Προχριστουγεννιάτικη ιστορία: Β.Π Καραγιάννης

‘Ινα παραστώ στην επίσημον τελετήν προς τιμήν της «Παρέμβασης» που διοργάνωνε το Λαϊκόν Πανεπιστήμιον Δ. Μακεδονίας και περιχώρων και για να μην είμαι με παλιά υποδήματα, αποφάσισα, 2 μέρες πριν,

ν’ αγοράσω καινούργια παπούτσια (και εκ νέου ίνα ως παπουτσωμένος γάτος κ.λπ.....). Μποτάκια χειμώνος, θέλω να πω. Πήγα σε μαγαζί που

φέρει την επωνυμία Βιβλικού αγίου στο μεταίχμιο Παλαιάς και Καινής Διαθήκης. 130 ευρώ κατέβαλα! (139 είχαν αλλά εκπτωποιήθην κατά 9 ευρώ). Δεν είχα ποτέ στο βίο μου αγοράσει πάνω από 30 - 40. Μια φορά στο λιμάνι του Πειραιά πήρα ένα ζεύγος με 10 ευρώ. Κράτησαν μια εβδομάδα. Κι όμως τώρα τα πήρα (ίσως και στο κρανίο ανεξήγητα). Τι είχα πάθει;  Με διάφορα σχέδια πάνω τους, καρακιτσάτα. Που πας χωρικέ; Την Κυριακή στις 5 παρά, τα φόρεσα (κάτι ένοιωσα) και απήλθα εις χώρον τελετής. Φυσικά με χτύπησαν άγρια στο πόδι άνωθεν της φτέρνας. Οιδίπους! Μάτωσα σχεδόν. Αλλά κοιτούσα εν τούτοις αν τα (με) κοιτούσαν. Ουδείς. Μετά δίωρον επέστρεψα βαρυαλγών  σπίτι. Η απόσταση 1,5 χλ. πηγαινέλα· μαρτύριον. Το βράδυ από τον πόνο στριφογύριζα όπως ο Αθ. Διάκος στο σουβλί. Δευτέρα τα πήγα για αλλαγή. Ηξερα από άλλα μαγαζιά πως το κάνουν.

         Αμ δε.

         - Τα περπάτηξες μου είπε η δεσποινοκυρία υπάλληλος

        - Και πως θα γινόταν; Μόνο ο Ερμής είχε φορέσει φτερά στα σανδάλια του και πετούσε χωρίς να πατάει γης.

         Καθαρά, καθαρότερα της αγοράς. Αλλά μάλλον ήταν ζήτημα υποδηματοδιακορεύσεως.

         - Δε με νοιάζει...

         - Σας τα χαρίζω, και τα πέταξα με οργή στα ποδάρια τους.

         - Πρόβλημά σου...

         Ο λευκόθριξ ιδιοκτήτης, ο φέρων το όνομα του αγίου το ‘σκασε για να μη πάρει θέση.

         Το ξανασκεφτήκαμε· για να ξεσπάσουμε από την ταπείνωση που υπέστημεν, πήραμε 3 μεγάλες πάνινες παραλλαγές της κυρίας Πέπας για τον Μ. Τα ξαναπήραμε μετανιωμένοι, να τα χαρίσουμε εμείς τουλάχιστον. Αυτοί θα τα ξαναπουλούσαν εννοείται. Σε μαγαζάκι της κεντρικής οδού, ιατρού υποδημάτων, τ’ άφησα προς θεραπείαν. Περιμένω αποτελέσματα. Ηδη τα μισώ. Σε καιρούς δυστυχείς έπεσα στο αμάρτημα της υπερηφάνειας. Ο θεός των υποδημάτων με τιμώρησε.

ΥΓ 1. Το ίδιο είχα πάθει πριν χρόνια στη Θσσλνκ. Και εκεί δεν μου άλλαξαν βλαβερά παπούτσια. Το μαγαζί μετά από λίγο έκλεισε

          Αρα;

ΥΓ. 2 Ο πίνακας είναι του Μανώλη Δραγώγια