Για την απεργία της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ: Γιατί «Δεν Θέλω να Γίνω Θύμα και Παίγνιο της Αντίδρασης που Θριαμβεύει»* / Γράφει ο Νίκος Δινόπουλος
Απεργία(;;!!) με τη …διαβεβαίωση της ΓΕΝΟΠ «ότι ο στόχος της απεργίας «δεν είναι να δημιουργηθούν προβλήματα στην ηλεκτροδότηση της χώρας»,
διευκρινίζοντας «ότι η επάρκεια του συστήματος είναι μεγάλη αφού «από τα 17.000 MW που είναι η εγκατεστημένη ισχύς, μόνο 5500 έως 6500 MW είναι η ζήτηση και μάλιστα στην μεγαλύτερη αιχμή κατά την διάρκεια του 24ώρου».
Όπως δήλωσε ο κ. Αδαμίδης στο ΑΠΕ, ο απεργιακός σχεδιασμός υλοποιείται κανονικά, χωρίς να δημιουργηθούν προβλήματα στην ηλεκτροδότηση της χώρας», [ΑΠΕ-ΜΠΕ].
Τι σόι απεργία(;;!!) είναι μια απεργία που δεν επιδιώκει να ασκήσει πίεση δημιουργώντας προβλήματα (αυτό είναι το ζητούμενο σε μια απεργία αλλιώς δεν έχει νόημα) ώστε να κερδίσει κάποια -έστω- υποχώρηση της κυβέρνησης; Οι εργαζόμενοι που συμμετέχουν σε μια απεργία παρωδία που δεν «δημιουργεί προβλήματα» και πληροφορούνται πως η απεργία τους δεν «δημιουργεί προβλήματα» πως αντιδρούν σ’ αυτή την απροκάλυπτη κοροϊδία;
Υπόθεση εργασίας: Αν εσείς -ως κυβέρνηση- δεχόσασταν την «πίεση»(!!!) (sic) μιας «απεργίας»(;;!!) (sic) που δεν σας δημιουργεί «προβλήματα στην ηλεκτροδότηση της χώρας», και «η εγκατεστημένη ισχύς» υπερκαλύπτει «τη ζήτηση και μάλιστα στην μεγαλύτερη αιχμή κατά την διάρκεια του 24ώρου» (sic), πόσο πιεσμένοι θα ήσασταν ώστε να δεχτείτε μια λύση, ένα συμβιβασμό ή -πολύ περισσότερο- να κάνετε δεκτά τα αιτήματα των απεργών;
Αν η ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ είναι «έγκλημα». Αν το «ξεπούλημα της ΔΕΗ απαξιώνει μια ολόκληρη περιοχή διαλύοντας την οικονομία της και αυξάνοντας δραματικά την ανεργία (προσθέτω τη μαύρη, ελαστική, απλήρωτη εργασία, με μόνη διέξοδο τα δουλεμπορικά των ΕΣΠΑ), χωρίς να υπολογίζει τι θα γίνει με τις μετεγκαταστάσεις, τον τοπικό πόρο, τις αποκαταστάσεις των εδαφών». Αν «η περιοχή μας δεν έχει άλλα περιθώρια και δεν μπορεί να αντέξει άλλη συρρίκνωση, άλλη απαξίωση, άλλη υποβάθμιση», σύμφωνα με δηλώσεις, ανακοινώσεις, της Συριζανελ και Πασοκονεοδημοκρατικής ηγεσίας των συνδικάτων, των «ανεξάρτητων», «υπερκομματικών», «αδέσμευτων» -και άλλα πιασάρικα- φορέων, πολιτικών παραγόντων, αρμοδίων και αναρμοδίων, ποια πρέπει να είναι η αντίδραση των εργαζομένων και της τοπικής κοινωνίας σ’ αυτή την απροκάλυπτη φαρσοκωμωδία;
Η απάντηση είναι μία: Είναι καιρός να το πούμε και να το κάνουμε πράξη:
ΟΧΙ! «Δεν Θέλω να Γίνω Θύμα και Παίγνιο της Αντίδρασης που Θριαμβεύει»*
Στηρίζουμε, συμμετέχουμε, ενισχύουμε τις δυνάμεις που με συνέπεια, διαχρονικά έδωσαν και δίνουν τη μάχη ενάντια στο ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου και της ΔΕΗ ΑΕ και όχι μόνο...
