Γράμμα στη μάνα και στον πατέρα
Γεια σου Πιτσιρίκο. Εύχομαι να είσαι καλά. Είμαι ο Στέλιος από Λονδίνο. Η ιστορία-γράμμα μου είναι μεν λυπηρή ως επηρεασμένη από την “σκληρή πραγματικότητα”, αλλά συνάμα είναι αισιόδοξη, εύθυμη και έχει έρωτα! Είναι δε (σχεδόν) ολωσδιόλου φανταστική κι αποφάσισα να την μοιραστώ μαζί σου!
Γράμμα στην μάνα και στον πατέρα
Αγαπημένοι μου γονείς !
Επιτέλους ξέκλεψα λίγο χρόνο και κάθισα να σας γράψω για πρώτη φορά μετά από τόσο καιρό που βρίσκομαι στα ξένα.
Μη ρωτάτε ξανά, ποια ξένα, όλα ίδια είναι, αφού παντού ζυμώνεται το πικρό και μαύρο ψωμί της ξενιτιάς.
Που να μην αφήσει ο Θεός να το δοκιμάσουνε τα παιδιά μου – όταν θα κάνω με το καλό – και εγγόνια σας, αλλά να τα βρούνε όλα έτοιμα, όπως τα είχαμε βρει εμείς, πριν ξεσπάσει η μπόρα και γίνει η χώρα ένας ατέλειωτος χείμαρρος που μας παρέσυρε στο διάβα του, μαζί με τις φθηνές μπανάνες, τα οικογενειακά παγωτά και τα γιαουρτάκια με φρούτα και δημητριακά από τα LIDL.
Αλλά να μην σας στενοχωρώ με τα δικά μου βάσανα. Άλλωστε ότι έγινε, έγινε, το ποτάμι, ο χείμαρρος δηλαδή δε γυρίζει πίσω.
Εγώ θα βρω τον δρόμο μου εδώ και σιγά σιγά, σπυρί σπυρί, θα ξαναχτίσω πάλι ό,τι ξεκίνησα να χτίζω πίσω στην πατρίδα.
Με υπομονή και δουλοπρέπεια θα κοιτάξω να γίνω «ένας χρήσιμος άνθρωπος στην κοινωνία» όπως τόσα χρόνια μου τονίζατε, ότι είναι το πρωταρχικό μου μέλημα.
Στη φάμπρικα τα πράγματα πάνε καλά. Ο επιστάτης με συμπαθεί πολύ γιατί είδε ότι είμαι ξύπνιο, εργατικό και σπουδαγμένο παιδί.
Γίνονται βέβαια πολλές αδικίες. Δεν το βάζουμε όμως κάτω και διεκδικούμε συνεχώς καλύτερες συνθήκες εργασίας και υπερωρίες. Εγώ πάντα πρωτοστατώ στις κινήσεις αυτές. Οι εργάτες με έχουν ανακηρύξει μέντορά τους και με αγαπάνε.
Κάποιοι βέβαια τα χουνε κάνει πλακάκια με την εργοδοσία και περνάει πολλές φορές το δικό τους. Αλλά δεν με νοιάζει και πολύ στο κάτω κάτω. Αργά η γρήγορα θα φύγω από εκεί. Αυτούς λυπάμαι και τους βοηθάω όσο μπορώ.
Εμένα πρωταρχικό μου μέλημα είναι να κάνω τις οικονομίες μου και με αυτές να συνεχίσω τις σπουδές μου για LLM Business Administration and Financial Affairs in a world that tries to maintain progress amid turmoil and adult abuse in an unemployment of law and justice – Knitting techniques in a desperately unbearable world. Έτσι, κάνω το σκατό μου παξιμάδι και τα ούρα μου squash για να μπορέσω να ξεπληρώσω κάποια στιγμή το σπουδαστικό δάνειο που μου χορήγησε το Βρετανικό κράτος.
Μην ανησυχείτε όμως. Τρώω καλά και ντύνομαι ζεστά.
Το πρωί πηγαίνοντας για το εργοστάσιο κάνει λίγο ψύχρα, αλλά φοράω από κάτω πυτζάμα, τις δύο μάλλινες φανέλες και τις μάλλινες κάλτσες που μου παραφύλαξε η μάνα στη βαλίτσα.
Έχει καλή συγκοινωνία και, όσο σκέφτομαι ότι ο μπαμπάς περπατούσε 14 χιλιόμετρα πάνε και άλλα 14 έλα, πάνε – έλα 28, για να πάει σχολείο και μετά δουλειά και μετά για να συναντήσει τη μαμά, λέω δεν τραβάω τίποτα μπροστά σ’ αυτά που τραβήξατε εσείς μέχρι να μεγαλώσετε, με σκοπό να παντρευτείτε και να αρχίσετε να μας μεγαλώνετε. Και κάνω τον σταυρό μου και λέω και δόξα τω θεώ από πάνω.
Σας έχω μάλιστα και ευχάριστα.
Ε, δεν ήθελα να το κοινοποιήσω πριν ωριμάσει το πράγμα αλλά νομίζω βρήκα την γυναίκα της ζωής μου.
Δουλεύει κι αυτή στο ίδιο εργοστάσιο και γνέθει μαλλί (κλώσιμο-τυλιγάδιασμα). Έχει κάνει undergraduate studies στο University of Essex, Bachelor of Arts και Postgraduates studies στο University of London με Master in human resources and mineral water sources.
Σκοπεύουμε, αν όλα πάνε καλά, να γυρίσουμε το Πάσχα για να βάλουμε τις βέρες!!!
Γιατί ναι, όπως θα καταλάβατε η κοπέλα είναι από τα μέρη μας, είναι μισή βλάχα και μάλιστα αρβανιτόβλαχα από την Ήπειρο!
Από τη μάνα της μεριά, ενώ ο πατέρας της είναι Πόντιος! Η γιαγιά της, από μπαμπά μεριά, είναι Σαρακατσάνα και ο παππούς της μονάχα, από μαμά μεριά, που έχει πεθάνει, ήτανε δεξιός (κοπρόσκυλο).
Θέλει να κάνουμε πολλά παιδιά και να τους δώσουμε τα ονόματά σας, με διάφορες παραλλαγές. Από τους γονείς της δε θα δώσουμε, γιατί πήραν από του αδερφού της.
Δεν μπορώ να πιστέψω ότι εδώ στα ξένα βρήκα τέτοια τύχη και δεν έπεσα σε καμία από αυτές εδώ τις άπλυτες, που άντε να είμαστε εμείς σαν ζευγάρι καλά, αλλά εσείς τι θα λέγατε με τα συμπεθέρια;
Σας φιλώ!
ΥΓ: 1. Το τυρί το τρώω σιγά σιγά, είναι στη μέση του δοχείου και το σκεπάζει τώρα όλο η σαλαμούρα (επιτέλους!).
2. Ξεκίνησε ο μάστορας το υπόστεγο; Αν χρειάζεστε χρήματα πείτε μου να στείλω. Πρέπει να τελειώσει πριν πιάσουν τα κρύα.
(Αγαπητέ φίλε, πολύ ωραίο το γράμμα σας. Σας ευχαριστώ πολύ. Να είστε καλά.)
