Λαϊκή Ενότητα Κοζάνης: Παρασκευή 17 Νοεμβρίου η επέτειος εξέγερσης του Πολυτεχνείου - Όλοι στην συγκέντρωση στην Πτολεμαΐδα

Όλοι και όλες στη Συγκέντρωση-Διαδήλωση: 11 πμ, κεντρική πλατεία Πτολεμαΐδας.

H ΛΑΕ ΠΕ Κοζάνης στηρίζει το μαθητικό κάλεσμα

από τους Μαθητές-τριες Ενάντια στο Σύστημα, στην Πτολεμαΐδα,  για την επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου.

Στις αρχές της δεκαετίας του 1970, οι εξελίξεις στην Ελλάδα βυθίζονταν σε αδιέξοδο: το καθεστώς της χούντας είχε ολοφάνερα μπει σε κρίση, αλλά οι στρατοκράτες αρνούνταν να αποχωρήσουν «ομαλά» από την εξουσία. Οι αστικές πολιτικές δυνάμεις «ανησυχούσαν» για τους κινδύνους αποσταθεροποίησης του καθεστώτος, αλλά δίσταζαν να αναλάβουν την ευθύνη για την ανατροπή της δικτατορίας.

Αυτόν το γόρ­διο δεσμό έκοψε η λαϊκή εξέ­γερ­ση του Πο­λυ­τε­χνεί­ου, ανοί­γο­ντας το δρόμο για τα χρό­νια της ερ­γα­τι­κής αντε­πί­θε­σης στη Με­τα­πο­λί­τευ­ση, όπου η έξο­δος από την κα­θε­στω­τι­κή κρίση συν­δυά­στη­κε με με­γά­λες λαϊ­κές κα­τα­κτή­σεις. Υπάρ­χουν σο­βα­ρές ανα­λο­γί­ες με την κα­τά­στα­ση που αντι­με­τω­πί­ζου­με σή­με­ρα. 

Η κυ­βέρ­νη­ση του Αλ. Τσί­πρα εμ­φα­νί­ζε­ται απο­φα­σι­σμέ­νη να ολο­κλη­ρώ­σει την κα­τα­στρο­φι­κή πο­λι­τι­κή του μνη­μο­νί­ου 3, στην οποία δε­σμεύ­τη­κε το κα­λο­καί­ρι του 2015. Η νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρη με­τάλ­λα­ξή της συν­δυά­ζε­ται με πρω­το­φα­νείς πο­λι­τι­κές με­τα­το­πί­σεις: στην αντι­προ­σφυ­γι­κή πο­λι­τι­κή, στον ενα­γκα­λι­σμό με τον Τραμπ, στην προ­σχώ­ρη­ση στην κούρ­σα των εξο­πλι­σμών, στη στρα­τιω­τι­κή συμ­μα­χία με τους χα­σά­πη­δες του κρά­τους του Ισ­ρα­ήλ και της δι­κτα­το­ρί­ας στην Αί­γυ­πτο κ.ο.κ.

Αυτή η πο­λι­τι­κή «στρώ­νει το χαλί» για τον Κυρ. Μη­τσο­τά­κη. Για τη ΝΔ που απει­λεί να αξιο­ποι­ή­σει την κρίση του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ για μια πιο αυ­θε­ντι­κή και διαρ­κή νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρη επί­θε­ση του κε­φα­λαί­ου, για μια πο­λι­τι­κή νίκη των δυ­νά­με­ων και των ιδεών της Δε­ξιάς, ενά­ντια στον κόσμο της ερ­γα­σί­ας και της κοι­νω­νι­κής αντί­στα­σης.

Η στα­σι­μό­τη­τα μέσα σε αυτόν το βάλτο εγκυ­μο­νεί διαρ­κώς με­γα­λύ­τε­ρους κιν­δύ­νους. Είναι χα­ρα­κτη­ρι­στι­κό ότι ακόμα και οι στοι­χειώ­δεις κα­τα­κτή­σεις προη­γού­με­νων αιώ­νων –όπως το δι­καί­ω­μα στην απερ­γία και το δι­καί­ω­μα στη συν­δι­κα­λι­στι­κή ορ­γά­νω­ση– τί­θε­νται σε σο­βα­ρή αμ­φι­σβή­τη­ση. Την ίδια στιγ­μή επα­νε­νερ­γο­ποιού­νται οι ρα­τσι­στι­κές επι­θέ­σεις και η δράση των νε­ο­να­ζι­στι­κών συμ­μο­ριών στους δρό­μους. 

