Ο εφιάλτης της «αυτοχρηματοδότησης» στην επιστημονική γνώση

 

Τα πανεπιστήμια, μετά τη νομοθεσία που πέρασαν η Άννα Διαμαντοπούλου και ο Κωνσταντίνος, Αρβανιτόπουλος, μετατράπηκαν σε Ανώνυμες Εταιρείες (Α.Ε). Όλο το σχέδιο κρυβόταν πίσω από την, υποτιθέμενη, ελευθερία των πανεπιστημίων να διαχειρίζονται την περιουσία τους, τη γνώση που παρέχουν, τις υποδομές τους κ.α. Αυτό ήταν ένα μεγάλο ψέμα, το οποίο σήμερα αποκαλύφθηκε. Η «ελευθερία» στην «ελεύθερη αγορά» δεν είναι τίποτα παραπάνω από 8 λέξεις: Έχεις; Θα επιβιώσεις. Εάν δεν έχεις, πρόβλημα σου.

Δεν κουραζόταν να επαναλαμβάνουν πως τα πανεπιστήμια θα έχουν «εξωστρέφεια» και θα μπούνε στις λίστες με τα καλύτερα ιδρύματα του κόσμου. Μπαρούφες που δεν πιστεύουν ούτε οι ίδιοι μάνατζερ που προωθούν αυτές τις καμπάνιες. Με κακομεταφρασμένα κείμενα από την Ευρωπαϊκή Ένωση χρησιμοποιούσαν όρους, που έδειχναν θετικοί, και προσπαθούσαν να μας πείσουν ότι ήρθε η ώρα να γίνει και η Ελλάδα μια ευρωπαϊκή χώρα, στην Ανώτατη Εκπαίδευση. Παράλληλα, υποστήριζαν πως «τα έβαζαν» με το «παλιό πανεπιστήμιο», δηλαδή το δικό τους δημιούργημα.

 Η «αυτοχρηματοδότηση» για τα ιδρύματα σημαίνει πανεπιστήμια – μαγαζιά.  Τα πανεπιστήμια θα ψάχνουν – και επίσημα πια – επενδυτές που θα «βοηθήσουν» στο έργο τους.  Η δυνατότητα αυτή υπήρχε στο νόμο – πλαίσιο, αλλά έπρεπε να τον ερμηνεύσει κανείς. Τώρα γίνεται με χαρές και πανηγύρια: Θα έρθουν οι επιχειρηματίες με ….φιλομάθεια να «ενισχύσουν» τα πανεπιστήμια!

Ποιους, νομίζετε, πως δουλεύετε; Καμία επιχείρηση δεν θα επενδύσει για να χρηματοδοτήσει τα πανεπιστήμια χωρίς αντάλλαγμα. Τι σημαίνει αντάλλαγμα σε αυτή διαδικασία; Προγράμματα σπουδών, τα οποία διαμορφώνονται από τα πανεπιστημιακά τμήματα μαζί με τη μαμά – εταιρεία! Ό, τι θέλει η μαμά – εταιρεία θα βάζει, ό, τι θέλει θα βγάζει, σε προπτυχιακό και μεταπτυχιακό επίπεδο, αλλά και στην έρευνα.

Αλήθεια, πιστεύει κανείς πως η οποιαδήποτε εταιρεία θα προωθήσει κάτι άλλο στα πανεπιστήμια, εκτός από τα συμφέροντα της; Μάλιστα, έτσι όπως είναι διαμορφωμένη η δομή των προγραμμάτων σπουδών («μενού» τα έλεγε η Άννα Διαμαντοπούλου, λες και ήταν κατάλογος σε εστιατόριο!) θα μπορούν να βάζουν μέχρι και μαθήματα (εάν π.χ ο χρηματοδότης είναι εταιρεία κινητής τηλεφωνίας) για το τελευταίο εξάρτημα κινητού, που προωθούν!  

Σε κάθε επιστημονικό πεδίο θα έρθουν, σαν τα αρπακτικά, για να χρησιμοποιήσουν όλη την υποδομή του πανεπιστημίου, τους καθηγητές και τους φοιτητές.

Η «αυτοχρηματοδότηση» στα πανεπιστήμια θα είναι η καταστροφή της επιστημονικής γνώσης, διότι, πλέον, τα προγράμματα σπουδών θα είναι προγράμματα εταιρειών, αλλά και για έναν επιπλέον λόγο: Οι φοιτητές θα βγαίνουν από τα πανεπιστήμια, γνωρίζοντας αυτά που έχει υποδείξει ο χορηγός. Εάν στην τετραετία ή πενταετία σπουδών αλλάξουν οι χορηγοί, τότε θα διαφοροποιείται  μέχρι και η μεθοδολογία!

Εδώ και καιρό θέλουν τα πανεπιστήμια να είναι επιχειρήσεις, να λειτουργούν σαν επιχειρήσεις. Με την αυτοχρηματοδότηση θέλουν να κατασκευάζουν επιστήμονες, που ελάχιστη σχέση θα έχουν με το επιστημονικό τους αντικείμενο. Οι βασικές γνώσεις του επιστημονικού αντικειμένου θα είναι περιττές, γιατί αυτό θα διατάζει η εταιρεία – χρηματοδότης. Ο φοιτητές θα τελειώνει τη σχολή του και στον τίτλο σπουδών θα αναφέρεται ή εταιρεία – χορηγός , μαζί με το πανεπιστήμιο…

Και μια τελευταία, αλλά ιδιαιτέρως ουσιαστική πλευρά: Η παραγωγή επιστημονικής γνώσης και η επιστημονική έρευνα τελειώνει, με την «αυτοχρηματοδότηση» στα ιδρύματα. Θα παράγεται μόνο η επιστημονική γνώση, που θα αξιώνουν οι εταιρείες. Εάν, εσύ, επιθυμείς κάτι άλλο, τότε τρέξε και βρες κανένα χορηγό και βλέπουμε…. Εάν σκεφτεί κανείς τι σημαίνει η εξέλιξη της «αυτοχρηματοδότησης» των πανεπιστημίων, για την κοινωνία, τότε θα αντιληφθεί πως έρχεται – κι άλλο – σκοτάδι.  Εφιάλτης…

 

 

Αναδημοσίευση από το imerodromos.gr