Αυτόνομη Ριζοσπαστική Κίνηση Εργαζομένων Ομίλου Δ.Ε.Η. για τα εργασιακά δικαιώματα

Μετά την έξοδο από τα μνημόνια τον περασμένο Αύγουστο και τη δυνατότητα της Κυβέρνησης να μπορεί πλέον να

νομοθετεί και να κινείται χωρίς την πίεση που είχε μέχρι χθες από τους θεσμούς, βλέπουμε κάποια ζητήματα (τα οποία στο παρελθόν, με τους   μνημονικούς νόμους, δημιούργησαν μεγάλα προβλήματα στους εργαζόμενους) να οδεύουν προς λύση ώστε να επαναφέρουν την κανονικότητα και την ασφάλεια στους εργαζόμενους.

Η επέκταση των Σ.Σ.Ε., η αύξηση του κατώτατου μισθού, η κατάργηση του μέτρου για τους εργαζόμενους κάτω των 25 ετών, η πρόθεση της Κυβέρνηση να καταργηθεί το μέτρο για την μείωση των συντάξεων, αναμφίβολα είναι δείγματα που δίνουν ξανά την ελπίδα στους εργαζόμενους και την προτροπή να διεκδικήσουν και να κερδίσουν όλα αυτά που απώλεσαν στα χρόνια των μνημονίων.

Η κυβέρνηση φαίνεται διατεθειμένη να επαναφέρει τα εργασιακά δικαιώματα που καταστρατηγήθηκαν στα χρόνια των μνημονίων και εδώ το συνδικαλιστικό κίνημα θα πρέπει να εξετάσει με απόλυτη σοβαρότητα και να δει, πως θα μπορέσει να βάλει ένα νέο διεκδικητικό πλαίσιο στα νέα δεδομένα.

Στον αντίποδα, έχουμε την αξιωματική αντιπολίτευση που ευελπιστεί να γίνει κυβέρνηση και μας προτείνει πράγματα που αντί να ενισχύουν τον κοινωνικό ιστό, αντιθέτως τον διαλύουν εντελώς καθώς «συνοδεύονται» από προτάσεις νεοφιλελεύθερου ιδεολογικού σκεπτικού όπως π.χ. κατάργηση του νόμου Κατρούγκαλου για το ασφαλιστικό και δημιουργία κουμπαρά -όπως μας λέει στο δεύτερο πυλώνα ασφάλισης- χωρίς τη συμμετοχή εργοδοτών που θα είναι και σε ιδιωτικά συνταξιοδοτικά ταμεία.

Επί της ουσίας δηλαδή καταργούν το δεύτερο πυλώνα ασφάλισης, δηλαδή την επικουρική σύνταξη και στέλνουν τους εργαζόμενους στην ιδιωτική ασφάλιση (εξάλλου η ιδιωτική ασφάλιση είναι και ιδεολογική θέση της Ν.Δ. που τώρα την λέει και ανοιχτά).

Η θέση της αντιπολίτευσης για στρατηγικό επενδυτή στη ΔΕΗ, σημαίνει εξολοκλήρου παράδοση της ΔΕΗ σε όποιον βάλει κεφάλαια και γίνει στρατηγικός επενδυτής.

Αυτό θα έχει ολέθριες συνέπειες για την κοινωνία, τις ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες, τα ειδικά τιμολόγια και την ανάπτυξη της χώρας.

Η ΔΕΗ θα πάψει να έχει τον κοινωνικό της χαρακτήρα και το ρεύμα δεν θα είναι πλέον κοινωνικό αγαθό, αλλά ένα ακριβό εμπόρευμα, μη προσιτό προς τον ελληνικό λαό.

Όλα τα παραπάνω είναι απολύτως εύλογα όταν –από τη μία- βλέπουμε τι προσπαθούν να κάνουν οι σημερινοί κυβερνώντες και –από την άλλη- βλέπουμε τι προαναγγέλλουν αυτοί που φιλοδοξούν να κυβερνήσουν αύριο.

Και εδώ υπάρχει διαφορετική ιδεολογική αντιμετώπιση των πραγμάτων και αυτό δεν μπορούμε να το παραβλέψουμε.

Κανείς δε λέει ότι λύθηκαν τα προβλήματα και οι αδικίες.

Και αδικίες υπάρχουν και προβλήματα πολλά και θα χρειαστούν πολλοί αγώνες για να τα ξεπεράσουμε.

Θα πρέπει όμως να αποφασίσουμε τις πολιτικές που θα ακολουθήσουμε.

Νεοφιλελεύθερες πολιτικές που βάζουν τους λαούς στο περιθώριο και στη φτώχεια ή πολιτικές που θα έχουν κοινωνικό προσανατολισμό, θα προστατεύουν τους εργαζόμενους και θα δημιουργούν έναν υγιή κοινωνικό ιστό;