Θέμης Μουμουλίδης: «Η εκλογική αναμέτρηση της 7ης Ιουλίου, είναι μάχη της κοινωνίας απέναντι στο «σύστημα» που οδήγησε την χώρα σε οικονομική και πολιτισμική παρακμή...»

Λίγες ώρες πριν ανοίξουν οι κάλπες και η σύντομη προεκλογική περίοδος ολοκληρώνεται. Απομένουν τα «τεχνικά» στοιχεία του σχεδιασμού

κομμάτων και υποψηφίων καθώς πυκνώνει το πλήθος των αναπάντητων ερωτημάτων.

Η προεκλογική περίοδος αυτής της εκλογικής αναμέτρησης θα μείνει στην ιστορία ως η προεκλογική περίοδος

-όπου ο ουσιαστικός προγραμματικός διάλογος απουσίασε

-όπου επικράτησαν οι παράλληλοι μονόλογοι

-όπου κυριάρχησε η σιωπή

Ένα καλά οργανωμένο σχέδιο σιωπής και προεκλογικής «απραξίας», από φόβο μη συμβεί κάποιο λάθος, ήταν η επιλογή της Ν.Δ. Σε ηγετικό επίπεδο μόνο κάποιες «προγραμματικές εξαγγελίες», έτσι για να μην πει κανείς μετεκλογικά πως «δεν τα είπαμε». Προτάσεις δεν ακούσαμε καινούργιες , πως άλλωστε αφού η νεοφιλελεύθερη πολιτική εισάγεται και απλά υιοθετείται.

Είδαμε σποτ της Ν.Δ. (αυτό για τα εργασιακά), όπου μας ανακοίνωσε πως θα κάνει με καθυστέρηση δεκαετιών αυτά που ήδη νομοθέτησε και ξεκίνησε να εφαρμόζει η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Με την ίδια ακριβώς ορολογία. Κανείς δεν αντέδρασε.

Ό,τι κι αν «διατυπώσει» η ΝΔ το σύστημα είναι πρόθυμο να το υποστηρίξει, είτε υιοθετώντας το είτε σιωπώντας. Ποιος είπε πως η σιωπή είναι συνενοχή;

Είδαμε δεκάδες δημοσιογράφους , που επί τέσσερα χρόνια καθημερινά λεηλατούσν συνειδήσεις, διαστρεβλώνοντας το κυβερνητικό έργο και την πραγματικότητα με αναλύσεις και προβλέψεις για το μέλλον που ποτέ δεν επιβεβαιώθηκαν, να συμμετέχουν μαζικά στα ψηφοδέλτια της Ν.Δ.

Ακούσα νέους να μιλούν απαξιωτικά για το νόημα των εκλογών.

Είδα τον Αλέξη Τσίπρα να επιβιώνει και να κυριαρχεί σε μια συνέντευξη- ανάκριση στον ΣΚΑΙ , με άπειρες διακοπές από τους δυο δημοσιογράφους, παραβλέποντας πως συνομιλούσαν με πρωθυπουργό. Σκέφτηκα πως αν οι νέοι βλέπουν αυτή την απαξιωτική συμπεριφορά γιατί να μην απαξιώνουν τη συμμετοχή.

Άκουσα με έκπληξη τον «δυναμικό» κάτοικο, χωριού που επισκέφτηκα περισσότερες από δεκαπέντε φορές, να μου λέει: «Τέσσερα χρόνια πού ήσουν;»

Διάβασα επιστολές του Κώστα Καραμανλή, που «παραχωρούν» το όνομα της Μακεδονίας- σκέτο. Και κανείς να μην ασχολείται. Και κανείς να μην αντιδρά.

Η προεκλογική αυλαία πέφτει. Το ερώτημα παραμένει αναπάντητο. Ποιο είναι το διακύβευμα των εκλογών της Κυριακής;

Η αλλαγή μιας κυβέρνησης σε αυτό το αέναο παιγνίδι διαδοχής; Ή ψήφος για τη δημιουργία προυποθέσεων για ένα καλύτερο μέλλον; Γιατί ακριβώς ψηφίζουμε;

Ο ΣΥΡΙΖΑ αγωνίστηκε και αγωνίζεται έχοντας στο επίκεντρο κάθε συζήτησης τον άνθρωπο. Υπερασπίστηκε δικαιώματα, υγεία , παιδεία, συντάξεις, μείωσε την ανεργία, αποκατέστησε αδικίες, νομοθέτησε σημαντικές μεταρρυθμίσεις, οδήγησε τη χώρα εκτός μνημονίων, έβαλε στέρεες βάσειες για ένα καλύτερο μέλλον...

Ωστόσο, έκανε και λάθη , με πρώτο αυτό μιας πολυπληθούς αντζέντας ριζικών αλλαγών που ήταν σχεδόν αδύνατον να επικοινωνηθεί, πόσο μάλλον σε ένα μη φιλικό ή έστω δίκαιο επικοινωνιακό τοπίο.

Απέναντί του είχε και έχει ένα σκληρό «σύστημα» οικονομικών συμφερόντων ﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽ουμε εάν θέλουμε τη χώοπτικg;ioy Dhmhtr;ioy, οικονομικώνι που παίζει τα ρέστα του και αγωνίζεται με κάθε μέσον να επιβιώσει. Πρακτικά και καθαρά επιχειρηματικά δεν έχει κανένα ενδιαφέρον να αγοράσεις τηλεοπτικό σταθμό αφού είναι μαθηματικά βεβαιο πως θα είναι ζημιογόνος.

Υπάρχει ένα σαφές διακύβευμα στην εκλογική αναμέτρηση που πλησιάζει.

Δεν πρόκειται για αναμέτρηση ΣΥΡΙΖΑ - Ν.Δ. Σε καμία περίπτωση η Ν.Δ. δεν αποτελεί κυβερνητική πρόταση.

Η εκλογική αναμέτρηση της 7ης Ιουλίου, είναι μάχη της κοινωνίας απέναντι στο

«σύστημα» που οδήγησε την χώρα σε οικονομική και πολιτισμική παρακμή... Είναι μια αναμέτρηση που ως διακύβευμα έχει την ποιότητα του μέλλοντος που επιθυμούμε. Είναι μια αναμέτρηση ιστορική.

Η εκλογική αναμέτρηση της 7ης Ιουλίου είναι η σημαντικότερη μεταπολιτευτική αναμέτρηση, γιατί απλά οι θυσίες ενός λαού θα πρέπει να δικαιωθούν.

Μόνο η κοινωνία υπεύθυνα μπορεί να δώσει απάντηση για το μέλλον...

Γι αυτό ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΜΕ μαζικά αποφασίζοντας ΤΩΡΑ για τη ζωή μας.