Η "παιδαγωγική" της βίας
Γιώργος Καββαδίας
Μετά τις σιδερόφρακτες και αστυνομοκρατούμενες παρελάσεις της 28ης Οκτωβρίου ήρθε η σειρά της επετείου της εξέγερσης του Πολυτεχνείου να στιγματιστεί από τον αυταρχισμό και τη βία της κυβέρνησης και την καταστολή. Και πράγματι ο φετινός Νοέμβρης
στιγματίζεται από τον αστυνομικό κλοιό που έχει στηθεί γύρω από τα πανεπιστήμια και τη βίαιη καταστολή των μαθητικών και φοιτητικών κινητοποιήσεων. Παραμονές της επετείου της εξέγερσης του Πολυτεχνείου και η «παιδαγωγική» της βίας και του αυταρχισμού της κυβέρνησης και του πρύτανη του ΕΚΠΑ επιβάλλουν τη μόνιμη παρουσία της αστυνομίας στις συνεδριάσεις της Συγκλήτου για την επιβολή του «νόμου και της τάξης», το κλείσιμο της Νομικής, ενώ και στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας σφραγίστηκε αμφιθέατρο και διακόπηκαν τα μαθήματα για να μην πραγματοποιηθεί συνέλευση φοιτητών. Στη συνέχεια «απρόκλητες επιθέσεις» των ΜΑΤ , με χειροβομβίδες κρότου - λάμψης και ο τραυματισμός φοιτητών συνθέτουν το γκρίζο τοπίο της βίας και του αυταρχισμού. Σε αυτό το τοπίο «έπεσε» και η «φαεινή ιδέα» του πρύτανη για κατάργηση των φοιτητικών συλλόγων και ηλεκτρονικά δημοψηφίσματα. Μια ιδέα ανάλογη με την κυβερνητική πολιτική για αντιδραστική αλλαγή του ν.1264/82 για τον συνδικαλισμό επιδιώκοντας την παρεμπόδιση της συνδικαλιστικής δράσης και την κατάργηση ουσιαστικά ακόμα και του δικαιώματος της απεργίας.
Το μάθημα που πρέπει να διδαχθούν μαθητές και φοιτητές από τη Γραμματική και το Συντακτικό του ... αυταρχισμού και της βίας είναι ένα: να εθιστούν στην ιδέα ότι δεν έχουν βασικά δικαιώματα και ελευθερίες. Να σκύψουν το κεφάλι και να γίνουν οι αυριανοί «απασχολήσιμοι» - καύσιμη ύλη για την κερδοφορία του κεφαλαίου, την ώρα που τα πτυχία απαξιώνονται. Άλλωστε το δόγμα του Υπουργού Παιδείας για «λιγότερη ύλη - περισσότερη παιδεία» δεν είναι παρά το περιτύλιγμα για την πρώιμη εξειδίκευση και τη μετάδοση δεξιοτήτων, όπως απαιτεί η αγορά ερ4γασίας, από την Α' Δημοτικού. «Δε μας αφήνονται περιθώρια να κοιτάξουμε πίσω από τις σελίδες των βιβλίων και όποιος αποπειραθεί θεωρείται αλλόκοτος και ενοχλητικός. Μαθητές και καθηγητές γίνονται πιόνια ενός αναλυτικού προγράμματος, εργαλεία προκαθορισμένων οδηγιών», έγραφαν εύστοχα σε επιστολή τους οι μαθητές του 3ου ΓΕΛ Άρτας.
Είναι προφανές ότι το σχέδιο των κυρίαρχων τάξεων και των πολιτικών τους εκπροσώπων είναι μόρφωση για τους λίγους - κατάρτιση για τους πολλούς! Στην εποχή της ευαλσφάλειας, της συντριβής της μόνιμης εργασίας και των ελαστικών σχέσεων εργασίας, η γενική παιδεία ισοπεδώνεται και αποθεώνονται οι «δεξιότητες»: ο χειρισμός πληροφοριών αντί της κριτικής σκέψης, ο κατακερματισμός της γνώσης σε χρήσιμα στοιχεία.
Η βία και αυταρχισμός δεν είναι παρά η αναγκαία προέκταση μιας πολιτικής που θεωρεί την εκπαίδευση ως εμπόρευμα και ατομική δυνατότητα για όσους έχουν την οικονομική δυνατότητα να το αγοράσουν. Μια πολιτική που διαλύει τον δημόσιο χαρακτήρα της εκπαίδευσης προωθώντας ποικίλες μορφές ιδιωτικοποίησής της.
· Ο Γιώργος Κ. Καββαδίας είναι φιλόλογος, μέλος της ΣΕ του περιοδικού «Αντιτετράδια της εκπαίδευσης» και αρθρογράφος στο «ΕΘΝΟΣ»
