Σε ονόμασαν «ραχοκοκαλιά της Ελληνικής οικονομίας» και συ τους πίστεψες. Προσπάθησαν να σε πείσουν ότι είσαι κάτι το ξεχωριστό από τους εργάτες, τους αγρότες, τους συνταξιούχους και συχνά να σε στρέψουν ενάντια τους όταν πραγματοποιούσαν κινητοποιήσεις. Σου καλλιέργησαν επίμονα την έννοια της ιδιοκτησίας που δήθεν είναι «ιερή και απαραβίαστη» στο κοινωνικό-πολιτικό σύστημα που ζούμε και που εσύ ως ιδιοκτήτης (έστω και μικρής) θα πρέπει να είσαι με το μέρος των «δυνάμεων της αγοράς» κάτι σαν μικρός βιομήχανος δηλαδή. Σου καλλιέργησαν βαθειά στο μεδούλι σου το δόγμα «ο θάνατος σου η ζωή μου», να χαίρεσαι δηλαδή όταν ο «γείτονας» έκλεινε το μαγαζί του, γιατί εσύ έλπιζες έτσι ότι θα κερδίσεις την πελατεία του. Πίστεψες ότι εάν είσαι «καπάτσος» θα κερδίσεις σ’αυτή τη ζωή που «σου προσφέρει ευκαιρίες αρκεί να τις αρπάξεις».
Η κρίση του συστήματος, άρχισε να σε προσγειώνει ανώμαλα. Είδες τον τζίρο σου να πέφτει δραματικά. Είδες να μην μπορείς να πληρώσεις το ΤΕΒΕ σου, εσύ ο νοικοκύρης. Είδες να μην μπορείς να πληρώσεις τηλέφωνο και ΔΕΗ και να προχωράς σε αλλεπάλληλους διακανονισμούς. Είδες το ένα μετά το άλλο τα μαγαζιά στην περιοχή σου να κλείνουν, εσύ όμως πίστευες ακόμη «ότι ο δράκος θα σε φάει τελευταίο» γι’αυτό και δεν αντιδρούσες, αν και άρχιζες να προβληματίζεσαι.
Η «ταφόπλακα» όμως ήρθε με το νέο φορολογικό, που στην ουσία επιδιώκει αφού σε «ξεζουμίσει» να σε πετάξει-χωρίς ιδιοκτησία- (λόγω των κατασχέσεων που προβλέπονται και λόγω χρεών στον ΟΑΕΕ)- στο δρόμο χωρίς μαγαζί, χωρίς εισόδημα, με χρέη, χωρίς μέλλον. Να θυμίσουμε ότι με βάση το νόμο 4110/2013, καλείσαι να πληρώσεις ποσά που αδυνατείς να καταβάλεις, αφού επιβάλλεται φορολογία 26% από το πρώτο ευρώ, 55% προκαταβολή φόρου για την επόμενη χρονιά, χώρια τα τεκμαρτά εισοδήματα. Η κατάσταση γίνεται πλέον απελπιστική, αφού ήδη από το προηγούμενο έτος έχεις ήδη οφειλές προς την εφορία ή το ταμείο , που αδυνατείς να καταβάλεις.
Ήρθε πλέον η ώρα να διαλέξεις: Δεν αρκεί η δικαιολογημένη οργή, και το «βρίσιμο» για όσους σε οδήγησαν ως εδώ. Δεν αρκούν οι σπασμωδικές κινήσεις ή οι εκλογικές αυταπάτες ότι αν αλλάξει η κυβέρνηση θ’ αλλάξει και η ουσία της ακολουθούμενης πολιτικής. Χρειάζεται πρώτα και κύρια να διαλέξεις «στρατόπεδο». Συμμαχία με τους εργαζόμενους, τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους ή με το μεγάλο κεφάλαιο. Με τους πρώτους είναι «φυσική» και ωφέλιμη με τους δεύτερους «αφύσικη» και ενάντια στα συμφέροντα σου. Χρειάζεται να διαλέξεις παράλληλα και δρόμο. Δρόμος-έστω και με παραλλαγές- με «ανταγωνιστικότητα», με «επιχειρηματικότητα», με «μονόδρομους της Ε.Ε» είναι αδιέξοδος, θα οδηγήσει στα σημερινά σου αδιέξοδα. Γνωρίζουμε ότι το βήμα είναι δύσκολο. Όμως και η μεγαλύτερη πορεία μπορεί να πραγματοποιηθεί αρκεί με αποφασιστικότητα να γίνει το πρώτο βήμα…