Αβραμόπουλο για Πρόεδρο; Όχι, ευχαριστούμε!
Του Άγγελου Μανταδάκη
Αβραμόπουλος για Πρόεδρος της Δημοκρατίας; Ασφαλώς όχι.
Τουλάχιστον όσον αφορά τον ΣΥΡΙΖΑ, που διατηρεί την πρωτοβουλία των κινήσεων.
Με τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου δεν τερματίζεται μόνο η μνημονιακή πολιτική, αλλά και μια περίοδος κατά την οποία επικράτησε ένα ιδιότυπο άβατο για την Αριστερά προς τα υψηλά επίπεδα εξουσίας. Το δικομματικό σύστημα Ν.Δ. - ΠΑΣΟΚ ήθελε επιμόνως την Αριστερά ως δεξαμενή ψήφων, αλλά ποτέ ως δύναμη εξουσίας. Η λαϊκή ετυμηγορία όμως έδωσε ένα τέλος σ' αυτό το καθεστώς. Αυτή την ιστορική ανατροπή καλείται τώρα να επιβεβαιώσει ο ΣΥΡΙΖΑ.
Ο Πρόεδρος, όπως είναι γνωστό, δεν έχει κυβερνητικές αρμοδιότητες. Η εκλογή του ωστόσο και η παρουσία του είναι φορτισμένες από εναν ιδιαίτερο συμβολισμό. Το πρόσωπο που θα επιλεγεί για να εκπροσωπήσει τη χώρα στο επίπεδο του ανώτατου άρχοντα πρέπει να εκφράζει την πορεία της Αριστεράς από το όραμα και τους αγώνες, τις θυσίες και τις διώξεις προς τη δικαίωση.
Ο συζητούμενος κ. Αβραμόπουλος είναι από "άλλο χωριό". Από εκείνο που εκτρέφει καριερίστες της πολιτικής και όχι πολιτικούς της προσφοράς και της ανιδιοτέλειας. Ο κ. Αβραμόπουλος δεν μας ταιριάζει ούτε σε ιστορία, ούτε σε κουλτούρα, ουτε σε νοοτροπία. Μνημονιακός και μάλιστα άνευ αντιλογίας, άριστος επικοινωνιακά, μετράει ως επαγγελματίας ένα - ένα τα βήματα της ανόδου του στο στερέωμα της εξουσίας: από δήμαρχος της Αθήνας με μεγάλη προσφορά σε... κάγκελα, αρχηγός κόμματος που δεν έφτασε ποτέ σε εκλογές, υπουργός της Ν.Δ. ως παλιννοστήσας, επίτροπος στην Ε.Ε. πρόσφατα και τώρα προαλειφόμενος για αρχηγός του κράτους.
Αν μάλιστα επιβεβαιωθεί ότι όλη η συζήτηση περί Αβραμόπουλου εισάγει καινά δαιμόνια όπως η ανταλλαγή (πάρε Πρόεδρο, δώσε μου επίτροπο), τότε οι εντυπώσεις δεν θα είναι διόλου θετικές για τη νέα κυβέρνηση.
Η Αριστερά έχει αρκετά στελέχη ευρύτερης αποδοχής στην κοινωνία, που θα μπορούσαν και τον θεσμό να τιμήσουν και την εθνική υπόθεση της δαπραγμάτευσης να στηρίξουν.
