Το αγαπούσα το επάγγελμά μου
Είμαι εκπαιδευτικός. Από μικρή θυμάμαι έπαιζα με τις κούκλες μου παριστάνοντας τη δασκάλα. Το αγαπούσα το επάγγελμά μου, γι' αυτό και όταν ήρθε η ώρα του μηχανογραφικού η επιλογή ήταν μόνο μία,
τα όνειρα,ωστόσο, πολλά.
Σήμερα είμαι μια άνεργη εκπαιδευτικός, η οποία κυνηγάει τα λιγοστά δεκάευρα και τα πενιχρά ιδιαίτερα με το τουφέκι. Δεν έχω εισόδημα, ζω με την οικογένειά μου. Με αγαπούν, αλλά πολύ συχνά με κάνουν να αισθάνομαι άσχημα. Δεν μπορώ να συμμετέχω στη πληρωμή ενοικίων και λογαριασμών, κι αυτό συνιστά αφορμή καβγάδων και υποτιμητικών συμπεριφορών.
Θέλω να ζήσω με αξιοπρέπεια και να πατήσω στα πόδια μου. Θέλω να νοικιάσω ένα όμορφο σπιτάκι, μόνη μου. Όχι, δε ζητάω πολλά. Ζητάω τα αυτονόητα και αυτά που αντιστοιχούν στους κόπους μου και στην ηλικία μου. Ναι, το αγαπούσα το επάγγελμά μου και το αγαπώ ακόμα, αλλά αισθάνομαι ότι με εγκατέλειψε κι αυτό...