Αν τηλεφωνήσει το BBC, μη σηκώσετε το ακουστικό
Η απαίτηση για αντικειμενικότητα των ΜΜΕ στις φιλελεύθερες κοινωνίες είναι πάνω από όλα μια απάτη
του Richard Falk*
Την εβδομάδα που πέρασε δέχτηκα τέσσερις προσκλήσεις
για να παραβρεθώ σε εκπομπές του BBC με θέμα τις στρατιωτικές επιχειρήσεις του Ισραήλ στη Γάζα. Η γυναίκα παραγωγός, με τη γοητευτική βρετανική προφορά, κάθε φορά εξέφραζε το έντονο ενδιαφέρον της για την οργάνωση της συμμετοχής μου σε μια τέτοια εκπομπή. Και κάθε φορά συμφωνούσα, αν και οι διακοπές μου σε τουρκικό χωριό με περιορισμένη πρόσβαση στο Διαδίκτυο έκανε πρακτικά δύσκολες τις αναγκαίες ρυθμίσεις, όχι όμως και αδύνατες χάρη στην ευγενική συνεργασία ενός γείτονα με ανώτερες ψηφιακές υποδομές.
Κάθε φορά ήμουν έτοιμος την καθορισμένη ώρα και κάθε φορά μου δινόταν μια εξήγηση της τελευταίας στιγμής για το λόγο ακύρωσης της εμφάνισής μου – μια ή δυο φορές μου είπαν ότι έπεσα θύμα των «έκτακτων ειδήσεων» και τις άλλες δύο φορές δεν έγινε καμιά προσπάθεια καν να εξωραϊστεί η κατάσταση, απλώς είπαν «ζητούμε συγγνώμη αλλά πρέπει να ακυρώσουμε τη σημερινή εμφάνιση». Σε όλες τις περιπτώσεις -ενδεικτικό του πώς οι παραγωγοί εκπαιδεύονται- μου είπαν ότι οι αρμόδιοι για το σχεδιασμό του προγράμματος ανυπομονούσαν να μ’ έχουν καλεσμένο όσο το δυνατόν πιο σύντομα, και ότι θα είχα νέα τους μέσα σε μία ημέρα. Τις λίγες φορές που τα νέα της τελευταίας στιγμής άλλαζαν τον προγραμματισμό, η εμφάνισή μου μετατοπιζόταν αργότερα στο πρόγραμμα ή κανονιζόταν για την επόμενη μέρα.
Είμαι σχεδόν βέβαιος πως και τα τέσσερα περιστατικά είχαν να κάνουν με ξεχωριστό προγραμματισμό για κάθε μία πρόσκληση, χωρίς συντονισμό μεταξύ τους. Υπήρξε κάποιος ειδικός λογοκριτής στο BBC που επανεξέτασε τη λίστα των καλεσμένων μόλις πριν από την προγραμματισμένη εκπομπή; Ίσως το BBC δικαίως να ανησυχούσε μήπως υπάρξει κάποιος λεκές στην άσπιλη φήμη του για τη φιλοϊσραηλινή του στράτευση.
Νιώθω ντροπή που αφηγούμαι αυτό το μικρό έπος σε μια εποχή που τόσοι πολλοί πεθαίνουν, αιμορραγούν και θρηνούν στη Γάζα. Νιώθω ταπεινός και όχι αλαζόνας. Φαίνεται ότι κάπου θαμμένη σε αυτές τις ασήμαντες απορρίψεις υπάρχει η αφορμή για ανησυχία ότι η απαίτηση για αντικειμενικότητα των μέσων ενημέρωσης στις φιλελεύθερες κοινωνίες είναι πάνω απ” όλα μια απάτη. Ότι ακόμη και ισχυροί παράγοντες, όπως το BBC, είναι αιχμάλωτοι, και το ρεπορτάζ και ο σχολιασμός τους είναι λιγότερο ειδήσεις και περισσότερο Χασμπάρα (Σ.τ.Μ.: ισραηλινή κρατική προπαγάνδα).
*Αναδημοσίευση άρθρου του από το foreign policy journal
Μετάφραση: Νατάσσα Ακριβάκη
