Η Λέρος είναι εδώ, γιατί είναι νοοτροπία

«Να αντικαταστήσουμε τα δεσμά με ανθρώπινους δεσμούς» Παναγιώτης Σακελλαρόπουλος, καθηγητής Ψυχιατρικής Περπατήσαμε αρκετά, για να φτάσουμε από την είσοδο του Ψυχιατρικού Νοσοκομείου Αττικής στο 7ο Τμήμα. Μπήκαμε στο κοντέινερ και συναντήσαμε την πρώτη πόρτα. Μας άνοιξε η κλειδοκράτορας βάρδιας, για να περάσουμε σε έναν δεύτερο διάδρομο, που οδηγούσε σε μια άλλη, τριπλοκλειδωμένη πόρτα. Μας ανοίχτηκε κι αυτή από νοσηλεύτρια.Σε ένα αναπηρικό καροτσάκι ένας άντρας γυμνός κάθεται οκλαδόν και κοιτάει γύρω του. Ο ήχος της τηλεόρασης ανακατεμένος με τη μουσική του ραδιοφώνου που βγαίνει από τα ηχεία. Ο χώρος διημέρευσης, ένα δωμάτιο αναμονής νοσοκομείου όλο κι όλο.

 

Σκοτεινός, αφού το φως της μέρας κρύβεται από τις βρόμικες μπεζ κουρτίνες. Και η μυρωδιά της απλυσιάς κατακλύζει τον χώρο. Εξι συνεχόμενα καθίσματα, δυο καρέκλες λίγο πιο εκεί κι ένα αναπηρικό καροτσάκι.Σε διπλανές θέσεις -δεμένοι με ιμάντες- δύο άντρες. Ο ένας κάθεται σταυροπόδι και κοιτά κάτω. Ο δεύτερος κοιτά τον πρώτο και του μιλάει. Στην άλλη άκρη της σειράς ένας άντρας ξαπλωμένος, πότε κρατά με τα χέρια τεντωμένα προς τα πάνω, πότε αγκαλιάζει ένα πλαστικό μωρό, κούκλα. Το κεφάλι του στα πόδια ενός άλλου άντρα, που κάθεται δίπλα του και κοιτάζει κι αυτός το μωρό.Κάποιοι ασθενείς περπατούν τους διαδρόμους και μας μιλούν. «Καλήμερα, τι κάνεις; Πώς σε λένε;». Τους απαντάμε. Η ανάγκη για επικοινωνία μεγάλη. Είναι σαφές ότι δεν τους μιλάει κανείς. Η νοσηλεύτρια που μας άνοιξε, κρύφτηκε. Επέστρεψε στο ξεχωριστό -μέσα στον χώρο- δωμάτιο με δική του τηλεόραση, ψυγείο, περιοδικά, ένα μικρό σαλόνι. Εκεί βρισκόταν και δεύτερος νοσηλευτής. Ενας τρίτος ήταν πίσω από μια κλειστή πόρτα γραφείου, χτυπήσαμε κι ανοίξαμε. Κάπνιζε στο φωτεινό, καθαρό του δωμάτιο.Ακούσαμε φωνές και οδηγηθήκαμε στην άκρη του χώρου διημέρευσης, όπου υπάρχει μια πόρτα με ένα καγκελόφραχτο παραθυράκι.

 

Ενας μεγαλόσωμος άνδρας σε ένα ανακατεμένο δωμάτιο με ξεχαρβαλωμένους τοίχους, σπασμένα έπιπλα, πεταμένα ρούχα και δίσκους φαγητού που μύριζε. Ο ακαταλόγιστος ασθενής (αντί ποινής για το έγκλημά του, βρίσκεται στο ΨΝΑ ως ψυχικά ασθενής) σε μόνιμη απομόνωση. «Δεν τον πλησιάζει κανείς, γιατί είναι βίαιος», μας είπε ένας νοσηλευτής. Τον παρακολουθούν μόνο από ένα ειδικό παράθυρο που βρίσκεται στον χώρο των νοσηλευτών. Οι απεχθείς συνθήκες ζωής του άνδρα προοιωνίζονται το μέλλον όλων των ακαταλόγιστων που προσεχώς, όπως σχεδιάζει η κυβέρνηση, θα νοσηλεύονται σε ειδικό δικαστικό ψυχιατρείο. Θα είναι -δε- ακόμα χειρότερες, αφού στα κλουβιά δεν θα φιλοξενείται ένας, αλλά και περισσότεροι ασθενείς.Η μόνη λέξη που έρχεται στον νου, για να περιγράψει την κατάσταση και την πρακτική που αντικρίσαμε στο 7ο Τμήμα του ΨΝΑ, είναι βαρβαρότητα. Γιατί η καθήλωση (δέσιμο) μόνο βαρβαρότητα μπορεί να χαρακτηριστεί. Πόσο μάλλον όταν εφαρμόζεται σε ένα χώρο που υποτίθεται ότι λειτουργεί στο πλαίσιο της «αποασυλοποίησης». Ετσι αντιλαμβάνονται οι μεταρρυθμιστές τις έννοιες «αποασυλοποίηση», «αποϊδρυματοποίηση» και «επανένταξη»; Η Λέρος είναι ακόμα εδώ, γιατί είναι νοοτροπία.Ντ. Β.

 

ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΨΝΑ

Κινητοποιήσεις κατά της «μεταρρύθμισης»Με κινητοποιήσεις θα απαντήσουν οι εργαζόμενοι στο Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Αττικής, που διαμαρτύρονται για την επικείμενη κατάργηση των τριών ψυχιατρικών νοσοκομείων της χώρας, στο πλαίσιο της ψυχιατρικής μεταρρύθμισης. Μέχρι αργά χθες το απόγευμα αναμένονταν οι αποφάσεις της Γενικής Συνέλευσης του Ενιαίου Συλλόγου Εργαζομένων του ΨΝΑ.Οι εργαζόμενοι στο ΨΝΑ-Δαφνί ζητούν να μην καταργηθούν τα ψυχιατρικά νοσοκομεία, τονίζοντας πως «δεν πρέπει η κυβέρνηση να σπεύσει να απαλλάξει το Δημόσιο από τις αναγκαίες για την ψυχική υγεία δαπάνες και δομές». Κατά της κατάργησης των τριών ψυχιατρικών νοσοκομείων τάχθηκαν σε εκδήλωση που πραγματοποίησαν οι εργαζόμενοι στο ΨΝΑ, παρουσία εκπροσώπων πολιτικών κομμάτων και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, εκπρόσωποι των ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ, ΑΝ.ΕΛΛ. και ΔΗΜΑΡ.