kozanitvbanner1363x131pix

banner 728x90 PJC 4

b834pix

ecofloor230

ΤΕΝΤΟΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ 1

pantelidisGIF834pix

asepop 2021 a

artinhouse2

garden hall banner1

musicart834pix

κοζάνη, ειδήσεις, νέα, Πτολεμαΐδα

noisi1

ΚΚΕ Δυτικής Μακεδονίας: Σε κλίμα συγκίνησης και επαναστατικής έξαρσης η εκδήλωση στο Μουσείο του ΔΣΕ στη Θεοτόκο Κόνιτσας (φωτογραφίες)

κοζάνη, ειδήσεις, νέα, Πτολεμαΐδα Μέσα σε κλίμα συγκίνησης, αλλά και επαναστατικής έξαρσης, έγινε το Σάββατο 17 Αυγούστου στο χωριό Θεοτόκος 

των Ιωαννίνων, η εκδήλωση των Οργανώσεων  Ηπείρου και Δυτικής Μακεδονίας του ΚΚΕ με αφορμή τα 75 χρόνια από το τέλος της τρίχρονης ένοπλης αναμέτρησης 1946-1949, την επική πάλη του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας. Με τις διήμερες εκδηλώσεις, το Σάββατο και την Κυριακή, το ΚΚΕ τίμησε τους μαχητές και τις μαχήτριες του ΔΣΕ, τη συμβολή και τη θυσία των χωριών του Γράμμου και του Σμόλικα στον τρίχρονο ηρωικό αγώνα του ΔΣΕ. 

Η εκδήλωση έγινε στο χώρο του Μουσείου του ΔΣΕ, το οποίο συμπλήρωσε ήδη δύο χρόνια λειτουργίας. Δεκάδες επιζώντες μαχητές του ΔΣΕ, τα παιδιά και εγγόνια τους, αλλά και κάτοικοι από όλα τα χωριά της περιοχής έδωσαν βροντερό παρών στην εκδήλωση. Ξεχωριστή στιγμή η ανάγνωση του τελευταίου γράμματος του μαχητή του ΔΣΕ Στέφανου Νούτσου από τη Λυκόραχη που παρέλαβε ο αδερφός του Αντρέας την ίδια μέρα που παρέλαβε και το μήνυμα της μονάδας του ότι ο Στέφανος έπεσε στο πεδίο της μάχης. Τα ντοκουμέντα κατατέθηκαν στο Αρχείο του ΚΚΕ και εμπλουτίζουν παράλληλα τα υλικά του Μουσείου.

Στην εκδήλωση παραβρέθηκε πολυμελής αντιπροσωπεία της ΚΕ του ΚΚΕ με επικεφαλής τον Δημήτρη Γόντικα και τη βουλευτή του Κόμματος Διαμάντω Μανωλάκου.

Την κεντρική ομιλία έκανε ο γραμματέας της οργάνωσης περιοχής Δυτικής Μακεδονίας Θανάσης Χαστάς ο οποίος, αφού αναφέρθηκε στο χρονικό της τρίχρονης εποποιίας του ΔΣΕ, σημείωσε ως προς τα συμπεράσματα από την μελέτη της:

«Η πείρα και τα συμπεράσματα από τον ηρωικό αγώνα του ΔΣΕ, αλλά και ολόκληρης της δεκαετίας του 1940 συνέβαλαν στη σύγχρονη στρατηγική επεξεργασία του ΚΚΕ, στο Πρόγραμμά μας, στον καθορισμό των καθηκόντων του Κόμματος σε επαναστατικές αλλά και σε μη επαναστατικές συνθήκες.

