Και στα υπόγεια ζάρια τους αιώνες, παιχνίδι παίζουν οι αργυραμοιβοί.

Γράφει : Θάνος Ανδρίτσος

 

Περί ΕΚΤ, ELA, IMF, CIA/ διηνεκών, δομημένων, τιμαριθμοποιημένων ή άυλωνομολόγων/ ρητρών ανάπτυξης, ποσοτικής χαλάρωσης και άλλων δαιμονίων και εξελίξεων, σχόλιο:Εκεί, κάπου στις αρχές του 15ου αιώνα, όταν τίθονταν οι βάσεις για το νέο κοινωνικό- οικονομικό σύστημα, το εκμεταλλευτικό σύστημα που ονομάζεται καπιταλισμός, εκτινάχτηκε και η σημασία της τραπεζικής.Πάντοτε υπήρχαν μεγάλες οικογένειες δανειστών, όμως η πραγματική εκτίναξη και κυριαρχία αυτών των παρασιτικών υποκειμένων έγινε με την οικογένεια των Μεδίκων. Ουσιαστικοί γκάνγκστερς της Φλωρεντίας ήτανε, τοκογλύφοι εγκληματίες που ξεκίνησαν καθισμένοι σε πάγκους πίσω από τραπέζια με χρήματα και μυστικά βιβλία, στη μέση του δρόμου.Στα τέλη του 14ου αιώνα ο αρχηγός της οικογένειας, Giovanni έθεσε τις βάσεις για τη μετατροπή τους, από πλούσια μαφιόζικη οικογένεια στους πραγματικούς κυρίαρχους του κόσμου.

 

Ο γιος του, ο Cosimo ήταν μισό αιώνα μετά, σύμφωνα με τον ίδιο τον Πάπα Πιο τον 2ο, «αυτός που αποφασίζει για την Ειρήνη και τον Πόλεμο, που ελέγχει τους νόμους… Ο Βασιλιάς σε όλα εκτός από το όνομα».Σε έναν από τους πίνακες του Μποτιτσέλι, το 1475 στη σειρά «το Προσκύνημα των Μάγων», ο Cosimo είναι αυτός που πλένει τα πόδια του νεογέννητου Χρηστού. Όλος ο πίνακας απεικονίζει πολλά μέλη της οικογένειας. Πλέον οι τραπεζίτες είχαν σταματήσει να είναι μαφιόζοι, ήταν σχεδόν Άγιοι.

 

Μποτιτσέλι, “Το Προσκύνημα των Μάγων» (1475)

 

Πέρασαν πολλά χρόνια από τότε, έγινε η βιομηχανική επανάσταση, ο καπιταλισμός άλλαξε και αλλάζει, μέσα στις κρίσεις του, τις κοινωνικές αναμετρήσεις και τις πολιτικές εξελίξεις.Εμείς βέβαια θυμόμαστε από τα μαλαματένια λόγια του λαού μας ότι «στα υπόγεια ζάρια τους αιώνες, παιχνίδι παίζουν οι αργυραμοιβοί».

 

Οι αργυραμοιβοί σαν το γνωστό πίνακα Κουέντιν Μέτσις από το 1514 «Ο αργυραμοιβός και η σύζυγός του» (τριάντα χρόνια αργότερα θα επαναλάβει το ίδιο θέμα σε άλλο πίνακα του ο Μαρίνους βαν Ρέιμερσβέλε) ψυχροί, αδιάφοροι, απάνθρωποι.«Ο αργυραμοιβός και η σύζυγός του», Κουέντιν Μέτσις.Μετράνε την κάθε δεκάρα, γυαλίζουν τα νομίσματά τους και τα φυλάνε προσεκτικά, γράφουνε στα βιβλιαράκια τους πόσα δώσανε, πόσα πήρανε, ποιοί τους χρωστάνε. Αιώνες τώρα μετράνε και μετράνε, κερδίζουν και κερδίζουν.Παίζουν στα ζάρια τις ζωές όλων μας, ξεζουμίζουν ολόκληρες ηπείρους, γεμίζουν στο αίμα την υφήλιο.Οι λαοί δε τους χρωστάνε τίποτα, δε τους χρειάζονται, ποτέ δε τους χρειάστηκαν.