Ο βρόμικος πόλεμος των ΗΠΑ κατά της Βενεζουέλας (του Λεωνίδα Βατικιώτη)
Τη θέση της Ρωσίας, ότι θεωρεί απαράδεκτη μια στρατιωτική επέμβαση των ΗΠΑ στη Βενεζουέλα, σχέδιο που έχει κατ’ επανάληψη διατυπωθεί ακόμη και δημόσια
από την αμερικανική πολιτική ηγεσία, έκανε γνωστή ο αναπληρωτής υπουργός της Ρωσίας, Σεργκέι Ριαμπκόφ, στον ειδικό απεσταλμένο του Τραμπ για τη Βενεζουέλα, Έλιοτ Άμπραμς.
ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗΣ
Η συνάντηση πραγματοποιήθηκε στη Ρώμη την Τρίτη 19 Μαρτίου κι ενώ η Μόσχα είχε κατ’ επανάληψη στηρίξει τη νόμιμη, εκλεγμένη κυβέρνηση της Βενεζουέλας απέναντι στις αμερικανικές επιβολές και υπονομεύσεις. Τελευταία φορά, όταν η εκπρόσωπος του ρωσικού υπουργείου Εξωτερικών, Μαρία Ζαχάροβα, δήλωσε στις 15 Μαρτίου ότι το μπλακ άουτ που βύθισε στο σκοτάδι τη Βενεζουέλα στις 7 Μαρτίου ήταν αποτέλεσμα κυβερνο-επίθεσης από το εξωτερικό. Τον ίδιο ακριβώς ισχυρισμό διατύπωσε και ο πρόεδρος της Βενεζουέλας, Νικόλας Μαδούρο, δηλώνοντας μάλιστα ότι η διακοπή λειτουργίας του προερχόμενου από τον Καναδά ηλεκτρολογικού εξοπλισμού που χρησιμοποιείται στο υδροηλεκτρικό φράγμα του Γκουρί, απ’ όπου προέρχεται το 80% του ηλεκτρικού ρεύματος της χώρας, ήταν αποτέλεσμα σαμποτάζ που πραγματοποιήθηκε με ευθύνη των ΗΠΑ και της ακροδεξιάς αντιπολίτευσης.
Ζητούμενο εκ μέρους των αυτουργών του σαμποτάζ δεν ήταν τίποτε άλλο από την δημιουργία δυσφορίας στον πληθυσμό που θα τον έστρεφε εναντίον της νόμιμης κυβέρνησής του. Ας θυμηθούμε, τηρουμένων των αναλογιών φυσικά, ό,τι επιχείρησε να κάνει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα στην Ελλάδα παραμονές του δημοψηφίσματος τον Ιούλιο του 2015 όταν έκλεισε τις τράπεζες επιβάλλοντας όρια στις αναλήψεις μετρητών. Μόνο που το αποτέλεσμα ήταν το ίδιο: Κανείς, ή σχεδόν κανείς με εξαίρεση την δεξιά αντιπολίτευση και τα γνωστά Μέσα – κερματοδέκτες, δεν θεώρησε υπεύθυνη την κυβέρνηση της χώρας.
Η αλήθεια είναι πώς οι κυβερνο-επιθέσεις σε στρατηγικές υποδομές που υπηρετούν τον πληθυσμό, πολιτικής δηλαδή κι όχι στρατιωτικής φύσης, έχουν εδώ και χρόνια ενταχθεί στις επιλογές του Λευκού Οίκου εναντίον μη φιλικών καθεστώτων. Το σχέδιο του Πενταγώνου αποκαλύφθηκε με κάθε του λεπτομέρεια στο εξαιρετικό ντοκιμαντέρ με τίτλο Zero Days (Παγκόσμιος πόλεμος: Ώρα μηδέν είναι ο ελληνικός τίτλος του στο IMDb), του Άλεξ Γκίμπνευ, που προβλήθηκε στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου το Φεβρουάριο του 2016, συγκεντρώνοντας πλήθος βραβείων.
