Γιατί τόση αλληλεγγύη στον Νίκο Γεωργιάδη; (του Πάσχου Λαζαρίδη)
Το πρόβλημα δεν είναι ο ίδιος ο Γεωργιάδης. Είναι αυτός ο εσμός που ελέω Θεού νομίζει ότι έχει δικαίωμα να κάνει τα πάντα, να δικαιολογεί τα πάντα, και αν αυτά είναι αδικαιολόγητα
, να περνά στην επίθεση και να ζητά και τα ρέστα.
Γόνοι καλών οικογενειών, απόφοιτοι ακριβών ιδιωτικών σχολείων και ακριβότερων κολλεγίων, υψηλόμισθα στελέχη επιχειρήσεων πριν καν τελειώσουν τον στρατό, αυτοανακηρυσσόμενοι άριστοι, κοσμοπολίτες που «διδάσκουν» στους κοινούς θνητούς την ανάγκη να είναι φτωχοί, ενώ οι ίδιοι διαβιούν στη χλιδή. Ένας από αυτούς είναι ο Νίκος Γεωργιάδης.
Η προκλητική αλληλεγγύη και της ΝΔ και των φιλικών της ΜΜΕ προς τον Νίκο Γεωργιάδη στηρίζεται σε αυτό ακριβώς το αξίωμα: Πάσα εις εκ των «αρίστων» έχει δικαίωμα να κάνει ό,τι θέλει και να μην πληρώνει τον λογαριασμό. Αν σπάσει ο διάολος το ποδάρι του και την πατήσει, θα κάνουμε ό,τι είναι δυνατόν για να τον βγάλουμε είτε θύμα, είτε μάρτυρα.
Οι εν παραφροσύνη θατσερικοί που ουρλιάζουν για το προνόμιο της μονιμότητας των δημοσίων υπαλλήλων, κατάπιαν αμάσητο το γεγονός ότι ένας από την κάστα τους διέφυγε της σύλληψης και της δίκης, γιατί στη Μολδαβία επέδειξε διπλωματικό διαβατήριο και καλύφθηκε πίσω από τη διπλωματική ασυλία. Όχι για έργο του ΟΗΕ και της ΕΕ. Αλλά για ασέλγεια με ανήλικο άνω των 15 επί πληρωμή.
Είναι η ασέλγεια με ανήλικο επί πληρωμή, λόγος διπλωματικής ασυλίας;
Για τους ιεροκήρυκες της αριστείας, είναι.
Γιατί έτσι μπορούν, πατώντας πάνω στο κλείσιμο της υπόθεσης στη Μολδαβία (λόγω της διπλωματικής ασυλίας) να αποσιωπούν, να κρύβουν, να διασκεδάζουν την πρωτόδικη καταδίκη του.
Η ΝΔ, ο ΣΚΑΙ, οι διάφοροι του ακραίου κέντρου και του νεοφιλελευθερισμού, δεν μπορούν να δεχτούν ότι την πάτησε ένας δικός τους. Δεν μπορούν να δεχτούν ότι πήγε στην Ανατολική Ευρώπη ως αυτοκρατορικός απεσταλμένος της ΕΕ και ενώ ψώνιζε αγόρια -συμβουλεύοντας ταυτόχρονα τη Μολδαβική κυβέρνηση- διασύρθηκε το όνομά του.
Το πρόβλημα για τον εσμό των αρίστων δεν είναι ότι ψώνιζε αγόρια επί πληρωμή, αλλά ότι την πλήρωσε. Τύποι σαν τον Γεωργιάδη δεν πρέπει να την πληρώνουν. Δεν είναι ούτε Μαντούβαλοι, ούτε Τσοχατζόπουλοι. Είναι σάρκα από τη σάρκα της καλής κοινωνίας, αίμα από το αίμα όσων προορίζονται να κυβερνούν, είναι κομμάτι του πεπρωμένου της χώρας.
Το πρόβλημα επίσης δημιουργείται, επειδή ως πατροπαράδοτοι Ελλαδέμποροι που εμπορεύονται πατρίδα, θρησκεία και οικογένεια, δεν μπορούν να δικαιολογήσουν τόσο χοντροκομμένη (και αποδεδειγμένη) εκτροπή και από την ηθική και τον νόμο.
