Η Γαλλία, η Ευρώπη και τα κίτρινα γιλέκα (του Μανώλη Πατσώνα)
Αυτό που συμβαίνει στη Γαλλία τους τελευταίους μήνες με τις δυναμικές διαδηλώσεις των κίτρινων γιλέκων, ποια σχέση μπορεί να έχει με τη χώρα μας, η γενικότερα με τις κοινωνικοπολιτικές εξελίξεις των χωρών της Ε.Ε. ;
Πριν απαντηθεί όμως αυτό το ερώτημα, ας δούμε τι συμβαίνει στη Γαλλία, όσο βεβαίως μας είναι δυνατόν αυτό, όχι μόνο λόγω της απόστασης, αλλά και της λειψής η ακόμη και της στρεβλής ενημέρωσης που « απολαμβάνουμε»
Εκείνο που δεν μπορεί να αμφισβητηθεί από κανέναν, ακόμη και από τους πολέμιους αυτών των κινητοποιήσεων, είναι ότι οι διαδηλώσεις δεν σταμάτησαν ούτε το Σαββατοκύριακο μεταξύ Χριστουγέννων και Πρωτοχρονιάς, πράγμα που δείχνει την αποφασιστικότητα των διαδηλωτών. Βεβαίως οι διαδηλώσεις συνεχίζονται μέχρι σήμερα το ίδιο δυναμικές, σε πείσμα των γαλλικών ΜΜΕ, που από την πρώτη στιγμή της εξέγερσης ανταποκρίθηκαν στο ρόλο τους με ψέματα και τρομοκρατία. Για να μη νομίζουμε εμείς εδώ, στην άκρη της ΕΕ, ότι τα ψέματα και η παραπληροφόρηση είναι μόνο δικό μας «προνόμιο».
Οι κινητοποιήσεις είχαν σαν αποτέλεσμα την γρήγορη πολιτικοποίηση τουλάχιστον των συμμετεχόντων. Απόδειξη αυτού του συμπεράσματος είναι, ότι σε αρκετές πόλεις πραγματοποιούνται τακτικές γενικές συνελεύσεις, στις οποίες γίνεται διάλογος πάνω στα αιτήματα και τις δράσεις. Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι η εξέγερση παραμένει εξαιρετικά δημοφιλής στην εργατική τάξη και στους κατώτερους υπαλλήλους, ενώ υποχωρεί στα πιο εύπορα τμήματα του πληθυσμού. Εξ΄αυτού βγαίνει και το συμπέρασμα για το είδος των αιτημάτων που προβάλουν οι διαδηλωτές.
Σοβαρό κριτήριο βεβαίως για την τύχη της εξέγερσης θα αποτελέσει το πέρασμα των διεκδικήσεων στις εργοστασιακές κυρίως απεργιακές κινητοποιήσεις. Οι ήττες των μεγάλων απεργιών ενάντια στην νεοφιλελεύθερη επίθεση το 2017 και το 2018, δεν είναι εύκολο ακόμη να ξεπεραστούν. Η αρχική απάθεια, η ακόμη και η αντίθεση που έδειξαν κάποιοι αριστεροί στο κίνημα των κίτρινων γιλέκων, έχει σαν βάση της την ταξική σύνθεση των διαδηλωτών. Εκτός από τους εργάτες και τους κατώτερους υπαλλήλους, υπάρχουν μεγάλοι αριθμοί συνταξιούχων, αυτοαπασχολούμενων και μικρών επιχειρηματιών. Όμως αυτό δεν σημαίνει ότι τα αιτήματα δεν είναι προοδευτικά, φιλολαικά και αντιρατσιστικά. Σε αρκετές περιπτώσεις οι φασίστες έχουν κυνηγηθεί και πεταχτεί έξω από τις διαδηλώσεις. Μακάρι βεβαίως, η ηγεσία της εξέγερσης που αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει, να αναδειχθεί δημοκρατικά μέσα από την μάζα των διαδηλωτών.
Η βία από την αστυνομία δεν θα μπορούσε να είναι απούσα. Μέχρι σήμερα έχουν συλληφθεί πάνω από 4500 διαδηλωτές, εκ των οποίων οι 220 βρίσκονται στη φυλακή. Ένας εκπρόσωπος, ενός από τα σωματεία των αστυνομικών, επιβεβαίωσε ότι ήταν κυβερνητική εντολή να στοχεύουν οι πλαστικές σφαίρες τα κεφάλια των διαδηλωτών, με αποτέλεσμα διψήφιος αριθμός διαδηλωτών να χάσουν τα μάτια τους.
Ποια θα είναι η κατάληξη της γαλλικής εξέγερσης των κίτρινων γιλέκων, δεν μπορεί κανείς να το προδικάσει. Ένα όμως είναι σίγουρο. Η βαρβαρότητα που φέρνει στις κοινωνίες ο νεοφιλελεύθερος καπιταλισμός, δεν μπορεί να μείνει αναπάντητη από τους εργαζόμενους. Το αν, το που και το πότε θα γίνει η μεγάλη ανατροπή μένει να αποδειχθεί από την ίδια την ιστορία. Οι αντιδράσεις όμως των εργαζόμενων πολιτών δείχνουν την κατεύθυνση.
ΠΑΤΣΩΝΑΣ ΜΑΝΩΛΗΣ