Επιβεβαιώνεται από την ιστορική πείρα πως δεν αρκεί να εμφανιστούν οι συνθήκες ραγδαίας αλλαγής του ταξικού συσχετισμού δυνάμεων, της επαναστατικής κατάστασης, όπως εμφανίστηκαν στη χώρα μας τις μέρες της απελευθέρωσης τον Οκτώβρη του 1944, για να πάρει η εργατική τάξη την εξουσία, αλλά προϋποθέτει την ολόπλευρη προετοιμασία του Κομμουνιστικού Κόμματος από τα πριν, πρώτα απ όλα τη διαμόρφωση αντίστοιχης στρατηγικής και Προγράμματος για την σοσιαλιστική επανάσταση, τη συγκέντρωση δυνάμεων σε αυτήν την κατεύθυνση. Προϋποθέτει σε επαναστατικές συνθήκες τον αυστηρό υπολογισμό του ταξικού συσχετισμού και την προετοιμασία της ένοπλης εξέγερσης, ώστε την κατάλληλη στιγμή να δοθεί το αποφασιστικό χτύπημα για την κατάληψη της εξουσίας». 

Η εκδήλωση συνεχίστηκε με λαϊκό γλέντι, ενώ την Κυριακή 18/8 πραγματοποιήθηκε πεζοπορία στην περιοχή της Πέτρας Μούκας, όπου ήταν η έδρα του Αρχηγείου του ΔΣΕ και της ΚΕ του ΚΚΕ.

 

Αναλυτικά η ομιλία του Θανάση Χαστά

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Φίλες και φίλοι,

Βρισκόμαστε σήμερα εδώ, στο Μουσείο – Μνημείο του ΔΣΕ, για 3η συνεχόμενη χρονιά, για να τιμήσουμε τους αγώνες, την προσφορά, τις θυσίες των χωριών του Γράμμου και του Σμόλικα, των κατοίκων αυτών των ηρωικών χωριών, την ιδιαίτερη συμβολή και προσφορά τους στον τιτάνιο αγώνα του ΔΣΕ.

Τιμάμε, ιδιαίτερα, τους ηρωικούς νεκρούς από αυτά τα χωριά, όλων όσων έπεσαν στις μάχες ως μαχητές και μαχήτριες του ΔΣΕ.

Ως ελάχιστο φόρο τιμής συγκεντρώσαμε και γράψαμε τα ονόματά τους, με βάση το χωριό καταγωγής τους, στον ειδικά διαμορφωμένο χώρο. Είναι μια ακόμα εκπλήρωση της υπόσχεσής μας ότι ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΞΕΧΝΑΜΕ.

Το Μουσείο, χρόνο με τον χρόνο, εμπλουτίζεται συνεχώς και αποτελεί, ήδη, έναν πόλο επισκέψεων για όσους θέλουν να γνωρίσουν την ιστορία του ΔΣΕ.

Θυμίζουμε ότι, τόσο το Μουσείο, όσο και το Μνημείο, έγινε δυνατό να κατασκευαστούν χάριν της πολύτιμης προσφοράς που έκανε η οικογένεια Ζούνη, ο Βασίλης, ο Νίκος, ο Αποστόλης, η Βάσω, η Ελένη, η Ζωή. Παραχώρησαν στο ΚΚΕ το σπίτι και το γύρω χώρο στη μνήμη του πατέρα τους, του αξέχαστου συντρόφου Χρήστου Ζούνη, που τίμησε ως το τέλος της ζωής του τον τίτλο του μέλους του Κόμματος. Δε λύγισε μπροστά σε καμιά δυσκολία και δεν ήταν λίγες.

Εκφράζουμε για άλλη μια φορά τις ευχαριστίες μας στην οικογένεια Ζούνη για την πολύτιμη αυτή προσφορά.

Τα έργα που απαιτήθηκαν, καθώς και τα υλικά που χρειάστηκαν για τη διαμόρφωση του χώρου και την κατασκευή του μνημείου και του μουσείου έγιναν με προσφορές υλικών και εθελοντική δουλειά δεκάδων συντρόφων, οπαδών και φίλων του Κόμματος.

Το Μουσείο και Μνημείο στη Θεοτόκο έχει τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του, αλλά αποτελεί και μέρος ενός ευρύτερου πανελλαδικού δικτύου χώρων μνήμης για τη δράση του ΔΣΕ.

