Καταπολεμά τη χολέρα με ζάχαρη, νερό και αλάτι
Ένα διάλυμα ζάχαρης, αλατιού και νερού - τα οποία μπορούν να βρεθούν στο ντουλάπι της κουζίνας - μπορεί να είναι το μόνο που χρειάζεται για να σωθεί η ζωή ενός παιδιού. Μάλιστα το διάλυμα αυτό έχει σώσει περίπου 50 εκ. ανθρώπους.
Το μυστικό είναι η δοσολογία. Το να βρεθεί ήταν ζωτικής σημασία και ο δρ. Νόρμπερτ Χίρσχορν διαδραμάτισε καθοριστικό ρόλο. Επιμέλεια: Τόνια Γκόρου
Το τριών μηνών αγοράκι από την Αίγυπτο υπέφερε δύο μέρες από διάρροια. Ήταν πολύ αδύναμο ακόμα και για να κρατήσει όρθιο το κεφάλι του προκειμένου να θηλάσει το στήθος της μητέρας του. Οι γιατροί φοβήθηκαν τα χειρότερα όταν οδηγήθηκε σε ιατρικό κέντρο στην Αλεξάνδρεια. Η σοβαρής μορφής διάρροια είναι βασική αιτία θανάτου στον αναπτυσσόμενο κόσμο.
Το μωράκι, πάντως ήταν τυχερό. Σε λιγότερο από τέσσερις ώρες αργότερα ήταν αρκετά καλά για να αρχίσει να θηλάζει. Κι αυτό χάρη σε μια φθηνή λύση. Ένα διάλυμα σακχάρων και άλατος. Ο δρ. Χίρσχορν εξηγεί ότι η διά του στόματος θεραπεία ενυδάτωση με το εν λόγω διάλυμα έχει απίστευτα αποτελέσματα.
Η αναζήτηση της δοσολογίας και οι προφυλάξεις
Ο δρ. Χίρσχορν άρχισε να συμμετέχει στην έρευνα για την θεραπεία ενυδάτωσης από το στόμα το 1964, όταν υπηρετώντας τη στρατιωτική του θητεία στη Δημόσια Υπηρεσία Υγείας των ΗΠΑ στάλθηκε στο Μπαγκλαντές όπου υπήρχε μια σοβαρή επιδημία χολέρας. Η χολέρα προκαλεί σοβαρή διάρροια και οι ασθενείς χάνουν γρήγορα πάρα πολύ νερό, και κυρίως άλατα. Μπορεί δε να πεθάνουν μέσα σε λίγες ώρες. Στο Μπαγκλαντές το 40% περίπου των νοσούντων δεν είχαν την οικονομική δυνατότητα μιας ενδοφλέβιας θεραπείας με αποτέλεσμα να χάνουν τη ζωή τους. Ο στόχος του δρ. Χίρσχορν ήταν να βρεθεί ένας τρόπος ώστε η θεραπεία να λαμβάνεται από το στόμα. Οι προσπάθειες για να βρεθεί η σωστή αναλογία νερού, αλατιού και ζάχαρης ήταν πάρα πολλές. «Οι αναλογίες είναι ζωτικής σημασίας. Πάρα πολύ ή πολύ λίγο από οποιοδήποτε από τα συστατικά, θα μπορούσε να προκαλέσει σοβαρή βλάβη» εξηγεί ο γιατρός.
Στο έργο του ο δρ. Χίρσχορν είχε ως βάση προηγούμενες δοκιμές του δρ. Ρόμπερτ Φίλιπς και μελέτες ενός άλλου συναδέλφου, του δρ. Ντέιβιντ Σάχαρ. Ο δρ. Σάχαρ είχε αποδείξει ότι το σώμα εξακολουθεί να παράγει νάτριο όταν λαμβάνει γλυκόζη, συστατικό - κλειδί για την καταπολέμηση της αφυδάτωσης.
Πάντως η εισαγωγή της θεραπείας δεν υπήρξε απλή. Ο δρ. Χίρσχορν εξηγεί ότι υπήρξε μεγάλη δυσπιστία για το γεγονός ότι κάτι τόσο απλό θα μπορούσε να είναι τόσο αποτελεσματικό. «Πήρε πολύ χρόνο για να πειστούν οι παιδίατροι ότι αυτή η θεραπεία ήταν ασφαλής και θα μπορούσε να βοηθήσει» τονίζει.
Το «Lancet» έχει χαρακτηρίσει στοματική ενυδατική θεραπεία ως την πιο σημαντική ιατρική ανακάλυψη του 20ου αιώνα, με την Unicef να προσθέτει ότι «καμία άλλη ιατρική καινοτομία δεν απέτρεψε τόσους θανάτους σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα και με τόσο μικρό κόστος».