Πολύ πε­ρισ­σό­τε­ρο, αυτό το «βάλ­τω­μα» συμ­βαί­νει μέσα σε ένα γε­νι­κό­τε­ρο τοπίο κρί­σης και πα­ρακ­μής. Η Ευ­ρώ­πη που καυ­χιό­ταν ως λίκνο των ιδεών της δη­μο­κρα­τί­ας και της λο­γι­κής, σή­με­ρα ζει σε συν­θή­κες «έκτα­κτης ανά­γκης» στο Πα­ρί­σι, σε συν­θή­κες μα­ζι­κών δο­λο­φο­νιών προ­σφύ­γων στη Με­σό­γειο, σε συν­θή­κες έγκρι­σης ενός «συ­νταγ­μα­τι­κού» πρα­ξι­κο­πή­μα­τος του Ραχόι σε βάρος της δη­μο­κρα­τι­κής θέ­λη­σης του λαού στην Κα­τα­λο­νία.Η κρίση του διε­θνούς συ­στή­μα­τος συ­νε­χί­ζε­ται για 9 χρό­νια, ενώ κάθε «ανά­λυ­ση» για τις προ­ο­πτι­κές διε­ξό­δου απο­δει­κνύ­ε­ται αβέ­βαιη και επι­σφα­λής. Σε τέ­τοιες στιγ­μές η υπε­ρά­σπι­ση των ερ­γα­τι­κών και λαϊ­κών συμ­φε­ρό­ντων επα­φί­ε­ται κυ­ρί­ως στην πα­ρέμ­βα­ση των ίδιων των ερ­γα­τι­κών και λαϊ­κών μαζών.

Ο δρό­μος του Νο­έμ­βρη είναι σή­με­ρα πιο επί­και­ρος από ό,τι σε κάθε άλλη επέ­τειο της εξέ­γερ­σης. Για την ανα­τρο­πή των μνη­μο­νί­ων, της λι­τό­τη­τας, του νε­ο­φι­λε­λευ­θε­ρι­σμού. Πάλη για τη ρήξη με τα όρια της κα­πι­τα­λι­στι­κής «πα­γκο­σμιο­ποί­η­σης», τα όρια του ευρώ και της ΕΕ, τα όρια του ιμπε­ρια­λι­σμού. Για να μπει φραγ­μός στο ρα­τσι­σμό, στην υπο­τα­γή στον ιμπε­ρια­λι­σμό, στις φι­λο­πό­λε­μες πο­λι­τι­κές. Για την υπε­ρά­σπι­ση των δη­μο­κρα­τι­κών ελευ­θε­ριών και δι­καιω­μά­των, που πάντα αφο­ρού­σαν τα συμ­φέ­ρο­ντα της κοι­νω­νι­κής πλειο­ψη­φί­ας ενά­ντια στις επι­λο­γές των ελίτ.

Ο δρό­μος αυτός πάντα είχε και έχει ανά­γκη την Αρι­στε­ρά του. Που θα λο­γο­δο­τεί στα συμ­φέ­ρο­ντα των λαϊ­κών δυ­νά­με­ων. Που θα μπαί­νει στην πρώτη γραμ­μή του αγώνα, ακόμα και όταν υπο­χρε­ώ­νε­ται να ξε­κι­νά από μειο­ψη­φι­κή θέση. Που θα έχει επί­γνω­ση της δυ­να­τό­τη­τας να γίνει πλειο­ψη­φι­κή, να επι­διώ­ξει ανα­τρο­πές και νίκες εδώ και τώρα, και γι’ αυτό θα κάνει τις ανα­γκαί­ες επι­λο­γές στην ενό­τη­τα στη δράση, στην ενό­τη­τα πάνω στην αντα­γω­νι­στι­κή πο­λι­τι­κή.  Η Κα­τα­λο­νία δεί­χνει ότι στο δρόμο αυτό πιέ­ζο­νται να μπουν πλα­τύ­τα­τες λαϊ­κές δυ­νά­μεις. Στην Ελ­λά­δα όπου, στις ημέ­ρες του μνη­μο­νί­ου 1, άρ­χι­σε η μα­ζι­κή πάλη για την ανα­τρο­πή των κυ­ρί­αρ­χων επι­λο­γών, πρέ­πει, όπως και το Νο­έμ­βρη του 1973, να τολ­μή­σου­με ξανά.