Μπαμπά, πόσο κάνει ένα πολυβόλο;
Όσο το θέμα των στρατιωτικών προμηθειών παραμένει ομιχλώδες για τους πολίτες, κρυμμένο πίσω από θεωρίες περί απορρήτων και εθνικού συμφέροντος, διαφάνεια δεν πρόκειται να δούμε!
Παρακάτω, το ίδιο άρθρο αναφέρεται στα ήδη υπάρχοντα 3,070 πολυβόλα της ίδιας κατηγορίας, εκ των οποίων «τα 750 MINIMI MK. 2 (σε δύο εκδόσεις με σταθερό και πτυσσόμενο κοντάκιο) με διόπτρες NS-467C κατασκευής της ελληνικής ΘΕΩΝ Αισθητήρες αποκτήθηκαν μέσω σύμβασης ύψους περίπου 9,5 εκατ. Ευρώ» Ξανά κομπιουτεράκι και η τιμή (παλαιότερη φυσικά) ανέρχεται -ή σωστότερα κατέρχεται- στα 12.666 ευρώ το καθένα, μαζί με διόπτρα και προφανώς χωρίς πυρομαχικά. Η διαφορά τιμής είναι σημαντική. Αλλά για να δούμε πόσο κόστισαν τα υπόλοιπα αντίστοιχα όπλα, που ήδη υπηρετούν στον στρατό;
Αναφέρει, στη συνέχεια το άρθρο ότι «Τα υπόλοιπα 2.320 πολυβόλα εφόδουMINIMI Mk. 2 με ισάριθμες διόπτρες νυκτερινής σκόπευσης τρίτης γενεάς NS-685C (επίσης κατασκευής της ΘΕΩΝ Αισθητήρες) και σημαντική ποσότητα φυσιγγίων σε ταινίες αποκτήθηκαν μέσω σύμβασης ύψους 61,8 εκατ. ευρώ που ανατέθηκε στα ΕΑΣ την 11η Ιανουαρίου 2006. ». Εδώ η τιμή (με διόπτρα, πάντα, και τα αντίστοιχα φυσίγγια) κατέρχεται στα 26.637 ευρώ έκαστον. Η διαφορά τιμής ανάμεσα σ' αυτήν την παραγγελία και τη νέα δεν δικαιολογείται εύκολα με τον πληθωρισμό. Κι ακόμη περισσότερο δεν δικαιολογείται η διαφορά τιμής ανάμεσα σε ένα όπλο και ένα άλλο ίδιο συν τα πυρομαχικά του, καθώς δεν νοείται να κοστίζουν τα πυρομαχικά μιάμιση φορά περισσότερο από το ίδιο το όπλο. Ακόμη και με τις τιμές της βενζίνης στα ουράνια, δύσκολα θα δώσει κάποιος 15.000 ευρώ για καύσιμα σε ένα αυτοκίνητο που αγόρασε 10.000.
Μ' αυτά δεν θέλουμε να εκφράσουμε υπόνοιες περί της συγκεκριμένης προμήθειας, απλώς να διατυπώσουμε μερικές απορίες περί την αυθαιρεσία της κοστολόγησης. Είναι ήδη γνωστό (και στη δικαιοσύνη) πως οι υπόγειες διαδρομές κονδυλίων δεν αναρτώνται στο ίντερνετ και αφορούν πολύ μεγαλύτερες προμήθειες.
Και για να ευθυμήσουμε λιγάκι, ας παρηγορηθούμε με τη σκέψη πως πολύ χειρότερα συμβαίνουν στο Πεντάγωνο των ΗΠΑ, όπου μια μικρή διεύθυνση σχεδιασμού και επίβλεψης του Ναυτικού παρήγγειλε 349 σιγαστήρες για τουφέκια AR-15 έναντι 1,6 εκατομμυρίων δολαρίων. Το περίεργο είναι πως οι σιγαστήρες έπρεπε να μην έχουν αρίθμηση και ένδειξη κατασκευαστή, σαν να προορίζονταν για «σκοτεινές επιχειρήσεις». Η αλήθεια είναι πιο πεζή: ο κατασκευαστής τους ήταν ένας μηχανικός αυτοκινήτων στο Τέξας, ο οποίος έτυχε να είναι ο αδελφός του διευθυντή!
