Εις το όνομα του πατρός

Είμαι 40 ετών, άνεργος πατέρας δυο ανήλικων παιδιών, της 7χρονης Aθανασίας μου και του μόλις 29 ημερών νεογέννητου γιου μου. Από το 2008 μέχρι και τώρα που μιλάμε, έχω δουλέψει, αν και απόφοιτος ΑΕΙ, μόνο σε κάποια περίπτερα, χωρίς ένσημα και τα 6 αυτά χρόνια, με 3€ την ώρα.

Αυτή τη στιγμή που σας γράφω, δεν μπορώ να προσφέρω απολύτως τίποτα από οικονομικής πλευράς στα παιδιά μου. Όσον αφορά την κόρη μου, είμαι διαζευγμένος με τη μαμά της, είναι όμως ο μεγάλος μου έρωτας και την βλέπω όσο πιο συχνά γίνεται.

Τώρα που είμαι και πάλι άνεργος δεν έχω να πληρώσω την διατροφή στην πρώην γυναίκα μου, με αποτέλεσμα να υπάρχει ορατός κίνδυνος να μου στερήσει το παιδί μου. Για το δεύτερο παιδάκι, είναι άνεργη και η κοπέλα με την οποία είμαστε μαζί, δεν είμαστε παντρεμένοι, μένουμε σε ενοίκιο, αν δεν είχαμε την μητέρα της με κάποια λεφτά που είχε στην άκρη και τη σύνταξή της, άγνωστο αν θα είχαμε γεννήσει, ενώ δεν θα είχαμε ούτε για το ενοίκιο, ούτε για τα απαραίτητα του μωρού.

Πατεράδες δεν έχουμε και κάποια στιγμή και αυτή η βοήθεια από τη μητέρα της θα τελειώσει. Είμαι σε απελπισία και σε απόγνωση. Δεν έχω ούτε για βενζίνη για να δω την κορούλα μου, ενώ και στο άλλο μου παιδί δεν έχω να προσφέρω ουτε ένα ευρώ.

Δουλειά πολύ δύσκολα θα βρω, μιας και τα περιθώρια λόγω της ηλικίας μου στενεύουν και πραγματικά δεν ξέρω τι να κάνω. Αντί να είμαι μόνο ευτυχισμένος που έχω 2 αγγελούδια, δυστυχώς στεναχωριέμαι πάρα πολύ που δεν μπορώ να τα ζήσω και ντρέπομαι για αυτό.

Δεν θα ήθελα να σας κουράσω άλλο, πρώτη φορά γράφω στην σελίδα αυτή κι αυτές ήταν οι σκέψεις που θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας.