Eχω νεύρα, πολλά νεύρα, της Ιωάννας Κωσταρέλλα

Eχω νεύρα. Για την ακρίβεια γεννήθηκα με τα νεύρα μου ταραγμένα, τσατάλια που λένε. Και τώρα όλοι εσείς μου δώσατε την ευκαιρία να ξεσπάσω, επί δικαίους και αδίκους.

Να πάρω κεφάλια και να δείχνω την εξουσία μου με την πρώτη ευκαιρία. Να σηκώνω ψηλά το φρύδι και με επιτιμητικό ύφος να ορίζω τους κανόνες του παιχνιδιού.

Να κόβω και να ράβω στα μέτρα μου το κοστούμι της δημοκρατίας. 
Τι; Δεν συμφωνείτε; Ποιοι είστε εσείς που δεν συμφωνείτε με μένα που κατέχω τη μια και μοναδική βερσιόν της αλήθειας;

Με μένα που με τη δύναμη των σταυρών που κουβαλάω, θα λέω και θα κάνω ότι θέλω, όπως θέλω.
Α, όλα κι όλα. Ας προσέχατε. Στο κάτω-κάτω είχατε πάρει μια γεύση από πριν. Τότε που πηδούσα στα κάγκελα, μαχόμενη και μαινόμενη.

Είχατε καταλάβει κι εσείς καλοί μου ψηφοφόροι, αλλά κι εσείς αγαπητοί συνοδοιπόροι ότι δεν είμαι ομαδικός παίκτης και μάλλον δε θα γίνω ποτέ.

Τα νεύρα μου δεν μου επιτρέπουν να δω αυτό που η στοιχειώδης παιδεία απαιτεί. Να ακολουθήσω τις διαδικασίες. Ούτε καν να αντιληφθώ τη διάκριση των εξουσιών. Αυτά τα ορίζω μόνο εγώ, γιατί το κράτος είμαι εγώ. 

Πως είπατε; Διαφωνείτε; Ε, τότε σας αφαιρώ το δικαίωμα του λόγου.