Συνηθίζονται όλα!
Συνηθίζεις χωρίς δουλειά, χωρίς λεφτά, με απλήρωτους λογαριασμούς, με χρέη παντού, χωρίς ευρώ στην τσέπη.
Συνηθίζεις να μη σηκώνεις το τηλέφωνο, να μη βγαίνεις από το σπίτι
και να μην έχεις τίποτ' άλλο να συζητήσεις με γνωστούς και φίλους, παρά μόνο τα προβλήματά σου.
Συνηθίζεις να περιμένεις απάντηση για τα βιογραφικά που έχεις στείλει, να περιμένεις άδικα ένα τηλεφώνημα για μια δουλειά που σου έχουν πει, να ξεφυλλίζεις τις εφημερίδες και τα σάιτ με αγγελίες και να μην υπάρχει τίποτα για σένα.
Έτσι ακριβώς συνηθίζεις και τα καινούρια εργασιακά ήθη.
Συνηθίζεις πως μπορεί να μιλάς επί έξι μήνες για μια δουλειά που ποτέ δεν θα γίνει, πως και να γίνει εσύ δεν θα συμμετέχεις, πως κι αν συμμετέχεις θα πληρώνεσαι μαύρα και ψίχουλα, πως όποτε θέλει ο εργοδότης θα σε απολύσει και θα δουλεύεις ανασφάλιστος.
Συνηθίζεις να λες ευχαριστώ για όλ' αυτά, να λες και πάλι καλά, υγεία πάνω απ´ όλα!
Συνηθίζονται όλα!
Jasmine
