Παραιτούμαι από μέλος των ΑΝ.ΕΛ. και της διοικούσας επιτροπής Περιφερειακής Ενότητας Κοζάνης

Τα όνειρα κάποια στιγμή δικαιώνονται!!!!!!!
Εδώ και περισσότερο από ένα μήνα ο ελληνικός λαός παρακολουθεί εμβρόντητος την συγκυβέρνηση  ΣΥΡΙΖΑ –ΑΝ.ΕΛ  να μεταλλάσσεται ταχύτατα

σε ένα αντιλαϊκό μόρφωμα, που θα ψηφίσει τα πιο σκληρά μέτρα από καταβολής μνημονίων. Μετά από «ατελέσφορες» διαπραγματεύσεις, «ατυχείς» χειρισμούς 6 μηνών και έλλειψη προετοιμασίας που υποψιάζει με την πολιτική της αφέλεια και τον κάθε ανυποψίαστο κι.....αφού η κατάσταση έφτασε πια εσκεμμένα ή απερίσκεπτα στο απροχώρητο, η κυβέρνηση πετάει το μπαλάκι στον ελληνικό λαό με την εξαγγελία δημοψηφίσματος, ο οποίος με ένα μεγαλειώδες ΟΧΙ, της τάξης του 62%, διατρανώνει την απόφασή του ότι δεν δέχεται να εκβιαστεί και να σηκώσει άλλο τα βάρη μιας άδικης λιτότητας. Την επόμενη μέρα με μια κίνηση πρωτοφανούς πολιτικού αμοραλισμού ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας μετατρέπει το ΟΧΙ του ελληνικού λαού σε ένα ντροπιαστικό ΝΑΙ, με το οποίο μεταβαίνει, όλου του αστικού μπλοκ, που μέχρι χτες τον πολεμούσε λυσσαλέα, συνεπικουρούντος, στο Eurogroup, έτοιμος για ολική παράδοση. Έκτοτε παρακολουθούμε όλο το θέατρο παραλόγου να εκτυλίσσεται μπρος στα μάτια  βουλευτές να ψηφίζουν αυτά που μέχρι χτες κατήγγειλαν, την κυβέρνηση να υιοθετεί όλη τη μνημονιακή ρητορική για αναπόφευκτα σκληρή λιτότητα, αντιλαϊκά και πλήρως υφεσιακά μέτρα να βαπτίζονται ως η μόνη σωτηρία, κι όλα αυτά να οδηγούν σε ένα ντετερμινιστικό, αδιέξοδο μονόδρομο που πρέπει όλοι να βαδίσουμε με σκυμμένο το κεφάλι.

 

Το σκληρότερο και πιο αντιλαϊκό μνημόνιο είναι εδώ με ευθύνη της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ –ΑΝ.ΕΛ  και φαίνεται να βάζει τη χώρα στο γύψο για πολλά ακόμη χρόνια!

Ε! Λοιπόν, ΟΧΙ! Οι λαϊκοί, εργασιακοί, αγώνες τόσων χρόνων δε θα θυσιαστούν στο βωμό της επιβεβλημένης, από τα ξένα κέντρα και τους ντόπιους συνεργάτες τους, λιτότητας. Όσοι βαυκαλίζονται στην ιδέα ότι μια «αριστερή» κυβέρνηση μπορεί να διαχειριστεί καλύτερα ένα μνημόνιο και μάλιστα χειρότερο και επαχθέστερο από κάθε άλλη φορά, πλανώνται πλάνην οικτρά και θα πρέπει να αναλογιστούν ποια τύχη είχαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις και τα αριστερά κόμματα «της ευθύνης» που ψήφισαν μνημονιακά μέτρα.

Προσωπικά δεν θα συνηγορήσω σ’ αυτό το έγκλημα που πάει να συντελεστεί εις βάρος του ελληνικού λαού, του κόσμου της εργασίας, της νέας γενιάς, των ηλικιωμένων, των άνεργων και των κατατρεγμένων.

Παραιτούμαι από μέλος του  ΑΝ.ΕΛ , διότι δεν αποδέχομαι να συνεχίσω να λειτουργώ σε ένα κίνημα , που ενώ ξεκίνησε ως κίνημα της συναπόφασης  των μελών του έχει μετατραπεί σε ένα αρχηγικό συνονθύλευμα, που περιμένει άνωθεν εντολές και που η πίστη στον αρχηγό και η εμμονική προσήλωση στο υπουργικό θώκο  έχουν υποκαταστήσει την συναπόφαση και δημιουργία ιδεών για την πολιτική.

Παραιτούμαι γιατί δεν μπορώ να στηρίζω άλλο με την παρουσία μου την εξαπάτηση που υπέστη ο λαός μας με τη φαλκίδευση του υπερήφανου   ΟΧΙ.

Παραιτούμαι γιατί δεν μπορώ να δικαιολογήσω ότι  οι βουλευτές μας μέσα στη βουλή θα ψηφίζουν μνημόνια ενώ απ’ έξω θα στήνεται ένα σκηνικό άγριας καταστολής.

Παραιτούμαι γιατί αυτά τα οποία ονειρευτήκαμε και για τα οποία παλεύουμε όλα αυτά τα χρόνια δεν μπορεί να βαπτίζονται από τον αρχηγό και την ηγετική ομάδα ως ιδεοληψίες, με σκοπό να καλύψουν την δική τους τεράστια οπισθοχώρηση από θέσεις και αξίες.

Ζητώ συγνώμη από τον κόσμο της εργασίας, τους συναδέλφους μου, τους φίλους μου, που λόγω της στάσης μου και της ένταξής μου σ’ αυτό το χώρο εξαπατήθηκαν και ψήφισαν ΑΝ.ΕΛ  ελπίζοντας σε καλύτερες μέρες.
Ζητώ συγνώμη από τα παιδιά μου, τους μαθητές και τις μαθήτριές μου που εξαιτίας μου ταύτισαν τον  αγώνα με αυτό το θλιβερό κακέκτυπο.

Οι πραγματικοί αγωνιστές  πάλλονται ευτυχώς ακόμη στους δρόμους του αγώνα και των διεκδικήσεων και δεν χωρά σε αδιέξοδους κυβερνητισμούς.

Σ’ αυτούς τους αγώνες θα βρεθούμε πάλι όλοι μαζί κόντρα σε αυτούς που καπηλεύτηκαν τα όνειρά μας για να τα στριμώξουν μέσα σε κυβερνητικούς θώκους.

Δυστυχώς για αυτούς οι καρδιές μας ακόμη φλέγονται από τη φλόγα της αλληλεγγύης, της ισότητας, της κοινωνικής δικαιοσύνης.

Δυστυχώς για αυτούς τα όνειρα μας παραμένουν ζωντανά, έρχονται από μακριά και φτάνουν ως πολύ μακριά.

Δυστυχώς για αυτούς τα όνειρα παίρνουν κάποια στιγμή εκδίκηση!

Κυριακόπουλος Χρήστος

Μέλος  του Συλλόγου Εκπαιδευτικών Π.Ε. Κοζάνης