“Ο χρόνος άδειας κυήσεως και ανατροφής παιδιών δε θα προσμετράται ως διδακτικός!! για τους εκπαιδευτικούς» αποφάσισε η (ναι -γυναίκα) υπουργός παιδείας, ενώ σχεδιάζουν την περικοπή και των συντάξεων πολυτέκνων. Ας όψεται η Τρόικα, λένε με πόνο ψυχής οι υπουργοί.
Στο μεταξύ εδώ και σαράντα χρόνια κι ενώ το Νηπιαγωγείο έγινε υποχρεωτικό, δεν πρόκαμαν όλες οι κυβερνήσεις να χτίσουν αρκετά δημόσια νηπιαγωγεία, ενώ βρήκαν τα λεφτά για τα ερειπωμένα πια γήπεδα ολυμπιακών διαστάσεων. Ελλείψει πάντα κρατικής μέριμνας, τα παιδιά μας τα μεγάλωσαν οι γιαγιάδες τους, και μεις θα μεγαλώσουμε τα εγγόνια μας. Και όλες αυτές οι γυναικείες οργανώσεις, που συνυπέγραψαν κανονισμούς δήθεν ισότητας, χαρίζοντας διατάξεις, που καλώς ή κακώς ευνοούσαν τις γυναίκες, τώρα, που ξανά η ανεργία και η κρίση πιέζουν πρώτα απ’ όλους τις γυναίκες, σιωπούν.
Δεν ανησυχούν οι κυβερνώντες γιατί ξέρουν καλά ότι ο έλληνας ότι και αν συμβεί θα συνεχίσει να στύβει και την πεντάρα για «να μη λείψει κάτι του παιδιού». Από το Μαιευτήριο μέχρι τα ιδιωτικά μαθήματα και από τα πάρτυ γενεθλίων μέχρι τα μετεκπαιδευτικά στο εξωτερικό οι έλληνες έβρισκαν μέχρι τώρα τον τρόπο να κάνουν τα παιδιά τους να ζουν σα βασιλόπουλα. Σήμερα οι περισσότεροι πολυμαθείς τριαντάρηδες νέοι βολεύονται σε το χαρτζιλίκι μιας δουλειάς 500 Ευρώ και ουσιαστικά εξακολουθούν και ζουν σε βάρος του πατρικού τους. Όσοι καταφέρνουν να ξεφύγουν και να δημιουργήσουν δική τους οικογένεια, μάλλον συνεχίζουν το γονικό πρότυπο και κακομαθαίνουν τα παιδιά από την κούνια.
Κάποτε οι εικοσάχρονες πρωτομάνες πελάγωναν, μόλις έμεναν μόνες συνήθως στο σπίτι με τη φροντίδα του νεογέννητου και τις συμβουλές των γιαγιάδων. Η ανατροφή του μωρού ήταν αποκλειστικά γυναικεία ενασχόληση. «Γιαυτό και οι άνδρες δε θηλάζουν» έλεγαν αυτάρεσκα οι πατεράδες. Οι περισσότερες γυναίκες θήλαζαν μέχρι την εποχή της χειραφέτησης και της εξόδου της γυναίκας στην αγορά εργασίας, οπότε το μπιμπερό με τις ευλογίες των γιατρών και των βιομηχάνων μετέτρεψε το μπιμπερό σε ευλογημένο τρόπο σίτισης. Την ίδια εποχή εμφανίστηκαν και οι πάνες μιας χρήσης, που απάλλαξαν μεν τις γυναίκες από την επαχθή διαδικασίας καθαρισμού και αποστείρωσης των βρεφικών απόβλητων, αλλά ήδη προκάλεσαν όγκους δυσθεώρητων σκουπιδιών, που κάθε άνθρωπος συσσωρεύει από τη στιγμή της γέννησής του. H επιστροφή στη μόδα του θηλασμού έγινε με ολομέτωπη επίθεση από τους γιατρούς, ψυχολόγους και ΜΜΕ. Οι γυναίκες που τεκνοποιούν μετά τα 30 συνήθως για 1-2 φορές νιώθουν την ανάγκη να συνδεθούν στενότερα με το παιδί τους κατά τους 2-3 μήνες, που παίρνουν σαν άδεια μητρότητας.
