα όλων των πελατών και να παίρνω παραγγελίες και να γνωρίζω κωδικούς όλων των προϊόντων, ήθελε να κάνω και τεχνική υποστήριξη (γιατί το έκανε και αυτό) σε υπολογιστές, λογισμικό υπολογιστών, iphone και άλλα, ήθελε να παίρνω τηλέφωνα και να προωθώ τα προϊόντα, ήθελε να δουλεύω 6 ημέρες την εβδομάδα, τουλάχιστον 8 ώρες την ημέρα, ενώ το πρόγραμμα προβλέπει πενθήμερη εξάωρη απασχόληση. Ήθελε χίλια άτομα σε ένα! Η αγγελία έλεγε βέβαια ότι ζητάει web designer / web developer, δεν έλεγε ότι ψάχνει τη μετενσάρκωση της θεάς Κάλι με τα χίλια χέρια!».
Τελικά η Κ.Ο. βρήκε δουλειά σε ένα γραφείο όπου θα έπρεπε να ασκήσει το αντικείμενο με το οποίο ασχολείται και της έδωσε τις προοπτικές μόνιμης πρόσληψης με το πέρας του πεντάμηνου. Μάλιστα, λίγα λεπτά αφού έκλεισε τη δουλειά, ένας από τους υποψήφιους εργοδότες, που την είχε δει, ζήτησε να συνεργαστούν, αλλά μόλις είχε κλείσει τη συμφωνία άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο να δουλέψουν μαζί μετά το πεντάμηνο!
Κατά τη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου, όπου παρουσιάστηκαν τα αποτελέσματα της έκθεσης ΕΡΓΑΝΗ του υπουργείου Εργασίας, πέραν όλων των άλλων επιτευγμάτων του, ο υπουργός καυχιόταν επειδή μόνο 3,5% των εργαζομένων πληρώνονταν με τον κατώτατο μισθό. Είναι βέβαια απορίας άξιο αν οι δεκάδες χιλιάδες «voucherαδες» αποτελούν μόνο το 3,5% των εργαζομένων.
Το άλλο συγκλονιστικό που ανακοίνωσε ήταν ότι το 40% των εργαζομένων αμείβεται με μισθούς πάνω από 1.000 ευρώ! Πρώτον: Το υπόλοιπο 56,5%; Δεύτερον: Τα ποσοστά των απασχολούμενων με δελτίο παροχής υπηρεσιών δεν τα ανακοίνωσε. Γιατί, αν ένας τέτοιος εργαζόμενος πληρώνεται 1.000 ευρώ, προφανώς μόνο τα 500 του μένουν στο χέρι!
Ηθικό δίδαγμα: Επειδή δεν προβλέπεται το κράτος να κάνει κάτι για να συγκρατήσει τους εκμεταλλευτές, ο καθένας με τις πράξεις τους, παρά την απελπισία που τον διακατέχει, θα πρέπει να βάλει όρια.
Πηγή: Η ΑΥΓΗ