Παραφράζοντας τον ποιητή, ή θα επιτρέψουμε να μας χειραγωγούν και να μας εμπαίζουν όλοι οι παράγοντες του μηχανισμού εξουσίας του αστικού μπλοκ ή θα «σηκώσουμε άλλον πύργο ατίθασο απέναντί τους» και θα αγωνιστούμε να βάλουμε τέλος στις αλλεπάλληλες ιδιωτικοποιήσεις – ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου και στην ανελέητη ταξική βαρβαρότητα του καπιταλιστικού κτήνους.
Γιατί; Μια αναδρομή στο παρελθόν αρκεί:
***
Διαβάστε:
Μνήμη χρυσόψαρου; ΟΧΙ! Το ιστορικό της ιδιωτικοποίησης - Μετοχοποίησης της ΔΕΗ
***
Μέχρι τώρα, κάθε βήμα «ιδιωτικοποίησης» -και της ΔΕΗ- άνοιγε και ανοίγει το δρόμο για ένα νέο και πιο επώδυνο βήμα «ιδιωτικοποίησης»… Αυτός είναι ο συνήθης φαύλος κύκλος, όπου στο κάθε βήμα «ιδιωτικοποίησης» το αποτέλεσμα, ο δήθεν «συμβιβασμός», γίνεται η αιτία που θα παράξει νέα δυσμενέστερα αποτελέσματα που θα απαιτήσουν νέο βήμα…, κι αυτό γίνεται από το 1990...
Ο ίδιος φαύλος κύκλος με το μνημόνιο ένα, το μνημόνιο δύο, το μνημόνιο τρία και οσονούπω και το μνημόνιο τέσσερα ή όπως αλλιώς το βαφτίσουν, με το καθένα να … δίνει «λύσεις»(;!) στα προβλήματα που δημιούργησε το προηγούμενο… Ο ίδιος φαύλος κύκλος στις εργασιακές σχέσεις, στην αγορά εργασίας, στην ανεργία, στο κοινωνικό σύστημα ασφάλισης, στις υπηρεσίες υγείας, στη δημόσια δωρεάν παιδεία…
Η συνδικαλιστική κυβερνητική - εργοδοτική ηγεσία της ΓΕΝΟΠ.ΔΕΗ ΑΕ – ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ κ.α. (ΠΑΣΚΕ – ΔΑΚΕ – ΜΕΤΑ που ελέγχουν συνδικάτα και ΓΕΝΟΠ), οι βουλευτές, οι εκλεγμένοι στους δήμους και την περιφέρεια της Δυτ. Μακεδονίας, οι φορείς, και στο παρελθόν μας κάλεσαν «να «ξεσκονίσουμε τα όπλα μας» για «να αποτρέψουμε το έγκλημα ξεπουλήματος της ΔΕΗ.ΑΕ»…
Εξέλεξαν και Συντονιστική Επιτροπή για να συντονίζει τον «αγώνα»…
Εξήγγειλαν «ενωτικούς σκληρούς, ανυποχώρητους αγώνες» έως εσχάτων για τη «σωτηρία» της ΔΕΗ ΑΕ, της περιοχής και της χώρας…
Δήλωσαν πρόθυμοι να πέσουν μέχρις ενός στη «μητέρα των μαχών»...
