Η δύναμη του λαού μας
Του ΜΑΝΩΛΗ ΠΑΤΣΩΝΑ
Σε 19 μέρες εκλογές. Και οι πολίτες στρέφονται προς τα αριστερά. Κάτι που φαίνεται όχι μόνο από τις δημοσκοπήσεις-όσο πειραγμένες και αν είναι-,
αλλά κυρίως από την αίσθηση, από την περιρρέουσα ατμόσφαιρα μέσα στην κοινωνία.
Από την εποχή της κατοχής είχαν οι Έλληνες να στραφούν προς την αριστερά σε τέτοια μαζική κλίμακα. Και κάνουν, τηρουμένων των αναλογιών, το ίδιο τώρα. Πρόκειται για επίτευγμα. Διότι το επιτυγχάνει ένας λαός τον οποίον επί είκοσι χρόνια ο «εκσυγχρονισμός» προσπαθούσε να τον υποχρεώσει να χάσει τον αυτοσεβασμό και την αυτογνωσία του, ώσπου εν τέλει να αλλοτριωθεί τελείως.
Δεν ήταν εύκολο να μετατοπισθεί ο λαός τόσο μαζικά και τόσο ριζικά. Έπρεπε να ξεπεράσει πολλά στερεότυπα που κυριάρχησαν στην πολιτική ζωή επί πολλές δεκαετίες. Αντικομουνιστικά κλισέ, φασίζουσες γενικεύσεις ( «όλοι ίδιοι είναι»), αποκαρδιωτικά αξιώματα (καλοί στη θεωρία αλλά όχι στην πράξη) και πάνω απ΄όλα μια τηλεοπτική προπαγάνδα που καλλιέργησε και καλλιεργεί την ιδιώτευση, τον ατομικισμό, την διαίρεση. Και το σπουδαιότερο μια Πέμπτη φάλαγγα διανοουμένων και δημοσιογράφων –τα οικόσιτα της διαπλοκής- γάνωναν επί δεκαετίες το μυαλό των Ελλήνων ότι είναι υποδεέστεροι των Ευρωπαίων, κομπιναδόροι και φτωχοδιάβολοι.
Θα μπορούσε κανείς να αποδώσει σε θαύμα τη μη αποβλάκωση των Ελλήνων μετά από το πολυετές πρεσάρισμα που δέχτηκαν, κυρίως όσον αφορά τις ηθικές και πολιτιστικές καταβολές τους. Όμως, είμαστε ένας λαός πολιτικοποιημένος και πολύπειρος. Βαθιά στη συλλογική μας μνήμη έχουμε κρατήσει τις μεγάλες στιγμές της ιστορίας μας. Ελάχιστοι λαοί παγκόσμια αντιτάχθηκαν στον πόλεμο για τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, η πήραν αποστάσεις από το παραλήρημα εναντίον των μουσουλμανικών χωρών.
Είναι πολύ μα πολύ σημαντικό αυτό που συμβαίνει σήμερα στην ελληνική κοινωνία. Δηλαδή η ταξική θέση των πολιτών να επηρεάζει την ταξική συνείδηση. Δεν στράφηκαν οι Έλληνες στις εύκολες ακροδεξιές ψευδοϋποσχέσεις, σε έναν εικονικό παράδεισο που απαρνείται την αλήθεια και την καθημερινότητα, όπως δυστυχώς συμβαίνει με άλλους λαούς που η κυρίαρχη μέχρι σήμερα ιδεολογία μας προέτρεπε να θαυμάζουμε.
Επανέρχεται μάθαμε ο Γιωργάκης! Που επανέρχεται; Στον τόπο του εγκλήματος; Ο πρίγκιπας, που μας θεωρεί ηλίθια και αμνήμονα ανθρωπάκια, ξαναέρχεται για να μας ξανασώσει.
Όλοι αυτοί λοιπόν θα φύγουν και θα φύγουν κακήν κακώς. Με τον τρόπο που τους αξίζει. Και αν για την ώρα κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν τι συμβαίνει, αν κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν τον θυμό που προκάλεσαν, σύντομα θα πάρουν την κατάλληλη απάντηση. Και τότε θα αντιληφθούν ότι το πολιτικό τους τέλος είναι εδώ ήδη από χθες.
ΜΑΝΩΛΗΣ ΠΑΤΣΩΝΑΣ
