Η επανάσταση των ΑΤΜ
Του Γιώργου Ανανδρανιστάκη
Τα πιο κακοποιημένα όντα στην Ελλάδα της κρίσης είναι τα ΑΤΜ των τραπεζών. Πάει ο άλλος να βγάλει 100 ευρώ και ανακαλύπτει ότι έχει μόνο 20,
τα υπόλοιπα τα είχε βάλει βενζίνη και δεν το θυμάται, ή, ακόμη χειρότερα, του τα έχει παρακρατήσει η τράπεζα για χρέη προς το Δημόσιο. Του ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι κι αρχίζει να βλαστημάει το ΑΤΜ, να καταχεριάζει το ΑΤΜ, να κλωτσάει το ΑΤΜ. Μερικοί φτάνουν σε πιο ακραίες καταστάσεις, χαϊδολογούν το ΑΤΜ, μπας και γλυκαθεί και τους δώσει κανένα εικοσάρικο παραπάνω. Εκείνο όμως, ακλόνητο, κρατάει τις τρύπες του ερμητικά κλειστές.
Τα είχανε χύμα τα ΑΤΜ, τους ήρθαν και τσουβαλάτα, τα έπιασε στο στόμα της η Βούλτεψη, που χίλιες φορές να σε πιάσει ο κροκόδειλος του Ρεθύμνου. «Σε περίπτωση που ο Αλέξης Τσίπρας κάνει παλικαριές στην Ευρώπη, δεν θα αργήσουν να κλείσουν τα ΑΤΜ και στην Ελλάδα, όπως έγινε και στην Κύπρο», δήλωσε η κυβερνητική εκπρόσωπος. Τι ακριβώς εννοείτε, κυρία Βούλτεψη; Τα ΑΤΜ θα κλείσουν από μόνα τους, έτσι από εθνικό γινάτι για τις παλικαριές του Τσίπρα, ή θα τα κλείσουν οι τραπεζίτες; Οι χρεοκοπημένοι τραπεζίτες, που σώθηκαν με λεφτά του προϋπολογισμού -με δικά μας λεφτά, δηλαδή- και παρόλα αυτά συνεχίζουν να ελέγχουν τις τράπεζες, άρα και τη ροή του χρήματος. Εσείς τις χαρίσατε, κυρία Βούλτεψη, τις τράπεζες στους χρεοκοπημένους, γι' αυτό είναι ζωτικής σημασίας να διευκρινίσετε αν τα ΑΤΜ θα κλείσουν από μόνα τους ή αν θα τα κλείσει το χεράκι των ευεργετηθέντων.
Αν τα ΑΤΜ κλείσουν από μόνα τους, τη βάψαμε. Αν κλείσουν από μόνα τους, σημαίνει ότι έχουν νοημοσύνη κι αν έχουν νοημοσύνη, είναι μαθηματικώς βέβαιο ότι κάποια στιγμή θα σπάσουν τα εντοιχισμένα δεσμά τους και θα ξεχυθούν μανιασμένα στους δρόμους. Σαν τα ζόμπι θα κινούνται τα ΑΤΜ, αργά, σταθερά και ακούραστα, μέχρι να βρουν τον στόχο και να πάρουν εκδίκηση. Όλοι είμαστε στόχοι, όλοι έχουμε ρίξει μια μπουνιά, μια κλωτσιά, ένα μπινελίκι. Τώρα ήρθε η ώρα της τιμωρίας, καιρός του σπείρειν, καιρός του θερίζειν.
Εγώ, πάντως, με το που άκουσα τη Βούλτεψη, έσπευσα στο ΑΤΜ να βγάλω τα λεφτά μου και να τα ράψω στην εσωτερική καμπύλη της αμασχάλης μου. Πάω στο πρώτο ΑΤΜ, τίποτα, στο δεύτερο, τίποτα, στο τρίτο, στο τέταρτο, στο πέμπτο, τίποτα. Μπαίνω στην τράπεζα και απαιτώ ακρόαση από τον διευθυντή. «Κύριε διευθυντά, άκουσα την Βούλτεψη και ήρθα να πάρω τα λεφτά μου, αλλά λεφτά δεν έχω». «Δεν μπορώ να σας εξυπηρετήσω, κύριε, εκταμιεύω το δάνειο της Νέας Δημοκρατίας». Πάω στον διευθυντή της άλλης τράπεζας, «δεν μπορώ, κύριε, δίνω δάνεια στο Mega», της άλλης, «αφήστε με, κύριε, υπογράφω τα δάνεια του Μπόμπολα και του Ψυχάρη». «Μήπως μπορώ να πάρω κι εγώ ένα δανειάκι των 80 ευρώ;». «Μια στιγμή να ρωτήσω την κυρία Βούλτεψη».
