Μια ανάσα
Πέπη Ρηγοπούλου
Τουλάχιστον κατ’ επίφαση, τα Μέσα μοιάζουν να αλλάζουν με εντυπωσιακή ταχύτητα απόψεις, χωρίς να φοβούνται μήπως οι αναγνώστες/θεατές τους θυμηθούν
όσα διάβαζαν στις εφημερίδες είτε έβλεπαν και άκουγαν στον ηλεκτρονικό Τύπο. Η μάλλον κοινότυπη αυτή διαπίστωση επιβεβαιώνεται και από την αλλαγή στάσης μερίδας τουλάχιστον του ευρωπαϊκού και του διεθνούς Τύπου –και κατ’ επέκταση της κοινής γνώμης– για την Ελλάδα. Οι Ελληνες μοιάζουν να είναι σήμερα πολύ λιγότερο οι τεμπέληδες, αφερέγγυοι, ανεύθυνοι παρίες της ευρωπαϊκής κοινότητας, εκείνοι των οποίων τα χρέη οι άλλοι φορολογούμενοι αναγκάζονταν, ως μη όφειλαν, να στερούνται για να εξοφλήσουν. Τώρα, η εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ έχει προκαλέσει θεαματική αντιστροφή της ατμόσφαιρας: ο ελληνικός λαός είναι τολμηρός, θαρραλέος αλλά και υπεύθυνος, όταν, ανάλογα με την τοποθέτηση του κάθε Μέσου, δεν είναι και παράδειγμα προς μίμηση.
Η μεταστροφή αυτή δεν συμβαδίζει απόλυτα με τις διαθέσεις των κρατούντων στην Ευρώπη, δεν είναι όμως και άσχετη. Εννοείται ότι οι κυβερνήσεις και πολύ περισσότερο κάποια κέντρα εξουσίας ισχυρότερα και διαρκέστερα και από τις κυβερνήσεις, δεν αλλάζουν τόσο εύκολα απόψεις και αυτό συμβαίνει ακόμα και όταν κάποιοι από τους εκφραστές τους αλλάζουν τη ρητορική τους. Ούτε τα καλά λόγια των διεθνών Μέσων αποτελούν απόδειξη των καλών προθέσεων των οπουδήποτε της γης κρατούντων, ούτε και αντίστροφα οι κατηγορίες αντανακλούν υποχρεωτικά το λάθος ή την αποτυχία. Ωστόσο, το γενικό κλίμα της κοινής γνώμης και τα Μέσα της υπόλοιπης Ευρώπης μετρούν για τους πολιτικούς, δηλαδή για το τμήμα εκείνο της εξουσίας που είναι υποχρεωμένο να υπολογίζει τον μη πραγματικό και ωστόσο αποφασιστικό μέσο όρο των ανθρώπων.
Είναι λογικό να περιμένουμε ότι η σημερινή δικαιολογημένη ευφορία θα διαρκέσει για πολύ; Η κυβέρνηση που προέκυψε από τις εκλογές στην Ελλάδα θα έχει για ένα διάστημα τον αέρα της νίκης και το πλεονέκτημα της έκπληξης. Ωστόσο, είναι λογικό να περιμένουμε ότι σχετικά γρήγορα θα βρεθεί στο στόχαστρο κριτικών. Κάποιες που θα προέρχονται από τους ηττημένους πολιτικούς αντιπάλους και από εκείνους που φοβούνται ότι τα συμφέροντά τους απειλούνται είναι πιο αναμενόμενες και, στο πρώτο τουλάχιστον διάστημα, και οι πιο ακίνδυνες. Αλλες μπορεί να προέλθουν και από αυθεντικούς είτε ευκαιριακούς οπαδούς και συμμάχους και συμπαθούντες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Να αφορούν πρόσωπα, πολιτικές, πράξεις που δεν θα συνάδουν με τα «πιστεύω» και τις προτιμήσεις του καθενός. Και φυσικά η άσκηση κριτικής είναι από τα αναφαίρετα και βασικά προνόμια του δημοκρατικού πολιτεύματος.
Mark Rothko, «Violet, Black, Orange, Yellow on White and Red», 1949
Ωστόσο, το καλό και το κακό που μπορούν να ειπωθούν για τη νέα ελληνική κυβέρνηση επικεντρώνεται σε ένα βασικά πεδίο: στις εξωτερικές κινήσεις και στα εσωτερικά μέτρα που σε ασφυκτικά σύντομο διάστημα πρέπει να βγάλουν τη χώρα από το καθεστώς της οικονομικής και όχι μόνον κατοχής, από τον εξευτελισμό και την εξαθλίωση και να κάνουν την ελπίδα να επιστρέψει στην κοινωνία μας. Αυτός είναι βασικός λόγος για τον οποίο ψηφίστηκε και η επιτυχία σε αυτή την αποστολή είναι το μέτρο με το οποίο θα κριθεί. Η προσπάθεια αυτή, ιδιαίτερα δύσκολη, θα εξελιχθεί μέσα σε μια από πολλές πλευρές ιδιαίτερα πρωτόφαντη κατάσταση. Και επειδή το βασικό ζητούμενο είναι τίποτε λιγότερο από την ίδια τη ζωή του τόπου, στο τι θα γίνει στο πεδίο αυτό πρέπει να είναι το πρώτιστο μέλημα των πολιτικών που πράττουν και των πολιτών που κρίνουν. Ομως, πριν απ’ όλα, η κοινωνία σήμερα, μετά την καταιγιστική προπαγάνδα φόβου που είχε εξαπολυθεί, έχει πάρει μια ανάσα. Ας γίνει η ανάσα αυτή πνοή και αναπνοή.