Για άλλη μια φορά είμαστε στο ίδιο έργο θεατές. Μάχη για την εξουσία ή έστω μερίδιο εξουσίας με επικοινωνιακές – προπαγανδιστικές «παραστάσεις» του «θλιβερού θιάσου» των τοπικών πολιτικών - συνδικαλιστικών παραγόντων και φορέων -αυτών των «ανεξάρτητων», «υπερκομματικών» της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ, του ΠΑΣΟΚ (Κίνημα Αλλαγής το λένε τώρα), των ΑΝΕΛ και «πάνω απ’ όλα τα συμφέροντα των πολιτών και της περιοχής»-, με αντικείμενο την πώληση μονάδων της ΔΕΗ.ΑΕ…
Την κατάληξη όλων των αντίστοιχων «μεγάλων» «ενωτικών»(;!) συλλαλητηρίων και «μαχών» του παρελθόντος τη γνωρίζουμε πολύ καλά στο δια ταύτα… Αυτός ο «θλιβερός θίασος» είναι «εγγύηση» για την ήττα και σ’ αυτόν τον αγώνα για …(άλλη μία;!) σωτηρία (sic) της ιδιωτικοποιημένης – διαμελισμένης πια ΔΕΗ. ΑΕ, αν οι εργαζόμενοι στη ΔΕΗ ΑΕ και οι κοινωνικές δυνάμεις του κόσμου της εργασίας συνεχίσουν «να κάνουν τα ίδια πράγματα με το παρελθόν περιμένοντας διαφορετικό αποτέλεσμα»…
Η συμμετοχή στα καλέσματά τους είναι τεκμήριο πως ακόμα έχουν τη δυνατότητα να ελέγχουν και να χειραγωγούν τις τοπικές κοινωνίες, είναι τεκμήριο στη διαπάλη τους για μερίδιο εξουσίας στο εσωτερικό του αστικού μπλοκ. Είναι μήνυμα προς την κεντρική εξουσία πως όλα είναι υπό τον έλεγχό τους και μπορούν απρόσκοπτα να υλοποιήσουν τα σχέδιά τους…
Κατά Σαδδουκαίων (Μιχάλης Κατσαρός)
Πλήθος Σαδδουκαίων
Ρωμαίων υπαλλήλων
μάντεις και αστρονόμοι
(κάποιος Βαλβίλος εξ Εφέσου)
περιστοιχίζουν τον Αυτοκράτορα.
Κραυγές απ’ τον προνάρθηκα του Ναού.
Απ’ τη φατρία των Εβιονιτών κραυγές:
Ο ψευδο-Μάρκελος να παριστάνει το Χριστό.
Διδάσκετε την επανάστασιν κατά του πρίγκιπος.
[…]
Τους ύπατους εγώ ανάδειξα στις συνελεύσεις
κι αυτοί κληρονομήσανε τα δικαιώματα
φόρεσαν πορφυρούν ατίθασον ένδυμα
σανδάλια μεταξωτά ή πανοπλία
εξακοντίζουν τα βέλη τους εναντίον μου –
η θέλησή μου που καταπατήθηκε
τόσους αιώνες.
[…]
Τώρα κι εγώ υποψιάζομαι
όλο το πλήθος των αυλοκολάκων
όλους τους ταπεινούς γραμματικούς
τους βραβευμένους με χρυσά παράσημα
λεγεωνάριους και στρατηλάτες
υποψιάζομαι τις αυλητρίδες τη γιορτή
όλους τους λόγους και προπόσεις
αυτούς που παριστάνουνε τους εθνικούς
τον πορφυρούν χιτώνα του πρίγκιπος
τους συμβουλάτορες και τους αιρετικούς
υποψιάζομαι συνωμοσία
νύχτα θα ρεύσει πολύ αίμα
νύχτα θα εγκαταστήσουν τη βασιλεία τους
νέοι πρίγκιπες με νέους στεφάνους
οι πονηροί ρωμαίοι υπάλληλοι του
αυτοκράτορος
τοιμάζουνε κρυφά να παραδώσουν
να παραδώσουν τα κλειδιά και την
υπόκλισή τους.
[…]
Άξαφνα η πόρτα μας άνοιξε.
Πρώτος κατέβαινε ο αυτοκράτορας
με καινούργια στολή
ο νέος αρχιεπίσκοπος
ο υπουργός παιδείας και θρησκευμάτων
(η εργάτρια Ντούμπιοβα παρήγαγε
δεκαπέντε χιλιάδες ποτήρια)
ο στρατάρχης ήρωας της μάχης Σαρό
πιο πίσω οι αυλοκόλακες
οι υπάλληλοι όλοι με τας συζύγους των
ο πρόεδρος του ανωτάτου δικαστηρίου
στο τέλος ένα παιδί που ήταν ο γελωτοποιός.
Εγώ αντιπροσώπευα τα στρατεύματα
της Κορέας
των Γάλλων πατριωτών
των Ισπανών εξόριστων
την παυμένη εφημερίδα Ελεύθερη Γνώμη
την άλλη που έμεινε μόνον ο τίτλος της.
