ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ (ποίηση της Παρθένας Τσοκτουρίδου)
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ (ποίηση της Παρθένας Τσοκτουρίδου)
Ω, Ελευθερία! Το γάλα σου θήλασαν
οι τέχνες, οι σκέψεις κι οι ψυχές
που πάλεψαν να σε κερδίσουν,
να σε χαϊδέψουν, να σ' αισθανθούν
και με τη νίκη τους σ' αγάπησαν
παντοτινά κι αιώνια.
Οι αλυσοδεμένοι ένιωσαν κοντά σου
θερμά να ξαναγεννιούνται
κι οι μαύροι τύραννοι φοβήθηκαν
μπρος στην ολόλαμπρη θωριά σου.
Οι σκλάβοι σφραγίστηκαν
στα φωτεινά σημεία της γαλήνης σου
πίστεψαν στον κόσμο της ειρήνης
και των ιδανικών ονείρων σου
στην αντρειωμένη ειλικρίνεια
του αστείρευτου μεγαλείου σου
στη δίκαιη ισορροπία
της γλυκύτατης αρμονίας σου
στην απόλυτη ευτυχία
της καθαρότητας του ονόματός σου
στην ανάγλυφη αξιοπρέπεια
της λαμπρής πορείας της δημιουργίας σου
στην αναστενάρια περηφάνια
της κραυγής της δικαιοσύνης σου
στο λογισμό της ζωτικότητας
και της επιβεβαίωσης της ανθρωπιάς σου.
Ω, Ελευθερία, όνομα μοναδικό,
με τον ασύγκριτο πολιτισμό σου
το δημοκρατικό σου πολίτευμα
και την ολόλαμπρη πορεία σου,
ποιο διαυγές πνεύμα ανακάλυψε
την πλανητική σου πρόοδο;
Ποια τόλμη άνοιξε τους πλατείς σου ορίζοντες
στις θύελλες της πάλης
και σ' έκανε ύμνο εδραιωμένο
που ταξιδεύει κι αστράφτει
στα μυαλά και στις καρδιές
της παντοτινής λάμψης
του ελληνικού πνεύματος;
Ποια φωτεινά όνειρα
και ποιοι ανήσυχοι πόθοι
χτύπησαν στις φλέβες σου
το αίμα της όμορφης αθωότητας
και της ιστορικής δόξας;
Ποια υπερφυσικά φτερά
πήραν σάρκα και οστά
για ν' αντικρίσεις στους δρόμους του ουρανού
τη χαρά της δόξας και του ηρωισμού;
Ω, Ελευθερία, Ελευθερία!
Εσένα ποτέ δεν σε νίκησε ο θάνατος
το χθες και το αύριο σου
είναι πιωμένο από το δικό σου φως
που το δυναμώνει ο λιτός αγέρας
των άπειρων συντρόφων σου
στα μεθυστικά παραθύρια
του σαλπίσματος του δικαίου
που σπιθοβολάει από χαρά,
λεβεντιά και παλικαριά
στις πολυτάραχες δοκιμασίες
και στους δίκαιους αγώνες.
Ω, Ελευθερία! Η ζωή αρχίζει μαζί σου,
η μνήμη σου γίνεται ιστορία
και η θυσία σου σύμβολο ομορφιάς,
πίστεως κι ελπίδας
στις αλύγιστες αξίες σου,
τις ωραιότερες και σεμνότερες της αθανασίας.
