"Πορτραίτα της Κοζάνης" Ο ζωγράφος Γιώργος Δούρβας "Ο ζωγράφος στο ημίφως" [ Δινοπούλου Ελένη ]
Γνωρίζω τον κύριο Γιώργο Δούρβα από το 1992 από το Σύλλογο Εικαστικών Τεχνών του νομού μας. Βέβαια ο ίδιος ήταν από τα ιδρυτικά μέλη του Συλλόγου το 1986.
Ο Γιώργος Δούρβας γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Κοζάνη το 1947.
Αυτό που τον χαρακτήριζε πάντοτε είναι η σεμνότητα, το ήθος, άνθρωπος χαμηλών τόνων, αθόρυβος θα έλεγα, «ένας ζωγράφος στο ημίφως» όπως τον χαρακτήρισε ο Μιχάλης Πιτένης.
Ο ζωγράφος Δούρβας δίνει το διακριτικό παρόν, παρακολουθεί, εδώ και χρόνια τις εκθέσεις που γίνονται στην πόλη μας.
Είναι παρόν στις εκθέσεις του Εικαστικού Εργαστηρίου του Δήμου μας. Πρόσφατα θυμάμαι να συζητάει, στην αυλή του Αρχοντικού Λασσάνη , με τους μαθητές του εργαστηρίου πίνοντας ένα ποτηράκι κρασί, για τα έργα τους το χρώμα που τόσο αρμονικά ο ίδιος ξέρει να χρησιμοποιεί στους πίνακές του.
Και να μην ξεχνάμε ότι υπήρξε για πολλά χρόνια επιστάτης σε Γυμνάσια της πόλης, μπορεί και ξέρει να αφουγκράζεται τους νέους.
Διαθέτει πηγαίο ταλέντο και όντως αυτοδίδακτος, παραμένει μέχρι και σήμερα ένας μαθητής της ζωγραφικής και της Τέχνης.
Η πορεία του Γιώργου Δούρβα συνεχίζεται και ανοίγει δικό του δρόμο, μέσα από τις ποικίλες τεχνοτροπίες που παρουσιάζονται στην εποχή μας.
Διακατέχεται από μεγάλη ανησυχία, περιέργεια έχει την ικανότητα να βλέπει από τα πράγματα τα γεγονότα, το συμβολισμό και τη συμβολή των αντικειμένων στη δημιουργία του χώρου, του χρόνου, του «γίγνεσθαι».
Αλλάζει όμως, δοκιμάζει, απορρίπτει και συνεχίζει με καινούργιες ιδέες και τεχνικές μέχρι να φτάσει εκεί που πιστεύει ότι ολοκληρώνεται η Τέχνη του…………
Ολοκληρώνεται η Τέχνη?
ΟΧΙ απαντά στην ερώτηση.
« Νοιώθω ότι δεν έκανα τίποτα ακόμη μόνο το 30% από αυτά που ήθελα να κάνω».
Στην ερώτηση Υπάρχει παρελθόν –παρόν και μέλλον στην Τέχνη?
Απαντά: « Η Τέχνη δεν Τελειώνει ποτέ, παίρνεις ένα δρόμο και σε πάει……… προσπαθείς να κάνεις κάτι καλύτερο. Θα πρέπει να υπάρχει ανησυχία ποτέ δεν λες αυτό είναι έργο ..κάνοντας ένα αντίγραφο. Μια γραμμή να κάνεις και να είναι δική σου».
Επηρεάστηκε από τους Ιμπρεσιονιστές μας είπε .…. μελέτησε το Σεζάν.
Ο ίδιος εξπρεσιονιστής μιας και λειτουργεί πάντοτε με το συναίσθημα.
Τα χρώματα του στην αρχή ψυχρά….! «όταν δουλεύεις στο φράγμα αυτά σου βγαίνουν» μας λέει. «Άργησα να βάλω το κόκκινο».
Βάζει όμως το πορτοκαλί ανάμεσα στις αποχρώσεις του μπλε..!!
Το βλέπουμε στα πρώτα έργα του, μια σειρά έργων του επί σειρά ετών, την ονομάζει «ο χορός της ζωής». Μάλιστα πήρε Α΄πρώτο βραβείο στο έργο του που παριστάνει γυναικείες μορφές μέσα σε ένα φανταστικό χώρο. Ίσως θα μπορούσαμε να κάνουμε μια μελέτη πάνω στο χορό της ζωής του Ανρί Ματίς…. Και στο χορό της ζωής του Γιώργου Δούρβα…!!
Κάνει ένα αρμονικό πάντρεμα σε μπλε και πορτοκαλί, αργότερα αρχίζει να χρησιμοποιεί το κόκκινο δίπλα όμως υπάρχει ένα πράσινο και το αγαπημένο του μωβ πλάι σε ένα κίτρινο.
Ανακαλύπτει τα ζευγάρια των χρωμάτων μόνος του, αυτά που αναλύει ο Γιοχάνες Ίττεν στο βιβλίο του « Η Τέχνη του χρώματος» για τις χρωματικές θεωρίες του. Σαν το φυσικό που εξετάζει τις φυσικές και χημικές ιδιότητες των χρωμάτων, έτσι αντιμετωπίζει ο ΊΤΤΕΝ αλλά και ο Δούρβας θα έλεγα από ένστικτο , τα καλλιτεχνικά και πρακτικά προβλήματα που θέτει το χρώμα στο ζωγράφο και τον άνθρωπο που δουλεύει μ΄αυτό.
Ο Γιώργος Δούρβας είναι αυτοδίδακτος ζωγράφος.
Ο Δούρβας δεν πραγματοποίησε σπουδές στη ζωγραφική, οι δικοί του οι γονείς του δεν κατάλαβαν το πάθος του για τη ζωγραφική.
