«Ημερολόγιο τέχνης», μια περιπλάνηση στον κόσμο της ζωγραφικής και των συλλεκτών
Ένα εικαστικό χρονικό και μια περιπλάνηση στον κόσμο της ζωγραφικής και των συλλεκτών είναι το βιβλίο του Βλάση Φρυσίρα
«Ημερολόγιο τέχνης 1945-2017. Η περιπέτεια μιας συλλογής» που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Frissira Museum.
Γεννημένος το 1945 στον Μικρό Βάλτο Κορινθίας, ο Βλ. Φρισύρας σπούδασε νομικά και άρχισε να εργάζεται ως δικηγόρος το 1971. Η συλλεκτική του μανία, όπως τη χαρακτηρίζει ο ίδιος («ο συλλέκτης είναι ένα άτομο με παρεκκλίνουσα συμπεριφορά και διακατέχεται από υπερβολική επιθυμία [μανία] να αποκτήσει αυτό που θέλει», ενώ οι έμμονες ιδέες του θυμίζουν τα «εξαρτημένα από ουσίες άτομα»), εκδηλώθηκε από πολύ νωρίς και η αρχή έγινε με τους ζωγράφους Εδουάρδο Σακαγιάν και Μιχάλη Μανουσάκη, ύστερα από σχετική σύσταση του Δημήτρη Μυταρά. Εκείνοι τον σύστησαν με τη σειρά τους σε έναν ευρύτερο ζωγραφικό κύκλο και το 2000 εγκαινιάστηκε το Μουσείο Φρυσίρα (στεγάζεται σε δύο νεοκλασικά κτίρια στην Πλάκα), το οποίο φιλοξενεί τη συλλογή του από 3500 έργα ζωγραφικής, σχεδίων, γλυπτικής και χαρακτικών. Εντός του μουσείου λειτουργούν παράλληλα και άλλες ελληνικές και διεθνείς εκθέσεις ενώ διοργανώνονται εκπαιδευτικά προγράμματα, βραδιές μουσικής, ποίησης, λόγου και σεμινάρια τέχνης.
Κλείνοντας το δικηγορικό του γραφείο, ο Φρισύρας περνούσε καθημερινά σε μιαν άλλη ζωή: επισκέψεις σε ατελιέ, αγορές νεανικών έργων, συναντήσεις με νέους δημιουργούς. Μέχρι το 1989 είχε δημιουργηθεί ένα συλλεκτικό πανόραμα ελληνικής ζωγραφικής: Μόραλης, Μαυροείδης, Μυταράς, Διαμαντόπουλος, Τέτσης, Μπότσογλου, Σκουλάκης, Ψυχοπαίδης, Βαλαβανίδης, Κεσσανλής, Θεοφυλακτόπουλος, Χουλιαράς. Η συλλογή παρουσιάστηκε το 1991 στην Πινακοθήκη Πιερίδη και στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων. Ακολούθησαν παρουσιάσεις της συλλογής στη Ρόδο, τη Ζάκυνθο, την Κρήτη και τη Θεσσαλονίκη, που συνοδεύτηκαν από διερευνητικές απόπειρες για την προβολή της στο εξωτερικό. Τότε ο Φρισύρας συνειδητοποίησε πως αν ήθελε να πετύχει διεθνή παρουσία, έπρεπε να εμπλουτίσει το συγκεντρωμένο υλικό του με ζωγράφους εκτός Ελλάδος. Έτσι, από το 1993 μέχρι το 2000, οπότε και εγκαινιάστηκε το Μουσείο Φρισύρα, αγόραζε έργα μόνο ξένων καλλιτεχνών.
Η πορεία θα συνεχιστεί με ταξίδια στο Παρίσι και το Λονδίνο, καθώς και με όλες τις φροντίδες που απαιτήθηκαν πρώτα για την ίδρυση και ύστερα για την εύρυθμη λειτουργία του Μουσείου Φρισύρα. Οι προσπάθειες ανταμείφθηκαν με τη διεθνή αναγνώριση του μουσείου και με βραβεία που συνέβαλαν στη θεμελίωση του θεσμικού του ρόλου. Πεκίνο, Βόρεια Κορέα, Κρακοβία, Βουδαπέστη, Βιέννη και Κωνσταντινούπολη θα είναι οι επόμενοι ταξιδιωτικοί προορισμοί του συλλέκτη μαζί με μια σειρά εκθέσεων ελλήνων και ευρωπαίων ζωγράφων που θα συνδυαστούν με εκδηλώσεις για τη λογοτεχνία και τη ζωγραφική.
Το «Ημερολόγιο τέχνης» δεν είναι μόνο η ιστορία μιας συλλογής και ενός μουσείου, αλλά και η περιήγηση σε χώρους, τόπους και πρόσωπα της σύγχρονης εικαστικής παραγωγής. Πρόσωπα που καθόρισαν και σημάδεψαν τόσο την ελληνική όσο και την ευρωπαϊκή τέχνη και δημιουργοί τους οποίους ο συλλέκτης εντόπισε κατά τη διάρκεια της πλέον δημιουργικής τους περιόδου ? όχι με άλλα λόγια όταν είχε έρθει η ώρα για να απολαύσουν την καθιέρωσή τους, αλλά κατά τη στιγμή που έδειχναν με τα πρώτα τους βήματα τι επρόκειτο να συμβεί μελλοντικά, τι ετοιμάζονταν να κομίσουν στη ζωγραφική.
ΠΗΓΗ: ΑΠΕ-ΜΠΕ