Παρ’ ότι η ηλικία των γονιών ανέβηκε κατά μια δεκαετία από τα πρότυπα της προηγούμενης γενιάς, οι σημερινοί γονείς, που πνίγονται στην υπερπληροφόρηση συνήθως αποδεικνύονται λιγότερο έτοιμοι από τους τότε 20-30 ρηδες γονείς τους. Παρ’ ότι έχουν διαβάσει και οι δυο προκαταβολικά τα ειδικά βιβλία, έχουν παρακολουθήσει μαζί ειδικά σεμινάρια και έχουν κατεβάσει από το ίντερνετ κάθε είδους πληροφορία, φοβούνται ν’ αγγίξουν το νεογέννητο και τρομοκρατούνται με την παραμικρή απόκλιση από τις συμβουλές των ειδικών, τις οποίες αντιμετωπίζουν σαν απαράβατη Βίβλο. Δυσπιστούν στην εμπειρία των γιαγιάδων, που συχνά έχουν μεγαλώσει 3-4 παιδιά. Ενώ παλιότεροι πολιτισμοί αξιοποιούσαν την αυτοματοποιημένη πια γνώση της πείρας, η σημερινή τεχνολογία εμφανίζει το φαιδρό θέαμα, της πολύτεκνης γιαγιάς να μη μπορεί να ξεπλύνει, όπως καλά ξέρει, το γυμνό μωρό μπροστά στο νιπτήρα, επειδή οι δυο γονείς διαβάζουν και προσπαθούν να εφαρμόσουν στην πράξη το συχνά αναξιόπιστο Ευαγγέλιο του σύγχρονου savoire vivre των γονέων.
Αν και ή ίσως επειδή, όλα είναι πιο καθαρά και πιο εύκολα (αποστειρωτήρες, θήλαστρα, είδη μιας χρήσης παντού) οι νέοι κανόνες απαιτούν πχ για τον καθαρισμό του προσώπου του μωρού νερό δις αποστειρωμένο!! Και για το απλό σκούπισμα των χειλών από το ρέψιμο του μωρού γάζα αποστειρωμένη! Για τα ρουχαλάκια του ο αττικός ηλιόλουστος ουρανός δεν θεωρείται αξιόπιστος λόγω νέφους, αλλά προτιμάται το στεγνωτήριο μετά την πλύση σε ειδικό πρόγραμμα του πλυντηρίου με ειδικό σαπούνι και διπλό σιδέρωμα μετά. Η προγιαγιά του νεογνού μόλις το πρωτόδε ζήτησε να του βάλουν λίγο ζάχαρη στο στόμα «Για νάναι γλυκιά, αφού είναι κορίτσι» είπε και όλοι έκαναν, πως δεν την άκουσαν. Προφανώς υπάρχουν κανόνες αντισηψίας για τους πρώτους μήνες της ζωής του κάθε νεογνού, όμως κανένα βρέφος δε γεννιέται για να ζει σε αποστειρωμένο περιβάλλον. Είναι παράξενο γιατί ενώ πιστεύαμε ότι οι υπερπροστασία των γονιών της περασμένης γενιάς ίσως ατονούσε τουλάχιστον μετά την οικονομική κρίση, οι σημερινοί γονείς δείχνουν ακόμη πιο υπερπροστατευτικοί προς τα βλαστάρια τους, με τη σιγουριά της έξτρα βοήθειας των παππούδων και κυρίως των γιαγιάδων, που συνταξιοδοτούνται για να μεγαλώσουν τα εγγόνια τους. Επειδή για όσους τυχερούς έχουν δουλειά, η άδεια μητρότητας γρήγορα τελειώνει και η υπερπροστατευτική μαμά παρκάρει το μικρό στο σπίτι της μαμάς ή της πεθεράς, η οποία (σύμφωνα με τα ισχύοντα ωράρια εργασίας) θα αναλάβει αποκλειστικά το μεγάλωμα των εγγονιών της. Κατά τ΄ άλλα το κράτος λέει ότι ενδιαφέρεται ακόμη για να λύσει το δημογραφικό πρόβλημα. Και πάλι σε βάρος των γιαγιάδων.
“Ο χρόνος άδειας κυήσεως και ανατροφής παιδιών δε θα προσμετράται ως διδακτικός!! για τους εκπαιδευτικούς» αποφάσισε η (ναι -γυναίκα) υπουργός παιδείας, ενώ σχεδιάζουν την περικοπή και των συντάξεων πολυτέκνων. Ας όψεται η Τρόικα, λένε με πόνο ψυχής οι υπουργοί.
