Αυστρία: Η εφιαλτική νομιμοποίηση της Ακροδεξιάς
Της Κάκης Μπαλή
Μία εβδομάδα πέρασε από τον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών στην Αυστρία και ακόμη ασχολούνται
με τα αποτελέσματά του σε όλη την Ευρώπη, παρά το γεγονός ότι ο πρόεδρος στο "κράτος της οπερέτας", όπως με σαρκασμό ονομάζουν τη χώρα τους πολλοί Αυστριακοί, είναι μάλλον διακοσμητικός. Προς τι τόσο ενδιαφέρον; Είναι μόνο το... σοκ από την τεράστια επιτυχία της Ακροδεξιάς, του κόμματος των Ελευθέρων (FPO), ο υποψήφιος του οποίου Νόρμπερτ Χόφερ όχι απλώς πρώτευσε, αλλά έφερε και το μεγαλύτερο ποσοστό στην ιστορία του; Η απάντηση είναι όχι. Αυτό το σοκ κυριάρχησε το 2000, όταν το FPO, με επικεφαλής τότε τον Γεργκ Χάιντερ, μπήκε σε κυβέρνηση συνασπισμού με το Λαϊκό Κόμμα κι έσπασε το ταμπού της αποσυνάγωγης Ακροδεξιάς, προκαλώντας την οργή - και τις έντονες αντιδράσεις- των κοινοτικών εταίρων της Αυστρίας. Το 2016, η συμμετοχή ακροδεξιών, ή έστω light ακροδεξιών, κομμάτων σε ευρωπαϊκές κυβερνήσεις έχει πάψει να σοκάρει. Αυτό που σοκάρει είναι η... εξαέρωση των κομμάτων του παραδοσιακού ευρωπαϊκού δικομματισμού στην Αυστρία - και το μήνυμα που στέλνει. Οι υποψήφιοι των Σοσιαλδημοκρατών και του Λαϊκού Κόμματος, οι οποίοι κυβερνούν περίπου... αιώνια από κοινού στη Βιέννη, μετά βίας ξεπέρασαν ο καθείς το 10%. Και βεβαίως δεν κατάφεραν να μπουν στον δεύτερο γύρο, με αποτέλεσμα για πρώτη φορά μετά το τέλος της βασιλείας, να μην έχει η Αυστρία πρόεδρο από ένα από τα δύο αυτά κόμματα.
Το αν ο Χόφερ με την προίκα του 36% του πρώτου γύρου θα καταφέρει να εκλεγεί στις 22 Μαΐου είναι άγνωστο. Αντίπαλός του είναι ο "πράσινος" Αλεξάντερ βαν ντερ Μπέλεν, ο οποίος θα προσπαθήσει να συσπειρώσει όλες τις δημοκρατικές δυνάμεις - κι έχει κάποιες πιθανότητες να το κάνει, καθώς έχει ένα "κυριλέ" προφίλ, που δεν τρομάζει τους συντηρητικούς ψηφοφόρους. Πάντως, σε αντίθεση με εκείνον τον ιστορικό δεύτερο γύρο στις γαλλικές προεδρικές εκλογές μεταξύ του δεξιού Ζακ Σιράκ και του ακροδεξιού Ζαν Μαρί Λεπέν το 2001, που όλοι είχαν αυτονόητα συσπειρωθεί ενάντια στον τότε ηγέτη του Εθνικού Μετώπου, δεν υπάρχει σήμερα ένα τέτοιο κλίμα στην Αυστρία. Ίσως ούτε πουθενά αλλού στην Ευρώπη...
Το τρομακτικό σήμερα στη Γηραιά Ήπειρο είναι ότι η -έστω light- Ακροδεξιά δεν τρομάζει πια τους νοικοκυραίους. Αντίθετα, εμφανίζεται ως η πολιτική δύναμη που ακούει τις αγωνίες των ανθρώπων και τους πουλάει εύκολες "λύσεις", κατηγορώντας ταυτόχρονα τα "παραδοσιακά" κόμματα ότι δεν ακούνε. Έτσι και στην Αυστρία: Φοβάστε ότι θα χάσετε τη δουλειά σας; Θα φροντίσουμε να πετάξουμε έξω τους ξένους, λέει το FPO. Φοβάστε για την ασφάλειά σας; Θα φροντίσουμε για τον νόμο και την τάξη και θα διευκολύνουμε την οπλοφορία. Φοβάστε για τις αποταμιεύσεις σας; Θα σταματήσουμε να πληρώνουμε τους τεμπέληδες τους Έλληνες. Και ούτω καθεξής.
Το ότι, για παράδειγμα, οι πρόσφυγες που έφτασαν στην Αυστρία πριν αυτή κλείσει τα σύνορα δεν μπορούν να "κλέψουν" τη δουλειά κανενός Αυστριακού -το πολύ- πολύ να μπουν στη μαύρη και κακοπληρωμένη αγορά εργασίας που σήμερα στηρίζεται στους μετανάστες- δεν αρθρώνεται ως επιχείρημα. Ούτε το ότι η οπλοφορία των πολιτών -σημειώνεται ότι ο Νόρμπερτ Χόφερ κυκλοφορεί σχεδόν πάντα με το αυστριακής κατασκευής Γκλοκ του- παντού αύξησε την ανασφάλεια.
Αντιθέτως, είναι μεγάλη η... βοήθεια που προσφέρουν τα παραδοσιακά κόμματα της Αυστρίας στην Ακροδεξιά, υιοθετώντας ουσιαστικά την ατζέντα της. Τους τελευταίους μήνες ο κυβερνητικός συνασπισμός Σοσιαλδημοκρατών - Λαϊκού Κόμματος έκλεισε τα σύνορα. Πούλησε πρωτόγνωρη -αν όχι χυδαία- πυγμή στην Ευρώπη για το προσφυγικό. Κι έριξε ατέλειωτο νερό στο μύλο της Ακροδεξιάς, νομιμοποιώντας πλήρως τη δική της ατζέντα. Οπότε ο ψηφοφόρος τέθηκε ενώπιον του διλήμματος: Γιατί να διαλέγεις τις απομιμήσεις όταν υπάρχει το ορίτζιναλ;
ΠΗΓΗ: www.avgi.gr
