ΝΤΕ ΖΑ ΒΟΥ (Déjà vu) - Του Τσαρτσιανίδη Παναγιώτη
Δηλαδή, κατά λέξη “ήδη ιδωμένο”
Πρόκειται για μία “φάρσα” που μας παίζει η μνήμη μας.
Εδώ όμως, σε αυτό το «πολιτικό» ΝΤΕ ΖΑ ΒΟΥ, ή φάρσα μετατρέπεται σε τραγωδία.
Στο όνομα του «ρεαλισμού», και των «μονόδρομων».
Οι «κατεπείγουσες» προτάσεις τις κυβέρνησης προς τους «θεσμούς», είναι η ταφόπλακα και για όσους από εμάς έμειναν όρθιοι, έστω και τρεκλίζοντας, τα τελευταία πέντε χρόνια.
Ο χρόνος μας τελειώνει, όπως είχε προγραμματιστεί από τα καπιταλιστικά κέντρα εξουσίας του Βερολίνου των Βρυξελλών και των εγχώριων φίλων τους.
Η οικονομία θα υποκύψει στις άνευ όρων απαιτήσεις και μαζί της και εμείς, οι αδύναμοι κρίκοι.
Είναι σε όλους γνωστό, ότι δεν έχουμε και άρα δεν μπορούμε να πληρώσουμε νέους φόρους, ΕΝΦΙΑ, νέες εισφορές και άλλα χαράτσια.
Και όμως επιμένουν.
Επιμένουν να συμπιέζουν ανασφάλιστους και ταλαιπωρημένους μικροεπαγγελματίες, μικρούς αγρότες, νέους χωρίς δουλεία και προοπτική, συνταξιούχους, οικογένειες χωρίς τα βασικά, χωρίς αξιοπρέπεια, 1.500.000 άνεργους, 3.500.000 φτωχούς, όλους στα τάρταρα.
Το πείραμα συνεχίζεται, η ύφεση συνεχίζεται, η τραγωδία συνεχίζεται.
Το ΟΧΙ, των εκατομμυρίων πολιτών της περασμένης Κυριακής, στη λιτότητα και τα μνημόνια μεταφράστηκε κατά το δοκούν.
Η επιβολή του νεοφιλελευθερισμού στη χώρα μας, τώρα και με την υπογραφή ΣΥΡΙΖΑ.
Η μόνη επιλογή που μας απέμεινε είναι αυτή που είχαμε πάντα, συνεχής αγώνας για την ανατροπή και της νέας αυτής επιδρομής.