Ρεκόρ θανάτων μέσα στις φυλακές
Αντα Ψαρρά
Την ώρα που οι κρατούμενοι και ειδικά οι πλέον ευάλωτοι, οι άρρωστοι, οι ανάπηροι, οι εξαρτημένοι και τα παιδιά ανάσαιναν λίγο με την ψήφιση του νομοσχεδίου
του υπουργείου Δικαιοσύνης, την ώρα που όλοι (ακόμα και σήμερα) ουρλιάζουν επειδή ένας μισός άνθρωπος θα μεταφερθεί έγκλειστος στο σπίτι του, έγινε γνωστό ένα τερατώδες νούμερο στο οποίο κανείς δεν έδωσε την παραμικρή σημασία. Πληροφορηθήκαμε ότι μόνο μέσα στο 2015 μετράμε ήδη 22 νεκρούς στις φυλακές. Η εξωφρενική αυτή είδηση μας φάνηκε εξωπραγματική και για τον λόγο αυτό επικοινωνήσαμε με το υπουργείο Δικαιοσύνης ώστε να διασταυρώσουμε τη βασιμότητα.
Πράγματι όμως μέσα στους 4 αυτούς μήνες:
•18 κρατούμενοι πέθαναν μέσα στις φυλακές από παθολογικά αίτια που σε μεγάλο βαθμό είναι αυτονόητο ότι οφείλονται στις συνθήκες κράτησης των αρρώστων
•2 κρατούμενοι αυτοκτόνησαν
•2 θάνατοι (ο ένας ήταν η δολοφονία του σωφρονιστικού υπαλλήλου έξω από το σπίτι του και μια δολοφονία κρατουμένου μέσα στη φυλακή)
•8 κρατούμενοι τραυματίστηκαν σοβαρά.
•5 κρατούμενοι αποπειράθηκαν να αυτοκτονήσουν
Ίσως να εξηγείται έστω και τώρα σε όσους είναι καλοπροαίρετοι και διαθέτουν ανθρωπισμό η απόλυτη προτεραιότητα που δόθηκε για το εξαιρετικής κρισιμότητας νομοσχέδιο. Οπως μας τόνισαν πηγές του υπουργείου, «ήταν απόλυτη ανάγκη να κάνουμε κάτι, οι αριθμοί αυτοί πιέζουν αφόρητα, καλέσαμε τους διευθυντές των φυλακών για να τονίσουμε την ανάγκη να δοθεί απόλυτη προτεραιότητα στα ζητήματα ζωής και υγείας».
Συσσώρευση κρατουμένων
Πληροφορηθήκαμε επίσης ότι η γνωστή διεθνής επιτροπή για τα βασανιστήρια (CPT) βρίσκεται ξανά στην Ελλάδα για να συντάξει τη νέα έκθεση, δίνοντας αυτή τη φορά μεγάλη έμφαση και στη βία μεταξύ κρατουμένων. Πρώτη και κύρια αιτία αυτής της βίας αναμφισβήτητα είναι η πολλαπλάσια συσσώρευση κρατουμένων σε σχέση με τη χωρητικότητα των φυλακών. Αυτό όμως λίγο απασχόλησε τα φοβικά συντηρητικά αντανακλαστικά μερίδας της αντιπολίτευσης.
Άλλοι ήθελαν νέα μελέτη, άλλοι να κατασκευαστούν πρώτα νέες δομές, άλλοι πρόταξαν το θέμα της ασφάλειας ακόμα κι αν αυτό προϋποθέτει βασανιστήρια κι άλλοι βρήκαν απλά ευκαιρία για να δυσφημήσουν την Ελλάδα. Για όλους αυτούς ούτε οι καταδίκες των ευρωπαϊκών θεσμών ούτε οι καταδίκες θεσμών του ΟΗΕ ούτε οι κραυγές των κρατουμένων αποτελούσαν επιχείρημα. Το μόνο που προείχε και προέχει είναι ο «φόβος» ότι θα μεταφερθεί σπίτι του ένας μισοπεθαμένος και δεν θα στερούνται πλέον τα προβλεπόμενα δικαιώματά τους οι υπόλοιποι κρατούμενοι.