Από τον κινηματογραφικό φακό του Γκίμπνευ περνούν στελέχη της στρατιωτικής και πολιτικής ηγεσίας των ΗΠΑ που αποκαλύπτουν το σχέδιο τοποθέτησης εμφυτευμάτων στο δίκτυο υπολογιστών του Ιράν, που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για την καταστροφή τους, στο πλαίσιο μιας κυβερνο-επίθεσης. Οι New York Times, αφού αναφέρθηκαν εκτενώς στο ντοκιμαντέρ απευθύνθηκαν στο Λευκό Οίκο, το Πεντάγωνο και τις αμερικανικές υπηρεσίες ασφαλείας, για να επιβεβαιώσουν όσα περιγράφονται. Στο ρεπορτάζ που φιλοξένησαν στις σελίδες τους στις 16 Φεβρουαρίου 2016 αναφέρεται ότι το πρόγραμμα «είχε τις ρίζες του στην κυβέρνηση του Μπους, αλλά ανανεώθηκε το 2009 και 2010, όταν ο Μπ. Ομπάμα ζήτησε από τον στρατηγό Τζον Άλεν της κεντρικής διοίκησης των Ηνωμένων Πολιτειών να αναπτύξει ένα λεπτομερές στρατιωτικό σχέδιο για το Ιράν στην περίπτωση που η διπλωματία αποτύγχανε… Οι σχεδιαστές προειδοποίησαν πώς σε συνάρτηση με το πώς θα ξεδιπλωνόταν η επιχείρηση θα υπήρχαν σημαντικές επιπτώσεις στους πολίτες, ειδικότερα αν οι Ηνωμένες Πολιτείες έπρεπε να κόψουν τμήματα από το ηλεκτρικό δίκτυο της χώρας και δίκτυα επικοινωνίας». Αν τώρα, στη θέση του Ιράν τοποθετήσουμε τη Βενεζουέλα δεν μένουν και ισχυρές αμφιβολίες για το ποιος ευθύνεται για τη διακοπή του ηλεκτρικού ρεύματος στις 7 Μαρτίου που βύθισε στο σκοτάδι για μια εβδομάδα τη χώρα…
Η πρόθεση των ΗΠΑ να χρησιμοποιήσουν ανορθόδοξες τακτικές, αφού μάλιστα αποδείχθηκε ότι κι ο πραξικοπηματίας Χουάν Γκουαϊδό που αυτοανακηρύχθηκε πρόεδρος στις 23 Ιανουαρίου αδυνατεί να κερδίσει με το μέρος του τους πολίτες της χώρας (μουλάρι ο Αστραχάν με άλλα λόγια), επιβεβαιώνεται επίσης από την επιλογή του Τραμπ να ορίσει ως ειδικό απεσταλμένο του στην Βενεζουέλα τον Έλιοτ Άμπραμς. Είναι ο πολιτικός με τον οποίο συναντήθηκε ο ρώσος αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών στην ιταλική πρωτεύουσα. Ο Άμπραμς είναι η επιτομή της πολιτικής μηχανορραφίας, ειδικός στην παράκαμψη κι αν αυτό δεν αρκεί στην εξαπάτηση των αμερικανικών κοινοβουλευτικών θεσμών. Κατά τη διάρκεια της θητείας του στην κυβέρνηση Ρέιγκαν κατηγορήθηκε επώνυμα και δημοσίως από οργανώσεις όπως η Διεθνής Αμνηστία ότι κάλυπτε τις φρικαλεότητες των ταγμάτων θανάτου που εξόπλιζαν και χρηματοδοτούσαν οι ΗΠΑ στο Ελ Σαλβαδόρ, την Ονδούρα, τη Γουατεμάλα και τη Νικαράγουα. Την ξέρει λοιπόν καλά κι από παλιά τη Λατινική Αμερική ο εκλεκτός του Τραμπ. Στη Wikipeadia μάλιστα διαβάζουμε ότι τον Οκτώβριο του 1981 ο Άμπραμς υποστήριξε απευθυνόμενος στη Γερουσία πώς «τα ανθρώπινα δικαιώματα βρίσκονται στο κέντρο της εξωτερικής μας πολιτικής»… Το άστρο του Άμπραμς έλαμψε με το περίφημο σκάνδαλο «Ιράν-Κόντρα», όταν για να παρακάμψει την απόφαση του Κογκρέσου να απαγορεύσει τη χρηματοδότηση των ταγμάτων θανάτου των Κόντρας, με την περίφημη τροποποίηση Μπόλαντ, πίεσε άλλες κυβερνήσεις να χρηματοδοτήσουν τους παρακρατικούς δολοφόνους της CIA. Μετά από μια σειρά ατυχημάτων και αποκαλύψεων το 1991 ο Άμπραμς παραδέχτηκε ότι με τις καταθέσεις του είχε παραπλανήσει το Κογκρέσο και τιμωρήθηκε με πρόστιμο 50 δολαρίων (ναι… καλά διαβάσατε), 100 ώρες κοινοτική εργασία και να τελεί υπό δικαστική επιμέλεια επί δύο χρόνια. Ένα χρόνο αργότερα, το 1992 επί Τζορτζ Μπους συγχωρείται και δεκαοκτώ χρόνια αργότερα επί Ντόναλντ Τραμπ προάγεται, καθώς πλέον η προϋπηρεσία του αναγνωρίζεται, και αναλαμβάνει να αξιοποιήσει την εμπειρία του στη Βενεζουέλα για την ανατροπή του εκλεγμένου προέδρου Νικολάς Μαδούρο…
Διαβάστε: «Παράγοντας του Εδεσσαϊκού» εξηγεί πώς έγινε «πρόεδρος» ο Γκουαϊδό στη Βενεζουέλα, του Άρη Χατζηστεφάνου
Δείτε: Make the economy scream, το ντοκιμαντέρ του Άρη Χατζηστεφάνου
Πηγή: Εφημερίδα Νέα Σελίδα
