Ο επίλογος της αστυφιλίας (της Παρθένας Τσοκτουρίδου)

Και είναι καλό αυτό ή κακό; αναρωτιούνται κάποιοι. Εφόσον δεν έχουμε εργασία στην επαρχία.

Μας έχει εγκαταλείψει το κράτος, λένε κάποιοι αγανακτισμένοι, όσοι δηλαδή απέμειναν στα χωριά τους να ασχοληθούν με τη γεωργία μετά κόπων και βασάνων.

Οι ανέσεις που υπάρχουν στην πόλη, δεν υπάρχουν πλέον στα εγκαταλελειμμένα χωριά μας, λένε οι γεροντότεροι. Η πόλη τα έχει όλα στα πόδια σου. Σούπερ μάρκετ, μανάβη, γιατρό, φαρμακείο, θέρμανση, ότι θέλεις τέλος πάντων, δίχως ταλαιπωρία, δυσκολίες και κούραση.

Μας έχουν καταστρέψει τα σπίτια στα χωριά από τις ληστείες και τις επιδρομές των επιτηδείων, διαμαρτύρονται οι ξενιτεμένοι.

Μα αφού φεύγουν νέοι, γέροι, όλοι στο εξωτερικό για δουλειές, γιατί να μη μιμείται ο ένας τον άλλον; αναρωτιούνται άλλοι. Εκεί θα αναζητήσουν καλύτερες τύχες και θα επιδιώξουν βελτίωση των συνθηκών της ζωής τους.

Ζούμε σε μια χώρα της αθλιότητας, της εξαθλίωσης, της μιζέριας, της φτώχειας και όλα αυτά τα ζούμε σε όνειρο;

Απάντηση: Όχι. Δεν είναι όνειρα. Τα ζούμε.

Αποτελέσματα: Δυσμενή τα επακόλουθα για την κοινωνική και οικονομική ζωή της χώρας μας.

Προτάσεις: Μέτρα για τη δημιουργία βιομηχανιών και τη διατήρηση των υπαρχόντων και όχι το κλείσιμο τους που θα δημιουργήσει περισσότερες μεταναστεύσεις.

Έργα υποδομής στην ύπαιθρο για να απορροφηθεί εργατικό δυναμικό, το οποίο είναι βέβαια πλέον δυσεύρετο και να αυξηθεί το αγροτικό εισόδημα.

Η διάλυση των βιομηχανιών δεν λύνεται ούτε με ποιηματάκια ούτε με συγκεντρώσεις δήθεν υψηλού διανοητικού επιπέδου και άλλα κουραφεξαλα. Θέλουμε άμεση λύση στα προβλήματα της εργασίας.

Κι εφόσον διαλύονται διάφορες βιομηχανίες παντού, γιατί να μη δημιουργηθούν αγροτικές βιομηχανίες για την ανάπτυξη αυτού του τόπου (οινοποιεία, ξυλουργεία κλπ) στα πλαίσια βέβαια πάντα του συνεταιριστικού πνεύματος για πιο αποδοτική καλλιέργεια και πιο συμφέρουσα διάθεση των αγροτικών προϊόντων στην κατανάλωση;

Στα αστικά κέντρα διαμαρτύρονται. Ελαττώστε την αστυφιλία. Δεν έχουμε να φάμε, διαμαρτύρονται.

Κι εμείς, ο λαός, τι να κάνουμε; Εμείς πρέπει να πάρουμε μέτρα για αυτό;

Κάντε προτάσεις, θα μας πουν.

Δεν ξέρετε οι ειδικοί τι πρέπει να κάνετε;

Όχι;

Ε, λοιπόν, κάντε τα εξής: Τις οικονομικές παροχές που δίνετε στους επιτήδειους του κεφαλαίου και τις πριμοδοτησεις, δώστε τες επιτέλους στα δικά μας αγροτικά και κτηνοτροφικά προϊόντα, έτσι ώστε να βελτιωθεί η θέση των αγροτών που είναι σε δεινή κι απελπιστική κατάσταση στους περισσότερους από αυτούς και μάλιστα δίχως διακρίσεις σε ημέτερους και υμέτερους.

Δεν πρέπει να αλλάξει πια η κοινωνική και ασφαλιστική τους θέση; Γιατί να αισθάνονται αδικημένοι και να κατεβαίνουν με τα τρακτέρ τους στους δρόμους ζητώντας βοήθεια και συμπαράσταση;

Δεν ζητούν ελεημοσύνη. Το δίκιο τους θέλουν. Με αξιοπρέπεια. Γιατί είναι κι αυτοί δημιουργικά στοιχεία όπως όλοι μας στο κοινωνικό σύνολο. Παρέχουν προσφορές και υπηρεσίες μεγάλες για τη σωστή ζωή των πολιτών. Αμφιβάλλετε για αυτό;

Δεν οφείλει το κράτος να εκτελέσει δημόσια έργα σε ακραίες περιοχές; Θα μου πείτε τώρα πως δεν εκτελεί στις αστικές και θα το κάνει στις ακραίες; Και είναι σωστό και δίκαιο αυτό;

Τα σχολεία μας στα χωριά κλείνουν το ένα μετά το άλλο. Δεν είναι σοβαρό το θέμα αυτό; Ποια είναι η μέριμνα του κράτους; Έστω και η ίδρυση πνευματικών ή άλλων ιδρυμάτων θα είναι ωφέλιμη για το μέλλον. Κτίρια άδεια υπάρχουν στην ύπαιθρο. Κάντε διοικητική αποκέντρωση. Και κάντε θεσμούς που να εμποδίζουν τον κατακερματισμό της ιδιοκτησίας που ταλαιπωρεί και καταστρέφει κόσμο και κοσμακη.

Έτσι θα ελαφρυνθει το πρόβλημα της αστυφιλίας, το οποίο είναι μια πραγματικότητα με σοβαρές κοινωνικές και οικονομικές προεκτάσεις και συνέπειες στη διάρθρωση της ζωής και της κοινωνίας.

Και ποιοι είναι οι ειδικοί που θα πρέπει να τα κάνουν, αναρωτιούνται.

Απάντηση: Είναι αυτοί που τους ψήφισε ο ελληνικός λαός και κυβερνούν αυτή τη στιγμή. Αυτοί που έχουν εκπροσώπους σε όλους τους Νομούς και εννοείται ότι καταγράφουν τα προβλήματα του κόσμου.

Αυτά τα προβλήματα να κοιτάξουν να επιλύσουν, γιατί ο κόσμος από ξεκατινιασματα και παχιά λόγια αγανάκτησε. Έχει πολλά θέματα να επιλύσει. 

Αλλά ποιός θα το κάνει αυτό;

Δεν υπάρχει αντιπολίτευση, λένε. Αυτό φταίει.

Κλείνω τον επίλογο μου με μια λέξη για όλα αυτά:

- Κρίμα!