Δεν ταξίδεψε και δεν είχε την ευκαιρία να έρθει σε επαφή με το έργο άλλων καλλιτεχνών.
Ωστόσο, κατόρθωσε να βρει το δικό του προσωπικό ύφος και να ξεφύγει από την αντιγραφή και μίμηση άλλων έργων.
Έχει όμως στο ενεργητικό του δύο πρώτα βραβεία ένα Πανελλαδικό και ένα Βόρειας Ελλάδας. Μέλος της περιηγητικής Λέσχης της πόλης το 1965-67 μαζί με αξιόλογους ανθρώπους της πόλης που λίγοι, εκτίμησαν το ταλέντο του, «δεν έδειχνε κανείς να ενδιαφέρεται για τη ζωγραφική του, δυστυχώς δεν κατάλαβαν τα μηνύματα του έργου του» μου εξομολογήθηκαν κάποιοι.
Παρόλα αυτά συμμετέχει σε πολλές εκθέσεις , μάλιστα σε γκαλερί της Στουτγάρδης εκθέτει δίπλα σε ένα έργο του Πικάσο.
Για το Δούρβα δεν έχει γραφτεί κριτική από καταξιωμένο τεχνοκριτικό, δεν μπόρεσε μέχρι σήμερα , να πάρει το εισιτήριο από την κριτική καταξιωμένων τεχνοκριτικών και τις εκθέσεις τους σε σημαίνοντες χώρους της Τέχνης.
Ο κόσμος της τέχνης είναι ένα ή περισσότερα δίκτυα στα οποία οι συμμετέχοντες έχουν συχνά πολλαπλούς ρόλους.
Ιδιαίτερο ρόλο παίζουν οι οικονομικές συνθήκες, αφού οι έχοντες τον πλούτο μαζί με τους έχοντες την εξειδικευμένη γνώση, καθορίζουν το τι είναι Τέχνη.
Επιπλέον ο καλλιτέχνης που είναι αφοσιωμένος και ταμένος στην τέχνη του , ίσως να μην υπήρξε ποτέ. Η πορεία του έργου ενός καλλιτέχνη δε σταματάει συνεχίζεται στο βάθος χρόνου. Αν δεν ήταν ο Στράτος Ελευθεριάδης το 1936 να οργανώσει έκθεση των έργων του Θεόφιλου ( του λαϊκού μας ζωγράφου) στο Παρίσι. ΑΝ Ο Λε Κορπιζέ και ο Μωρίς Ροϋνάλ να γράψουν εγκωμιαστικά άρθρα για το έργο του θα μας ήταν γνωστός? Ο Μπαρλάς τον αποκάλεσε «Παπαδιαμάντη της Ζωγραφικής» Ο Σεφέρης τον συσχέτισε με το Μακρυγάννη.
ΕΤΣΙ πήρε άλλη τροπή το έργο του Θεόφιλου. Αυτό που δεν του αναγνωρίστηκε στη ζωή, του αναγνωρίστηκε μετά θάνατο.
Πόσοι μεγάλοι ζωγράφοι ….Βαν –Γκογκ ήταν στο περιθώριο όσο ζούσε, σήμερα θεωρείται πρόδρομος του εξπρεσιονιστικού κινήματος στην Τέχνη.
Ο Δούρβας δεν κατάφερε να προσαρμοστεί στις συμβάσεις, ούτε να ακολουθήσει τους κανόνες του «κόσμου της τέχνης», τους βρήκε ιδιαίτερα περιοριστικούς. Παρόλα αυτά συνεχίζει να ζωγραφίζει. Με το δικό του εξπρεσιονιστικό ύφος!!
ΓΙΑΤΙ υπάρχει καλλιτεχνική δημιουργία και έξω από τα χωράφια του κόσμου της Τέχνης.
Υπάρχουν θύλακες αντιλογίας και αντίστασης εξωσυστημικοί χώροι για τους οποίους αξίζει να παλέψεις αν αποδεχτείς τις δικές σου συμβάσεις.
Ο Δούρβας, μπορεί να απορρίφθηκε από τους μηχανισμούς του « κόσμου της Τέχνης» ή να αρνήθηκε να συμβιβαστεί με αυτούς ζωγραφίζει όμως ολοκληρωμένους πίνακες!
ΤΕΛΙΚΑ, ο καλλιτέχνης μπορεί να είναι απομονωμένος ή ακόμα και περιθωριοποιημένος, να απορρίπτει τις συμβάσεις του «κόσμου της Τέχνης» να κάνει τέχνη μόνο για το άτομο και όχι για τη μάζα, η καλλιτεχνική του όμως δημιουργία είναι μια δραστηριότητα συλλογική. Καθώς περνά μέσα από τα γρανάζια του ‘κόσμου της τέχνης’ ή παλεύει με αυτά, αφού τους κανόνες ενός συστήματος τους πολεμάς μόνο μέσα από αυτό, συμμετέχει σε μια κοινή συλλογική δραστηριότητα.
Και θα κλείσω δανειζόμενη τα λόγια του Becker, ιστορικού τέχνης.
«Ο κόσμος της Τέχνης αντανακλά την κοινωνία στο σύνολό της»
Δινοπούλου Ελένη
Ζωγράφος – Εκπαιδευτικός
(Κείμενο από την παρουσίαση του Πορτραίτου του ζωγράφου Γιώργο Δούρβα τη Δευτέρα 25 Φεβρουαρίου 2019 στο Αμφιθέατρο του νέου κτιρίου της Κοβενταρείου Δημοτικής Βιβλιοθήκης Κοζάνης από την εκδήλωση του Δήμου Κοζάνης και της Αντιδημαρχίας Πολιτισμού αφιερωμένη στον ζωγράφο Γιώργο Δούρβα )
