Ο Leonard Cohen γράφει τραγούδια αργά (και πολύ καλά κάνει)
O Leonard Cohen είναι ένα από τα πιο συναρπαστικά δημιουργικά πνεύματα της εποχής του. Η μουσική του έχει επεκταθεί στη σφαίρα του ποιητικού λυρισμού και της φιλοσοφίας. Ο Cohen έχει στο ενεργητικό του αρκετά βιβλία ποίησης και δύο μυθιστορήματα.
Στο βιβλίο "Songwriters On Songwriting: Revised And Expanded" του Paul Zollo το οποίο δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά το 1991 περιλαμβάνονται 10 πρωτότυπες συνεντεύξεις με σημαντικές προσωπικότητες της αμερικάνικης μουσικής όπως οι Alanis Morissette, Lenny Kravitz, Lou Reed, Leonard Cohen.
Ο τελευταίος παραθέτει τις σκέψεις του πάνω στην τέχνη, τη δημιουργικότητα και τη σκληρή δουλειά που έχει επιλέξει ως τρόπο ζωής και αποκαλύπτει πολλές άγνωστες πτυχές του εαυτού του, όπως ότι δεν του είναι εύκολο να γράψει ένα τραγούδι, ότι απεχθάνεται τον εμπορευματοποιημένο τρόπο σκέψης και ότι το μυαλό του είναι διαρκώς σε μποτιλιάρισμα.
Για τη διαδικασία δημιουργίας ενός τραγουδιού, αλλά και τον ρόλο της μουσικής γενικότερα επισημαίνει:
"Οι άνθρωποι φλερτάρουν, ερωτεύονται, κάνουν παιδιά, πλένουν τα πιάτα, ακούγοντας τραγούδια που μπορεί να μας φαίνονται ασήμαντα. Και όμως η αξία ενός τραγουδιού κρίνεται και από το κατά πόσο επηρεάζει και διεισδύει στις ανθρώπινες δραστηριότητες. Τα τραγούδια δεν τιμούν την ανθρώπινη δραστηριότητα. Η ανθρώπινη δραστηριότητα διαμορφώνει το τραγούδι".
Ο Leonard Cohen αποκαλύπτει ότι δαπανάει πολύ χρόνο και σκληρή δουλειά όταν γράφει τραγούδια.
"Γράφω όλη την ώρα. Και καθώς ένα τραγούδι αρχίζει να παίρνει μορφή στο μυαλό μου, δεν κάνω τίποτα άλλο από το να γράφω ασταμάτητα. Μακάρι να ήμουν από εκείνους τους ανθρώπους που γραφουν τραγούδια γρήγορα. Αλλά δεν είμαι".
Η σκέψη του είναι σε μεγάλο βαθμό... γραφειοκρατική, όπως θα την χαρακτήριζε ο ίδιος.
"Η σφαίρα της σκέψης μου είναι γραφειοκρατική και θα την παραλλήλιζα με ένα διαρκές μποτιλιάρισμα στους δρόμους. Η συνήθης κατάσταση του μυαλού μου, είναι όπως όταν βρίσκεται κάποιος στην αίθουσα αναμονής του Υπουργείου Συγκοινωνιών. Για να βρω τι ακριβώς χρειάζεται ένα τραγούδι δημιουργώ στο μυαλό μου πολλές εκδοχές. Δεν έχω την αίσθηση του περιορισμού ή της ελευθερίας. Έχω μέσα μου την αίσθηση της σκληρής εργασίας".
Σε σχέση με τη δημιουργικότητα της εργασίας θεωρεί ότι "η ανεργία είναι η μεγάλη θλίψη του ανθρώπου. Ακόμα όμως και άνθρωποι με δουλειά μπορεί να είναι... άνεργοι. Μπορώ να πω με χαρά και ευγνωμοσύνη ότι η μουσική με απασχολεί... πλήρως".
Στο ερώτημα αν τα τραγούδια του ξεκινάνε με μία λυρική ιδέα ή εάν υπάρχει συνταγή για να γράψει κάποιος καλή μουσική απαντάει:
"Κάθε τραγούδι μου δεν ξεκινάει με μία λυρική ιδέα, αλλά με όρεξη να ανακαλύψω τον αυτοσεβασμό μου. Να εξαργυρώσω τη μέρα μου. Έτσι η μέρα μου δεν πάει χαμένη. Αν ήξερα από που προέρχεται το καλό τραγούδι θα πήγαινα προς τα εκεί για να το συναντήσω. Η μουσική όμως είναι μία μυστηριώδης πάθηση. Είναι σαν να είσαι παντρεμένος με το μυστήριο".
Η εμπορευματοποίηση και το κέρδος δεν ήταν ποτέ μέσα στις πρώτες προτεραιότητες του.
"Ποτέ δεν έβγαλα αρκετά χρήματα για να πω ότι τώρα θα αγοράσω ένα πολυτελές σκάφος και θα ξεκουραστώ. Ποτέ δεν είχα τόσα διαθέσιμα κονδύλια για να επαναπαυτώ σε αυτά. Και βέβαια υπήρχαν βραβεία, επιδοτήσεις, κορίτσια που νοιάζονταν για αυτό που έκανα. Η ανταμοιβή μου όμως είναι το ίδιο μου το έργο και όχι η επιθυμία επιδρομής στην αγορά".
Και τελειώνοντας:
"Τι πιο όμορφη απόδειξη για το δημιουργικό πνεύμα όταν βασίζεται στο δικό του κίνητρο και στη δική του δημιουργική συνεισφορά και όχι στη δίψα για το κέρδος".
