Τα παράδοξα της σύγχρονης τραγωδίας - του Παπαδόπουλου Χρήστου

1ο παράδοξο: Τα θύματα,  από τους  μακροχρόνιους  πολέμους  και εμφύλιους που έχει υποδαυλίσει  η αναπτυγμένη «δημοκρατική» Δύση

στις χώρες του Μεγάλου Μαγκρέμπ και της Μέσης Ανατολής, προστρέχουν στους θύτες τους για προστασία.

2ο παράδοξο: Η χώρα μας διαθέτει το μεγαλύτερο ποσοστό του ΑΕΠ, από τις χώρες της Ε.Ε., για στρατιωτικές δαπάνες και τα σύνορα μας έχουν γίνει σουρωτήρι από τους λαθρέμπορους  ψυχών, της Τουρκίας.

3ο παράδοξο: Η Τουρκία που αποδεδειγμένα σιγοντάρει τους τζιχαντιστές, που εθελοτυφλεί μπροστά στους λαθρέμπορους που εκμεταλλεύονται τους κάθε είδους μετανάστες και πρόσφυγες, που άνοιξε το διάδρομο προς τη Δύση για κάθε τυφλό εκδικητή ή τρομοκράτη, έγινε  τώρα ο προνομιακός συνομιλητής της Ε.Ε. και μάλιστα με το αζημίωτο…

4ο παράδοξο: Οι φανατικοί μέχρι χθες θιασώτες της ενοποιημένης Ευρώπης, μεταλλάχθηκαν μέσα σε σύντομο χρόνο σε ακραίους ρατσιστές. Στα ανοιχτά σύνορα του χθες, ύψωσαν φράχτες για να «προστατέψουν» τον ξενοφοβικό φασισμό τους. 

5ο παράδοξο: Η ανάπτυξη να συνδέεται με πολέμους, διωγμούς, ξεριζωμούς από τις εστίες, με αλλεπάλληλες οικονομικές αφαιμάξεις των λαών.

Ο ορυμαγδός της «πληροφόρησης» έχει σαστίσει τους πολίτες. Τους παγκόσμιους πολίτες. Τους πολίτες που νιώθουν να αλλάζει η ζωή τους, γιατί κάποιοι επέλεξαν να εξαπολύσουν τον «δημοκρατικό» τους πόλεμο μερικές χιλιάδες  χιλιόμετρα μακριά. Οι «αλήθειες» που προβάλλονται από τα Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας και τους κυβερνητικούς προπαγανδιστές, περισσότερο συσκοτίζουν παρά αποκαλύπτουν την αλήθεια.

Ποια είναι όμως η αλήθεια; Ποιος την ξέρει; Κι αν  την ξέρει, γιατί δε μας την λέει; Κι αν μας την πει, πόσο πιστευτός μπορεί να γίνει;  Και σε τελική ανάλυση η αποκάλυψη της, πόσο μπορεί να συμβάλει στο να αλλάξουν τα πράγματα, να βελτιώσουν τις ζωές των ανθρώπων;

Η αλήθεια, όσο και παράξενο αν φαίνεται, κρύβεται μέσα μας. Μπορούμε να την δούμε, να την αποκαλύψουμε, μόνο αν μπορέσουμε και εξηγήσουμε τις αντιφάσεις, που συνυπάρχουν μέσα στα διαδραματιζόμενα. Εργαλεία και οδηγός, οι αξίες που έχει ο κάθε άνθρωπος. Όπως αυτές δόθηκαν στον καθένα ανάλογα με τη διαδρομή που είχε, στην οικογένεια, στο κοινωνικό του περιβάλλον κλπ.

Ποιος είπε ότι η ανθρωπότητα έκλεισε τους λογαριασμούς της με τον φασισμό. Όσο υπάρχει φόβος και όσο κάποιοι τον επιλέγουν ως δύναμη επιβολής και άσκησης εξουσίας, αυτός θα υπάρχει. Άλλοτε επιδεικνύοντας άμεσα το αποτρόπαιο πρόσωπο και άλλοτε να βρίσκεται εν υπνώσει ή να είναι καλυμμένος από δημοκρατικοφανή φερετζέ. Πόσο πίσω γυρίζει ο  άνθρωπος όταν προστρέχει προς αυτόν που τον φοβίζει για να επιζητήσει την εύνοια ή τον οίκτο του; Μήπως στις αρχέγονες εκείνες εποχές, όπου ο άνθρωπος θεοποιούσε ότι τον φόβιζε (κεραυνούς, ανέμους κλπ) και τους εξευμένιζε με κάθε είδους θυσίες και λατρείες;