Ισχυρή αμφισβήτηση στην ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ της γραμμής Τσίπρα
Τα μνημονιακά κόμματα της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του Ποταμιού έχουν ήδη δηλώσει ότι θα υπερψηφίσουν με χέρια και με πόδια τις ρυθμίσεις αυτές
Καθόλου εφησυχασμένος δεν πρέπει να είναι ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας μετά τις συνεδριάσεις τόσο της Κοινοβουλευτικής Ομάδας όσο και της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ. Η έκταση των διαφωνιών που καταγράφηκε στην Κοινοβουλευτική Ομάδα σίγουρα δεν του επιτρέπει να φέρει το θέμα της παράτασης της δανειακής σύμβασης στη Βουλή, αν προηγουμένως δεν κατορθώσει να κάμψει τις αντιστάσεις δεκάδων (!) βουλευτών του κυβερνώντος κόμματος, οι οποίοι αντιτίθενται στη συμφωνία της κυβέρνησης με την ευρωομάδα, αλλά και στη λίστα μεταρρυθμίσεων που υπέβαλε η κυβέρνηση της Αθήνας στις Βρυξέλλες. Δεν είναι το ζήτημα ότι ο πρωθυπουργός θα κινδύνευε να μην περάσει από τη Βουλή τη δανειακή σύμβαση ή τη λίστα των μεταρρυθμίσεων, στην οποία λίστα δεν έχει συμπεριληφθεί ατόφια καμία (!) απολύτως από τις προεκλογικές του υποσχέσεις στη Θεσσαλονίκη. Τα μνημονιακά κόμματα της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του Ποταμιού έχουν ήδη δηλώσει ότι θα υπερψηφίσουν με χέρια και με πόδια τις ρυθμίσεις αυτές. Για τον ίδιον τον Αλέξη Τσίπρα όμως θα συνιστούσε πολιτική καταστροφή να καταψηφίσουν δέκα, είκοσι ή περισσότεροι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, αντικαθιστάμενοι από πολλαπλάσιους μνημονιακούς νεοδημοκράτες! Ακόμη δυσκολότερα αποδείχθηκαν τα πράγματα για τον πρωθυπουργό στην Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ. Εν πρώτοις ο νέος «τσιπρικός» γραμματέας του κυβερνώντος κόμματος πήρε μόλις... 102 ψήφους από τα 200 μέλη της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν πρόκειται για κάποιο αξιοζήλευτο ποσοστό. Αν μάλιστα αθροίσει κανείς τις 64 ψήφους που πήρε ο υποψήφιος που προτάθηκε από την Αριστερή Πλατφόρα, Αλέκος Καλύβης, και τις 32 ψήφους των λευκών, το αποτέλεσμα για την εκλογή γραμματέα γίνεται οριακό (102-96). Κάτι ανάλογο έγινε και κατά την ανάδειξη των μελών της 11μελούς πλέον Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ.
Και τα δύο κείμενα αντιπροσωπεύουν έναν μη επιθυμητό συμβιβασμό για τη χώρα μας και κινούνται σε κατευθύνσεις και προσανατολισμούς που βρίσκονται σε απόσταση -και σε βασικά τους σημεία σε διάσταση ή και αντίθεση- με τις προγραμματικές δεσμεύσεις του ΣΥΡΙΖΑ», ανέφερε μεταξύ άλλων η τροπολογία αυτή. «Παρά τις συμφωνίες του Eurogroup», η τροπολογία αυτή έβαζε γραμμή να κινηθεί ο ΣΥΡΙΖΑ, υπονοώντας φυσικά και την κυβέρνησή του «στη βάση μιας πολιτικής που θα έχει ως κύρια προτεραιότητα την υλοποίηση με σταθερότητα και συνέπεια των προεκλογικών του δεσμεύσεων και των προγραμματικών κυβερνητικών δηλώσεων». Η τροπολογία αυτή απορρίφθηκε με 92 από τις 200 ψήφους των μελών της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ κατά, 68 υπέρ και 5 λευκά, ενώ 35 μέλη της ΚΕ δεν ψήφισαν για διάφορους λόγους.
Οταν όμως μόλις το 56% όσων ψήφισαν απέρριψε μια πρόταση που συνιστά πλήρη διαφωνία με την ασκηθείσα στο θέμα αυτό κυβερνητική πολιτική (ποσοστού που αποτελεί το 46% του συνόλου των μελών της ΚΕ, χωρίς όμως να γνωρίζουμε τι θα ψήφιζαν αυτοί που απείχαν), είναι εξόφθαλμο ότι υφίσταται σοβαρό πολιτικό πρόβλημα. Οταν σχεδόν τα μισά ανώτατα στελέχη της ΚΕ του κυβερνώντος κόμματος δεν έχουν πειστεί για την ορθότητα της συμφωνίας που πέτυχε η κυβέρνηση, είναι άραγε δυνατόν να έχει πειστεί η ελληνική κοινωνία; Μπορεί να είναι ευρηματική ως ρήση αυτή του Νίκου Παππά ότι «οι κριτικές είναι φυσικά καλοδεχούμενες, αλλά δυστυχώς αναντίστοιχες με το λαϊκό αίσθημα», αλλά το πρόβλημα υπάρχει και είναι βαθύ.
Πηγή: ethnos.gr
