Κώστας Βιδάλης: «Πρέπει να κάμω τη δουλειά μου»…
Νίκος Μπογιόπουλος
Τον φετινό Αύγουστο συμπληρώθηκαν 68 χρόνια από τη δολοφονία του κομμουνιστή δημοσιογράφου Κώστα Βιδάλη. Ηταν Αύγουστος του ’46, η Ελλάδα και κυρίως η ύπαιθρος μάτωνε από τις αγριότητες
των παρακρατικών συμμοριών και από την βαρβαρότητα του μεταβαρκιζανού καθεστώτος. Ειδικά η Θεσσαλία έιχε μετατραπεί σε τόπο μαρτυρίου για το λαό και τους αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης.
«Πρέπει να κάμω τη δουλειά μου, να καταγγείλω όλο αυτό το όργιο και να αποκαλύψω τους δράστες», λέει αποφασισμένος ο Βιδάλης στη σύσκεψη του «Ριζοσπάστη». Παρά τις προσπάθειες του διευθυντή της εφημερίδας, του Κώστα Καραγιώργη και των άλλων συναδέλφων του, ο Βιδάλης είναι αμετάπιστος. Αψηφώντας τον κίνδυνο ο Κώστας Βιδάλης παίρνει το δρόμο για το τελευταίο του ρεπορτάζ.
Αναχωρεί από την Αθήνα στις 11 του μηνός και στις 13 ταξιδεύει από τη Λάρισα για το Βόλο. Την ίδια μέρα φτάνει στο «Ριζοσπάστη» το τελευταίο του μήνυμα: «Λογαριάζω – γράφει – να “μαι αυτού Παρασκευή βράδυ, 16 του μηνός. Μάζεψα φοβερό υλικό. Θα τα πούμε».
Το τρένο στο οποίο επιβαίνει ο Βιδάλης ακινητοποιείται στον Πλατύκαμπο από τις ορδές του Σούρλα. Εισβάλουν και τον συλλαμβάνουν. Ο Βιδάλης αφού βασανίζεται απάνθρωπα επί ώρες, θα εκτελεστεί με πέντε σφαίρες και το κορμί θα πεταχτεί από τους δολοφόνους στα χωράφια.
Ο Βιδάλης υπέγραψε με την ίδια του τη ζωή ό,τι ο ίδιος δίδασκε και υπηρετούσε: «Να γράφεις, κύριε συνάδελφε, – έλεγε στους νεώτερους - για τους απλούς ανθρώπους. Καθαρά, όχι συννεφώδη, σύντομα και περιεκτικά. Αφηνε στην άκρη τις φλυαρίες και δίνε το λόγο στα γεγονότα. Αυτά πείθουν».
Ο «ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟΣ» ως ελάχιστη απότιση τιμής αναδημοσιεύει το κείμενο (Ριζοσπάστης, 13/8/2000) που έγραψε για τον Βιδάλη ένας άλλος μεγάλος και αλησμόνητος δάσκαλός μας, οΝίκος Καραντηνός. Διαβάστε εδώ.
