Κλείνω τα μάτια και θυμάμαι ……….!

Κλείνω τα μάτια και θυμάμαι τον Ιατρό, τον Πρόεδρο στα Δελφίνια Πτολεμαΐδας (κολυμβητήριο), τον έφορο του polo, τον Δημοτικό σύμβουλο, τον Ταμία, τον Πρόεδρο της ΚΟΙΠΑΠ, τον χορωδό, το μέλος της θεατρικής ομάδας, και τόσες άλλες ιδιότητες… μα τελικά τον Άνθρωπο Χρήστο Κατσίνα. Κοινή παραδοχή κατά την αναφορά του ονόματος του Χρήστου Κατσίνα, είναι ότι υπήρξε Άνθρωπος. Στην κοινωνία που ζούμε, λίγοι είναι αυτοί που πληρούν την έννοια αυτή, του Ανθρώπου, και μάλιστα με άλφα κεφαλαίο. Στην ζωή μου, μέχρι τώρα, δύο άτομα σημάδεψαν με τον τρόπο ζωή τους την προσωπικότητά μου και αποτέλεσαν το παράδειγμα προς μίμηση και τον έλεγχο της συνειδήσεως για κάθε μου πράξη: ο Άνθρωπός Ανέστης Σπανίδης και ο Άνθρωπος Χρήστος Κατσίνας .

Είναι λίγα αυτά που γράφω μπροστά σε αυτά που νιώθω για σένα, Χρήστο (δεν ήθελες να σε αποκαλώ με καμία ιδιότητα σου, μόνο με το όνομα σου). Άφησες στην πόλη μας μια τεράστια παρακαταθήκη με την δεκαπεντάχρονη παρουσία σου εδώ.

Σε ευχαριστώ

-για ό,τι προσέφερες στο Νοσοκομείο της πόλης μου, γιατί αγωνιζόσουν πάντα με πάθος διεκδικώντας πολλές φορές τα αυτονόητα.

-για την ενασχόληση σου με τα κοινά στον τόπο αυτό, θέτοντας σε προτεραιότητα την ανάπτυξη των ομαδικών δραστηριοτήτων και του πολιτισμού ως αντίσταση σε αυτά που ζούμε (κατά τη μνημονιακή εποχή) όπως ο ίδιος πίστευες.

- για το θετικό σου μυαλό (σε ατελείωτες συζητήσεις που κάναμε επάνω σε πολλά θέματα) και το αδούλωτο πνεύμα σου. Ήσουν πάντα ασυμβίβαστος και ανατρεπτικός σε αυτά που πίστευες, γιατί έλεγες τα πράγματα όπως είναι, χωρίς περιστροφές.

- για τις συμβουλές σου, τον αλληλοσεβασμό και την ειλικρινή συνεργασία που είχαμε.

- για την καρτερικότητα και υπομονή που επέδειξες κατά την εκδήλωση αρνητικών συμπεριφορών στο πρόσωπο σου και ας σε πλήγωναν.

- για τον άψογο χειρισμό σου στις διοικητικές θέσεις που ανέλαβες, εμπεριστατωμένα και πάντα έχοντας ως σκοπό την πρόοδο και την προοπτική για το μέλλον.

Σ΄ ευχαριστώ που σε γνώρισα και μου χάρισες απλόχερα και με ανιδιοτέλεια την παρέα σου, καθώς από εσένα μόνο να παίρνω είχα.

Λυπάμαι που η πόλη μας έχασε ένα τέτοιο Άνθρωπο. Μπορεί, δυστυχώς, κάποιοι να μη σε κατάλαβαν, αλλά να ξέρεις ότι η υστεροφημία σου είναι σπουδαία και ότι θα βρίσκεσαι στις καρδιές πολλών ανθρώπων.

 

O φίλος σου

Μάμμος Ι. Κωνσταντίνος