Ανοικτή επιστολή Προέδρου Ευξείνου Λέσχης Κοζάνης

Αλησμόνητη Ποντία Γη

Αλησμόνητες Πατρίδες

Αλησμόνητοι πρόγονοί μας,

να είστε βέβαιοι πως εμείς εδώ στη Μάνα Ελλάδα, θα τιμούμε τις μνήμες, θα είμαστε εκεί που Εσείς μας τάξατε να φυλάμε Θερμοπύλες. Αντιμετώπισε ο Προσφυγικός Ελληνισμός κατά το διάβα του στη ΧΩΡΑ πολλά και ποικίλα προβλήματα. Μπόρεσε να σταθεί όρθιος, να δημιουργήσει και να στηρίξει με την πίστη στο Θεό και την Ελλάδα την αναγέννησή της. Κατάφερε σήμερα να περηφανεύεται ότι ο απανταχού Ποντιακός- Προσφυγικός Ελληνισμός αποτελεί την ραχοκοκκαλιά της χώρας, σε όλους τους τομείς της θρησκευτικής, κοινωνικής και οικονομικής ζωής λειτουργώντας πάντα με οδηγό τις πανανθρώπινες ελληνοχριστιανικές αξίες. Λυπούμαι που αναγκάζομαι σήμερα να αναφερθώ με έντονη πικρία και ανάμεικτα συναισθήματα προς την κοινωνία της Κοζάνης και της ευρύτερης περιοχής. Γνωρίζει νομίζω η τοπική κοινωνία την παρουσία μου στον τόπο στο σύνολό της, όπως και το δημιουργικό έργο της Ευξείνου Λέσχης. Εργαζόμαστε νύχτα μέρα χωρίς να ενοχλούμε κανένα και γι’ αυτό δεν επιθυμούμε να μας ενοχλήσει κανείς.

Εμείς και τώρα θα σταθούμε όρθιοι.  

Μου επεδόθη στις 20 Ιουνίου το απόγευμα στο γραφείο μου στην Εύξεινο Λέσχη από δικαστικό επιμελητή έγγραφο από τον Ιερέα της Αγίας Παρασκευής που ζητά την επιστροφή του οικοπέδου που παρεχώρησε προ εικοσαετίας και πλέον στην Εύξεινο Λέσχη ο Μακαριστός ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ, Εκείνος ο εμπνευσμένος Θρησκευτικός Ηγέτης, για την ανέγερση εκεί της Στέγης μας. Έμεινα έκπληκτος διότι ένιωσα καταζητούμενος ως να διέπραξα κάποιο σοβαρό ποινικό αδίκημα. Χωρίς καμία ενημέρωση, χωρίς καμία κουβέντα, χωρίς καμία επικοινωνία όπως υπαγορεύουν οι στοιχειώδεις κανόνες συμπεριφοράς, πολύ περισσότερο όταν εμπλέκεται η Εκκλησία και μάλιστα όπως φαίνεται καθαρά η ηγεσία της. Κανείς δεν είναι υπεράνω κριτικής, κανείς δεν πρέπει και δεν μπορεί να καλύπτεται πίσω από όποιας μορφής ασυλία. Θυμάμαι όταν τότε η Ηγουμένη Μαγδαληνή μου ζήτησε στο τηλέφωνο να επιστρέψουμε στο Μοναστήρι ένα αγρόκτημα σοβαρής αξίας που Εκείνη δώρισε στη Λέσχη προκειμένου με την πώλησή του να ολοκληρώσει τον οικισμό που δημιούργησε τότε για τους Ομογενείς μας από την Ρωσία, η απάντησή μου ήταν άμεση και χωρίς καμία περιστροφή. Ασφαλώς επιστρέψαμε το συγκεκριμένο αγρόκτημα χωρίς να μας υποχρεώνει κανείς και καμία «παράγραφος» για να βοηθήσουμε το σημαντικό της έργο. Εσείς έχετε σκοπό να κάνετε κάτι παρόμοιο με Εκείνην; Γιατί ο δικός μας προγραμματισμός είναι να κάνουμε εκεί ένα αναψυκτήριο, μια παιδική χαρά, αφού ολοκληρώθηκε και λειτουργεί πλέον η Στέγη μας. Ο Μακαριστός ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ όταν πήρε την απόφαση να δωρίσει στην Εύξεινο Λέσχη τον συγκεκριμένο χώρο, ήταν βαθιά πεπεισμένος ότι έπραττε σωστά, γιατί ήξερε πολύ καλά και δικαιώθηκε πως η δωρεά του στον Ποντιακό Ελληνισμό δεν θα πάει χαμένη.

 Γνωρίζω πολύ καλά πως ο όρος που υπάρχει και που δυστυχώς άστοχα προσπαθεί να επικαλεστεί η Μητρόπολη δεν ήταν όρος του Μακαριστού. Το φωνάζει από εκεί επάνω, δεν τον ακούτε; Μόνον τιμή για άλλη μια φορά στην Μνήμη Εκείνου του φωτισμένου Ιεράρχη, το όνομα του οποίου φέρει τιμής ένεκεν, για τη συνολική του συμπεριφορά, η Αίθουσα Αμφιθεάτρου της Στέγης Ποντιακού Πολιτισμού. Γιατί είναι ΑΛΗΘΕΙΑ πως η μεγαλοψυχία και η ιδιαίτερη συμπάθεια του Μακαριστού στον Ποντιακό Ελληνισμό ήταν η αιτία της δημιουργίας της Στέγης μας και βέβαια η άψογη συνεργασία με τον τότε Δήμο και ιδιαίτερα με τον Δήμαρχο Πάρι Κουκουλόπουλο, του οποίου η συμβολή στην εξομάλυνση των σχέσεων και της αρμονικής συνύπαρξης γηγενών και προσφύγων στην Κοζάνη υπήρξε καθοριστική. Γι’ αυτό αν κάποιος φορέας θα εδικαιούτο μετά την Λέσχη τον συγκεκριμένο χώρο, αυτός δεν είναι η σημερινή Μητρόπολη αλλά ο Δήμος, που παρεχώρησε τότε το οικόπεδο στη Φιλίππου αντί αυτού της Αγίας Παρασκευής. Εμείς ως Εύξεινος Λέσχη, ως άνθρωποι της ουσίας και όχι των τύπων, δηλώνουμε, παρά τους άρρηκτους δεσμούς που μας ενώνουν με τη Θρησκεία και την ξεκάθαρη επιθυμία μας να διατηρούμε αγαστές σχέσεις με την Μητρόπολη, πως δε πρόκειται να παραδώσουμε τίποτα από τα υπάρχοντά μας, δεν πρόκειται να ενδώσουμε σε πιέσεις από όπου και αν προέρχονται και ασφαλώς δεν θα σταματήσουμε να μνημονεύουμε και να εξυμνούμε τους Ανθρώπους που μας στήριξαν γιατί σεβάστηκαν τον Ελληνισμό του Πόντου στο Σύνολό του.

Κωνσταντίνος Δ. Σανίδης

Πρόεδρος Ευξείνου Λέσχης Κοζάνης