Με χαρούμενα και φιλόξενα πρόσωπα πανηγύρισε το Εξωκλήσι του Προφήτη Ηλία στον Οικισμό Αύρα της Ίμερας (του παπαδάσκαλου Κωνσταντίνου Ι. Κώστα)

Με χαρούμενα και φιλόξενα πρόσωπα πανηγύρισε (19 και 20-7-2017) με Μέγα Εσπερινό και Αρτοκλασία, Όρθρο και Θεία Λειτουργία, το ι. Εξωκλήσι του Προφήτη Ηλία

του Οικισμού Αύρας (Ίμερας) της Ιεράς Μητροπόλεως Σερβίων και Κοζάνης.

Λέμε Εξωκλήσι, αλλά για τον Οικισμό Αύρας είναι ο κεντρικός του Ναός. Οι κτήτορές του, το ζεύγος Νικόλαος και Σοφία Αρουτσίδη, (‘’Εμείς το ξεκινήσαμε, πολλοί μας ενίσχυσαν’’ λένε) το έχουν μαζί με τον αύλειο χώρο καθαρό, φροντισμένο. Φαίνεται εδώ πως η ανθρώπινη παρουσία και φροντίδα είναι παρούσα και καθημερινή.  

Η Αύρα είναι ένας μικρός Οικισμός της Ίμερας, που αποτελείται από ειρηνικούς και φιλόξενους παλαιούς πρόσφυγες της Μικρασίας με ανοιχτές καρδιές και χαρούμενα πρόσωπα, που βρίσκεται στα νότια της Ίμερας σε μικρή απόσταση 400 μ. περίπου, δίπλα από τη μεγάλη και ήρεμη λίμνη του Αλιάκμονα-Πολυφύτου.

Στην ηλιόλουστη Αύρα νιώθεις την αύρα της γειτονικής λίμνης. Το ι. Εξωκλήσι του Προφήτη Ηλία Αύρας είναι χτισμένο σε μια πλατιά αναβαθμίδα με καταπληκτική θέα προς τη λίμνη και προς τα κατάφυτα Πιέρια.

Από τον Προφήτη Ηλία της Αύρας διακρίνεις με καθαρότητα και απλότητα νου πίσω από τον καλλιεργημένο κάμπο του Βελβεντού όλες τις συνεργατικές και φιλάδελφες τοπικές κοινωνίες: Την Αγία Κυριακή ψηλά σαν σε μπαλκόνι ευρείας θέας, το Καταφύγι κρυμμένο πίσω από τους λόφους των Πιερίων, το Βελβεντό, το Παλαιογράτσανο, το Πλατανόρεμα, τη Λάβα, την ορεινή Καστανιά, τα Σέρβια.

Όλα αυτά τα χωριά, όλες αυτές οι τοπικές κοινωνίες, θεώνται από τον Προφήτη Ηλία της Αύρας μπροστά σου απλωμένες σαν σε μια μεγάλη οθόνη. Πόση ομορφιά φυσική ακτινοβολούν όλα αυτά στην ίδια οθόνη! Και πόση πάλι εσωτερική ομορφιά αναδύεται από τον επιθυμητό, ελεύθερο και δημοκρατικό συντονισμό για τον κοινό κοινωνικό βίο! Τόση είναι η ομορφιά, που σου υπενθυμίζει το Γραφικό: ‘’Αδελφός υπό αδελφού βοηθούμενος ως πόλις οχυρά και υψηλή’’. (Παροιμίες, ιη’,19). 

Τις ι. Ακολουθίες τέλεσαν οι πατέρες: πρωτοπ. Κωνσταντίνος Κώστας αρχιερατικός επίτροπος της Α.Π.Β., πρεσβ. Νικόλαος Κανταρτζής (εφημέριος Μεσιανής και του οικισμού Κουβουκλίων), πρεσβ. Λάζαρος Βασδέκης (εφημέριος Λευκάρων) και ο πρεσβ. Αθανάσιος Παπαϊωάννου (εφημέριος Ίμερας και του οικισμού Αύρας).

Ο π. Κωνσταντίνος μετέφερε στο εκκλησίασμα την ευλογία του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Σερβίων και Κοζάνης κ. Παύλου και κήρυξε εξηγώντας το απολυτίκιο του Προφήτη Ηλία: ‘’Ο ένσαρκος Άγγελος, των Προφητών η κρηπίς, ο δεύτερος Πρόδρομος, της παρουσίας Χριστού, Ηλίας ο ένδοξος…’’.

Στο αναλόγιο έψαλαν οι γυναίκες, Αγαθή Σιδηροπούλου και Φρειδερίκη Κτενίδου. Μου έκανε εντύπωση η άρθρωση, η ορθοφωνία, η γεμάτη φωνή και η άνεση του λόγου στην ανάγνωση και στην ψαλμωδία των ύμνων, αυτών των γυναικών, οι οποίες και είναι απόφοιτες του δημοτικού σχολείου μόνο. Είναι μόνο η προσφυγική καταγωγή, είναι μόνο η φοίτησή τους στη λειτουργική ζωή της Εκκλησίας, είναι η σύνθεση αυτών των δύο, τι είναι τελοσπάντων αυτό, που μοιάζει με μικρό θαύμα, αυτός ο ποταμός της ελληνικής γλώσσας που εκφέρεται με φυσικό και άνετο τρόπο από δυο απλοϊκές γυναίκες (αν περιπλανηθείς στην ελληνική επαρχία θα βρεις πολλές παρόμοιες) σ’ ένα απόμακρο της Επαρχίας Εξωκλήσι;

Κάθε φορά που ακούω καθαρό, ευκρινή και λαμπερό ήχο, λόγο, φωνή, από απλοϊκούς ανθρώπους (άνδρες-γυναίκες) στη λησμονημένη Ελληνική Επαρχία θαυμάζω και αποκαλύπτομαι. Τα ζώπυρα σκέφτομαι, ευτυχώς, υπάρχουν. Κι είναι αυτά που κρατούν ζεστή – όσοι που το καταλαβαίνουν - την ελπίδα. Το αναλόγιο της Εκκλησίας ήταν, είναι και θα παραμείνει σπουδαίο σχολείο. Το σχολείο του μέλλοντός μας. Ας (να) το προσέξουμε.

Μετά τον Εσπερινό, απολαύσαμε το καλοκαιρινό κέρασμα, που μας πρόσφερε η Επιτροπή του ι. Ναού κάτω από το κιόσκι στο όμορφο προαύλιο του Εξωκλησιού του Προφήτη Ηλία Αύρας, νιώθοντας στα πρόσωπά μας και την απογευματινή αύρα από την τεχνητή λίμνη του Αλιάκμονα-Πολυφύτου.

Μεγαλυνάριον.

Δεύτε τον πυρίπνουν και ζηλωτήν, τον διά τεθρίππου, αρπαγέντα από της γης, της του Xριστού δευτέρας, Πρόδρομον παρουσίας, Hλίαν τον Θεσβίτην, ύμνοις τιμήσωμεν.

π. Κωνσταντίνος Ι. Κώστας,

παπαδάσκαλος,

23-7-2017