Ύφεση, αστάθεια, πόλεμος
Η κρίση γύρω από την Ουκρανία, αλλά και η διάψευση των προσδοκιών για επάνοδο μεγάλων ευρωπαϊκών οικονομιών στην ανάπτυξη (όπως η Ιταλία) εγγράφονται σε μια διπλή αστάθεια. Η Ε.Ε., υπό γερμανική κηδεμονία,
δεν μπορεί να διαδραματίσει διεθνή σταθεροποιητικό ρόλο. Επίσης, υπό τη νεοφιλελεύθερη ηγεμονία, δεν μπορεί να δημιουργήσει "ρήγματα ανάπτυξης".
Τα νέα μεγέθη της κρίσης, με τη Ρωσία και τις ΗΠΑ επανερχόμενες και αντιπαρατιθέμενες, παραπέμπουν σε σκηνικό κρίσης του Ψυχρού Πολέμου. Γι' αυτό, παράγοντες στην Ε.Ε. συνειδητοποιούν πως επιβάλλονται αλλαγές στην εσωτερική συγκρότηση και τους συσχετισμούς δύναμης που σήμερα κυβερνούν την Ευρώπη.
Στον πυρήνα των πολιτικών σχεδιαστών στο Βερολίνο συζητούνται νέες λύσεις για το χρέος, όπως η αποπληρωμή του χρέους να γίνεται με ρήτρα ανάπτυξης. Σύμφωνα με εκπρόσωπο του Γερμανικού Ινστιτούτου Οικονομικών Ερευνών, που μιλά στο "Βήμα της Κυριακής", είναι αναγκαία "μια περίοδος χάριτος στην εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους", ώστε "η εξυπηρέτηση του χρέους να μειώνεται σε περιόδους χαμηλής ανάπτυξης και να αυξάνεται σε περιόδους υψηλής ανάπτυξης". Ο ίδιος δεν αποκλείει αργότερα τη μείωση του χρέους, ενώ προτείνει νέο δανειακό πακέτο.
Γερμανοί αναλυτές παραδέχονται το αυτονόητο: το χρέος δεν είναι βιώσιμο, ούτε θα γίνει μόνο με τη μείωση των επιτοκίων και επιμήκυνση και μάλιστα με καταναγκασμούς του τύπου "διαρθρωτικά μέτρα έναντι ρύθμισης". Το μαρτύριο της σταγόνας... Γίνεται αντιληπτό ότι σε συνθήκες γεωπολιτικής αστάθειας, που επιβαρύνει καταλυτικά την οικονομία, είναι αναγκαίο να αναζητηθούν λύσεις έξω από τα δόγματα της νεοφιλελεύθερης ορθοδοξίας. Ανάλογες λύσεις είχε αναζητήσει και προτείνει εγκαίρως ο ΣΥΡΙΖΑ, κατηγορούμενος ότι σπρώχνει τη χώρα εκτός ευρώ!
Μέσα στη μεταβαλλόμενη διεθνή πραγματικότητα, η κυβέρνηση Σαμαρά μοιάζει ολοένα και περισσότερο με παράγοντα αναχρονισμού και καθήλωσης της χώρας σε δόγματα που, αν υποτεθεί ότι κάποτε αποτελούσαν το αδιαμφισβήτητο κυρίαρχο παράδειγμα οικονομικής πολιτικής, τώρα παράγουν διεθνώς μόνον ύφεση και, δυστυχώς, πολέμους. Η κυβέρνηση Σαμαρά είναι μέρος της αστάθειας και δεν μπορεί να αναλάβει πρωτοβουλίες σε μια περίοδο που η κρίση ξεχειλώνει. Σε ανοιχτή διάσταση με τα λαϊκά συμφέροντα και σε υποτελή στάση προς τους πιστωτές, δεν μπορεί να εμπνεύσει αγώνα για την ανατροπή των δεσμών και την αξιοποίηση των όποιων νέων δυνατοτήτων μπορεί να φανούν στην ευρωπαϊκή γειτονιά.
