Η αλήθεια δεν πτωχεύει
Όσοι έχουν ελάχιστη τριβή με την οικονομική επιστήμη γνωρίζουν ότι υπάρχει μία χώρα της Ευρώπης η οποία έχει πτωχεύσει. Η διαδικασία κουρέματος κρατικών ομολόγων (το γνωστό μας PSI),
η επιλογή ουσιαστικά ποιους πιστωτές θα πληρώσεις και πόσο καθώς αδυνατείς να τους πληρώσεις όλους, είναι πτώχευση. Στην Ε.Ε. όμως δεν υπάρχει δυνατότητα «επίσημης πτώχευσης» και έτσι η Ελλάδα δεν πτώχευσε επίσημα και τυπικά. Απλά έσωσε κάποια τραπεζικά ιδρύματα και μερικές εκατοντάδες μεγιστάνες καταστρέφοντας χιλιάδες μικροαποταμιευτές, τα ασφαλιστικά της ταμεία και τα εκπαιδευτικά της ιδρύματα. Φυσικά το PSI κρίθηκε συνταγματικό και νόμιμο από τους ίδιους δικαστικούς που έκριναν αντισυνταγματικές και παράνομες τις δικές τους περικοπές.
Γνωρίζουν επίσης ότι με βάση την οικονομική επιστήμη η Αργεντινή δεν πτώχευσε προχθές. Αυτό που συνέβη ήταν η πρωτοφανής απόφαση ενός αμερικανικού δικαστηρίου που την υποχρεώνει να ΜΗΝ πληρώσει σε επενδυτικές εταιρείες ένα ποσό που τους έδινε κέρδος 300%(!). Οι επενδυτικές εταιρείες ήθελαν κέρδος 1600%(!!!) –ουσιαστικά απαίτησαν να πληρωθούν εις ολόκληρο την αξία ομολόγων που αγόρασαν από τρίτους σε τιμές κάτω της αρχικής αξίας τους- και ο αμερικανός δικαστής τις δικαίωσε. Κατόπιν ένας φορέας, η Διεθνής Ένωση Συμφωνιών Ανταλλαγής και Παραγώγων (ISDA) που αποτελείται από ιδιωτικές τράπεζες και ιδιωτικές επενδυτικές εταιρείες, αποφάσισε ότι αυτή η αποτυχία συμφωνίας ορίζεται σαν χρεοκοπία.
Η Ελλάδα όπως και η Αργεντινή μοιάζουν με τον ασθενή τον οποίο οι γιατροί κρατούν σε καταστολή σκόπιμα, ώστε να πλουτίζουν από την περιουσία του. Η Αργεντινή κάποια στιγμή αποφάσισε να αλλάξει γιατρούς. Η Ελλάδα , ακόμα όχι.
Η ελληνική συγκυβέρνηση επέλεξε την πλήρη υποταγή στους όρους των «δανειστών» της. Ο τοποθετημένος κυβερνήτης (Τόμσεν) δήλωσε ότι η χώρα θα είναι σε επιτήρηση μέχρι να αποπληρώσει το 75% των «δανεικών» που έλαβε από την «τρόικα». Υπάρχει εγκατεστημένος τοποτηρητής της αποικίας (Φούχτελ) και η χώρα βιώνει ημέρες ναζιστικής κατοχής από άποψη οικονομικών μεγεθών και κοινωνικής εξαθλίωσης.
Φυσικά το Ποτάμι των άρθρων των χρεοκοπημένων μ.μ.ε. που επιζούν με θαλασσοδάνεια επιμένουν στο « ρεαλισμό» της επιλογής. Για αυτά τα μ.μ.ε. η Ελλάδα βαδίζει το σωστό δρόμο διότι «δεν πτώχευσε». Έτσι λένε οι δημοσιογράφοι που δήλωσαν ότι «γνωρίζαμε ότι το χρέος δεν είναι βιώσιμο αλλά μας είπαν να μην το λέμε».
Μια άλλη χώρα στην άλλη άκρη της γης, η Αργεντινή, πτώχευσε επισήμως πριν μερικά χρόνια. Μόνο που το επέλεξε - δεν της επιβλήθηκε. Τώρα φαίνεται να χάνει μία μάχη έπειτα από την απόφαση του Αμερικανικού δικαστηρίου το οποίο δικαίωσε επενδυτικά funds –«γύπες». Τίποτα δεν έχει τελειώσει καθώς η παύση πληρωμών είναι συνάρτηση συγκεκριμένων συνθηκών και στρατηγικών κινήσεων, αλλά και πάλι είναι επιλογή της κυβέρνησης της Αργεντινής.
Μια συνειδητή επιλογή που βασίστηκε στην στρατηγική σύγκρουσης με το διεθνές κεφάλαιο που έχει επιβάλλει το χρηματοοικονομικό καπιταλισμό της φούσκας. Τον καπιταλισμό που παράγει αέρα και θησαυρίζει καταστρέφοντας λαούς. Τον καπιταλισμό που δεν επενδύει σε παραγωγικούς πόρους αλλά σε στοιχήματα, μελλοντικές πιθανές αξίες και πυραμίδες. Το 2011 η αξία της δευτερογενούς αγοράς ομολόγων (στην απλή γλώσσα «αέρας») παγκοσμίως ήταν 10 φορές μεγαλύτερη από το παγκόσμιο Α.Ε.Π.
Σε αυτή τη συνειδητή επιλογή της Αργεντινής υπάρχουν μάχες που κερδίζονται και μάχες που χάνονται. Ο πόλεμος όμως είναι σε εξέλιξη. Και μην ξεχνάμε ότι μία χώρα τον πόλεμο τον κέρδισε και μάλιστα έστειλε στη φυλακή πολιτικούς και μερικούς ζάπλουτους τραπεζίτες. Η Ισλανδία.
Μία χώρα λοιπόν έχει επιλέξει την αξιοπρέπεια και την σκληρή μάχη έστω και μέσα στο καπιταλιστικό πεδίο. Μια άλλη έχει επιλέξει να ζει στην φορμόλη και να δίνει έτοιμο πλούτο στους επικυρίαρχους της όχι μόνο ξεπουλώντας τα δημόσια αγαθά, αλλά τροφοδοτώντας τους και με τους νέους επιστήμονές της.
Προφανώς υπάρχουν αρκετοί που έχουν πειστεί ότι δεν υπάρχει εναλλακτική λύση.
Από την άλλη, η δυνατότητα δημιουργίας και επιλογής εναλλακτικών προτάσεων είναι αυτό που διαχωρίζει τον ελεύθερο πολίτη από τον υποταγμένο ψηφοφόρο.
Το άνωθεν κείμενο συνειδητά δεν περιέχει οικονομικά μαθηματικά, σενάρια και εξισώσεις. Άλλωστε, τώρα πια, αυτά χρησιμοποιούνται για να παραπλανήσουν και όχι για να προβληματίσουν. Επίσης, διότι η οικονομική επιστήμη είναι εργαλείο άσκησης πολιτικής -και η πολιτική δεν είναι πεδίο πειραματισμού ειδικών επιστημόνων. Είναι προνόμιο που ασκείται από Πολίτες.
Ιωσήφ Μιχαηλίδης