Για αυτό και καταφεύγουν στα πάντα. Στην αρχή, η είδηση θάφτηκε με συντονισμένη επιχείρηση της κάστας της αριστείας. Μετά, το γεγονός σχετικοποιήθηκε, εξισώνοντάς το περίπου με ό,τι κάνουν χιλιάδες νεοέλληνες στα κωλάδικα των εθνικών οδών. Στην πορεία, η ρυπαρότητα του Βαξεβάνη έγινε απόδειξη αθωότητας του Γεωργιάδη. (Λες και αν ο πράγματι ρυπαρός Βαξεβάνης ισχυριστεί ότι ο ήλιος δύει στην Ανατολή, την άλλη μέρα πρέπει να περιμένουμε να βγει ο ήλιος από τη Δύση). Κατόπιν ανακαλύφθηκαν νομικά κενά καθώς και ότι ο κατηγορούμενος δεν είχε δίκαιη δίκη. Αστέρες του ακραίου κέντρου και της νεοφιλελεύθερης λογικής, βάφτισαν την «ασέλγεια με ανήλικο άνω των 15 επί πληρωμή» σε «ερωτική επιθυμία για 15χρονο». Διερωτήθηκαν αν «μπορεί η ερωτική επιθυμία για ένα 15χρονο να θεωρηθεί παιδεραστία». Και μας πληροφόρησαν ότι «στη Μολδαβία δεν αποδόθηκε καμιά ευθύνη στο Γεωργιάδη», όταν στη Μολδαβία απλώς έπαυσε η δίωξη χωρίς να κριθεί η υπόθεση επί της ουσίας.
Το τελευταίο αποκορύφωμα είναι η μετατροπή της υπερασπιστικής γραμμής «έλα μωρέ είναι ένα προσωπικό θέμα» σε ψυχροπολεμική ιστορία φαντασίας. Σύμφωνα με αυτό, στον Γεωργιάδη την έστησαν οι Ρώσοι διότι πήγε ως απεσταλμένος της ΕΕ να εκσυγχρονίσει τη Μολδαβία και να την αποσπάσει από την επιρροή του Κρεμλίνου. Ήρωας του δυτικού ελεύθερου κόσμου ο Νικ…
Η ΝΔ, λίγους μήνες πριν τις εκλογές, θα μπορούσε να αποστασιοποιηθεί από ένα ποινικά και ηθικά μεμπτό γεγονός. Έκανε το ακριβώς ανάποδο. Μπορεί να της κοστίσει εκλογικά, αλλά δεν την ενοχλεί, η στάση της εκφράζει κάτι βαθύτερο.
Πρόκειται για την εδραιωμένη πεποίθησή της ότι στην Ελλάδα υπάρχει και αναπαράγεται μια κάστα ανθρώπων που έχουν αναφαίρετο δικαίωμα να κυβερνούν και να πλουτίζουν. Έχουν το ακαταδίωκτο και το απρόσβλητο. Δεν τους ακουμπά κανείς. Είναι αλληλέγγυοι μεταξύ τους. Γνωρίζονται καλά, οι περισσότεροι από παιδιά. Κι αν κάποιος στην πορεία στραβοπατήσει, η κάλυψη θα είναι τέτοια και τόση, που όλοι οι υπόλοιποι θα αναρωτιόμαστε αν είμαστε ελέφαντες.
Αυτοί οι άνθρωποι έχουν ασυλία. Αν μπορούσαν, την ασυλία τους θα την έκαναν νόμο, θα την έβαζαν στο Σύνταγμα. Σκούζουν για την ανομία της πλέμπας για να εδραιώνουν την ασυλία της κάστας τους.
Ο Γεωργιάδης είναι άξιο τέκνο αυτής της κάστας. Εκπρόσωπος της αριστείας της, της ηθικής της, της λογικής της και της άνεσής της να κάνει ό,τι θέλει, απλά επειδή μπορεί. Για αυτό και η πρωτοφανής και αμέριστη αλληλεγγύη.
Αν η πράξη του Γεωργιάδη είναι άθλια μία φορά, η στάση των υποστηρικτών του είναι δέκα.
ΠΗΓΗ: www.antapocrisis.gr
