Συμπάσχουμε με τους ανθρώπους της Τουρκίας και της Συρίας (του Τσολάκη Πασχάλη)

Μέσα στη νύχτα σείστηκε συθέμελα η γη

άγρια κόλαση έφερε η χειμωνιάτικη αυγή

σκάβει ο πατέρας στα ερείπια με τα χέρια

τα κοριτσάκια του τα δυο σβησμένα αστέρια

παντού κραυγές που φτάνουνε στον ουρανό

μια λέξη από όλους μας ας πάει εκεί- πονώ

η γη έχει τους νόμους της- κανείς δεν τους αλλάζει

μονάχα ο πόνος του γονιού τον ουρανό σπαράζει

άγριο θεριό κάτω απ’ τη γη βρυχήθηκε το βράδυ

άνθρωποι που κοιμόντουσαν βρεθήκανε στον Άδη

και σαν ρόδισε η αυγή, ε φάνηκε κι η φρίκη

κατάπιε η γης τους ζωντανούς, σαν να ήτανε η Κίρκη

παντού φωνές- παντού κραυγές και ουρλιαχτά

Χριστέ κι Αλλάχ που φταίξαν τα μικρά παιδιά

Χριστέ κι Αλλάχ δώστε κι οι δυο κουράγιο

να αντέξουνε οι άνθρωποι σε τούτο το ναυάγιο