Τα σπαταλήσαμε όλα! (του Σάκη Καραλιώτα)

Αντί άρθρων και αναλύσεων που γράφονται σωρό αυτό τον καιρό από σπουδαίους 

ή λιγώτερο επιφανείς «μπλεγμένων μες στις λέξεις» σκέφτηκα να κάνω τρεις αναφορές

σε στίχους αγαπημένων ποιητών

 

«Σατραπεία (Κ. Π. Καβάφης)

 

...Και τι φρικτή η μέρα που ενδίδεις

(η μέρα που αφέθηκες κ' ενδίδεις),

και φεύγεις οδοιπόρος για τα Σούσα,

και πιαίνεις στον μονάρχην Αρταξέρξη

που ευνοϊκά σε βάζει στην αυλή του,

και σε προσφέρει σατραπείες, και τέτοια.

 

«Μιλώ» ( Μ. Αναγνωστάκης)

 

...Μα πιο πολύ μιλώ για τους ψαράδες

Π’ αφήσανε τα δίχτυα τους και πήρανε τα βήματά Του

Κι όταν Αυτός κουράστηκε αυτοί δεν ξαποστάσαν

Κι όταν Αυτός τούς πρόδωσε αυτοί δεν αρνηθήκαν

Κι όταν Αυτός δοξάστηκε αυτοί στρέψαν τα μάτια...

 

«Υστερόγραφο» (Από τη «Διαθήκη») ( Μ. Κατσαρός)

…Και συ λοιπόν

στέκεσαι έτσι βουβός με τόσες παραιτήσεις

από φωνή

από τροφή

από άλογο

από σπίτι

στέκεις απαίσια βουβός σαν πεθαμένος:

Ελευθερία ανάπηρη πάλι σου τάζουν.”

 

Σπαταλήσαμε και σπαταλούμε ό,τι πιο πολύτιμο οικοδομήσαμε μαζί με χιλιάδες πολίτες

- το ήθος και την αξιοπιστία

- την εντιμότητα και την ευαισθησία

- την αμφισβήτηση και το όραμα

- την αλληλεγγύη, την αξιοπρέπεια, την προοπτική

- τη συλλογικότητα και βάλαμε στη θέση της τον προσωπικό πολιτικό βολονταρισμό

- την ένταξη του δημιουργικού μας εγώ σ’ ένα δημιουργικότερο εμείς

- το σεβασμό στον άλλον και στο άλλο

Τα σπαταλήσαμε όλα και τα ρίξαμε τοις κυσί

Κρίμα, δεν μας άξιζε

Ισως, όμως, μια σπίθα τρεμόσβηστη στις υγρές μας παλάμες κάτι να φέρει.

σας φιλώ

Κοζάνη, Μάιος 2019