Οι ποιητές κρατώντας τα λάβαρα
έγραφαν ύμνους
κρατούσαν την αναπνοή μπροστά στους
επισήμους
χειροκροτούσαν ακατάπαυστα όλους
τους ρήτορες.
Τώρα το πως εγίνηκε το απαίσιο πλήθος
να στριμώγνεται πάλι στα κάγκελα
το πως εγίνηκε
το συνδικάτο των οικοδόμων να στέλνει
ομόφωνα ψηφίσματα
να στρώνει χαλιά γι’ αυτή την παρέλαση
μην το ρωτήσετε.
Μη σκεφτείς άσχημα για τους Βησιγότθους
είναι κάτι ακίνητα μαζεμένα υποκείμενα
που παριστάνουν τους επιδρομείς.
[…]
Και τώρα - απέξω απ’ τα στρατεύματα
κοιτάζω την ένδοξη πόλη
όπου ξαπλώνει ράθυμα πόρνη και δυναμίτης –
κοιτάζω τούτη την πόλη που την περικυκλώσαν
τα φρούρια
αυτή που με γέννησε και δεν έχει πια όνομα
δεν έχει αναμμένη φωτιά –
κοιτάζω κι υψώνω θεριό τη φωνή μου
μήπως μ’ ακούσουν.
Η κίνηση μέσα στα τείχη μας είναι σημαντική.
[…]
Ω Ρόζα Λούξεμπουργκ, Λένιν, ποιητές.
Ω Τέλμαν Τάνεφ
παγωμένοι σε επίσημες αίθουσες
δαφνοστεφείς ήρωες μυθικά πρόσωπα
ελάτε.
Οι εξουσίες σήμερα χαϊδεύονται
σαν ερωτιάρες γάτες πάνω στις στέγες μας
οι πρόεδροι ανταλλάσσουν επισκέψεις
οι πατριάρχες πάλι ενθρονίζονται
κάτω από τα νόμιμα κάδρα σας
μας περιπαίζουν.
Εγώ έχω μέσα στη θύμησή μου
την ώρα που ανέβαινε το πλήθος στις σκάλες
με τη φωτιά κρατώντας τη μεγάλη ταμπέλα
Όλη η εξουσία στα Σοβιέτ.
Έχω στη θύμησή μου την ατμομηχανή που έφερε
τη νύχτα τον Λένιν
τον έξαλλο Μαγιακόφσκι που πυροβολούσε
τους υπουργούς
τους φοιτητές αγκαλιασμένους με τους χωριάτες.
[…]
Ξαφνιάζονται οι άνθρωποι σαν ακουστεί
το Εμπρός επαναστάτες
ξαφνιάζονται σαν ακουστεί Ελευθερία.
[…]
Αύριο θ’ αναγκαστείς να φωνάξεις
όπως άλλοτε μαζί μου θάνατος στους τυράννους.
Αύριο που η ζωή θα μας σφίγγει θα βγεις με
την κορούλα σου στους δρόμους
γεμάτος απορία μέσα στις φλόγες
και δεν θ’ αναγνωρίζεις τίποτα.
Έλα μαζί μου.
Μίλα για μια τεράστια σύγκρουση της
εργατιάς μ’ αρχόντους
ατσάλωσε την τόση θέλησή της
πάψε τους θρήνους σου.
Εγώ με τη φωτιά του ’17 προχωράω αντίθετα
από τα συνέδρια τις συσκέψεις
αντίθετα από τις μυστικές αστυνομίες
από τους υπουργούς τις δεξιώσεις
αντίθετα στον πόλεμο.
***
Για τούτο παρέμεινα με τα κουρέλια μου
όπως με γέννησε η Γαλλική επανάσταση
όπως με γέννησε η απελευθέρωση των νέγρων
όπως με γέννησες μάνα μου Ισπανία
ένας σκοτεινός συνωμότης.
***
Το ζήτημα πια έχει τεθεί:
Ή θα εξακολουθούμε να γονατίζουμε
όπως αυτός ο δραπέτης
ή θα σηκώσουμε άλλον πύργο ατίθασο
απέναντι τους.
***
*Λουΐ Σαρλ Ντελεκλύζ, από τους ηγέτες της κομμούνας στο Παρίσι λίγο πριν δολοφονηθεί στο οδόφραγμα
Νίκος Δ.