Σήμερα είμαστε σε θέση να ανακοινώσουμε ότι βρίσκεται σε φάση ολοκλήρωσης και το νέο Μουσείο για τη δράση του ΔΣΕ στο Βίτσι, στην περιοχή των Πρεσπών. Τον επόμενο μήνα θα πραγματοποιηθούν τα εγκαίνιά του στο χωρίο Καλλιθέα, στις Πρέσπες. Επίσης, στα άμεσα σχέδια είναι και η δημιουργία μουσείου στο Νεστόριο Καστοριάς.

 

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Φίλες και φίλοι,

Φέτος συμπληρώνονται 70 χρόνια από την συντεταγμένη υποχώρηση των δυνάμεων του ΔΣΕ μετά την τελευταία μάχη στο Γράμμο.

Στις 2 Αυγούστου του 1949 ξεκίνησε η μεγάλη επιχείρηση του κυβερνητικού στρατού στο Γράμμο και το Βίτσι (Σχέδιο «Πυρσός») με σκοπό την ολοκληρωτική συντριβή του ΔΣΕ.

Ο συσχετισμός δυνάμεων, σε μαχητές και οπλισμό, ήταν τόσο συντριπτικά άνισος υπέρ του κυβερνητικού στρατού, ώστε πλέον ήταν αδύνατο να αντισταθμιστεί από τον ηρωισμό και την αυτοθυσία του ΔΣΕ. Στην κύρια επίθεση στο Βίτσι, ο κυβερνητικός στρατός παρέταξε 5 μεραρχίες με 100 πυροβόλα, 300 άρματα και θωρακισμένα και 87 αεροπλάνα (σύνολο 80.000 άνδρες). Απέναντί τους ο ΔΣΕ παρέταξε 2 μεραρχίες, 2 ταξιαρχίες, 45 πυροβόλα, 15 αντιαεροπορικά και 27 αντιαρματικά, ενώ δεν διέθετε εφεδρείες (σύνολο στο Βίτσι 8.000 - 8.500 μαχητές, ενώ στο Γράμμο διέθετε επιπλέον 4.500 - 5.000 μαχητές).

Οι αστικές δυνάμεις υπολόγιζαν ιδιαίτερα στην τρομακτική δύναμη πυρός που είχαν συγκεντρώσει. Στις 10 Αυγούστου εξαπολύθηκε σφοδρότατη επίθεση στον κεντρικό τομέα του Βίτσι και δημιουργήθηκε σοβαρός κίνδυνος περικύκλωσης και εξόντωσης των δυνάμεων του ΔΣΕ. Έτσι, τη νύχτα της 14-15 Αυγούστου 1949, τα αντάρτικα τμήματα εγκατέλειψαν το Βίτσι και ελίχτηκαν προς το Γράμμο.

Στις 25 Αυγούστου ο κυβερνητικός στρατός (που είχε ενισχυθεί, ξεπερνώντας τις 100.000) άρχισε την τελική του επίθεση κατά του Γράμμου. Οι μαχητές του ΔΣΕ είχαν υπερβεί πια κάθε όριο ανθρώπινης αντοχής, ενώ η εισχώρηση της ΙΧ Μεραρχίας του κυβερνητικού στρατού στα μετόπισθεν κατά μήκος των ελληνοαλβανικών συνόρων καθιστούσε άμεσο τον κίνδυνο εγκλωβισμού τους. Ωστόσο, ο τελικός αυτός σκοπός των αστικών δυνάμεων δεν θα υλοποιούνταν.

Στις 28 Αυγούστου ξεκίνησε η σύμπτυξη του ΔΣΕ, που στις 29 προς 30 άφησε και τα τελευταία του δύο προπύργια σε Κάμενικ και Γκόλιο, ολοκληρώνοντας επιτυχώς τη συντεταγμένη υποχώρησή του προς την Αλβανία. Για εκείνους, καθώς επίσης και για χιλιάδες άλλους καταδιωκόμενους αγωνιστές και τις οικογένειές τους, ξεκινούσε πια το μακρύ ταξίδι της πολιτικής προσφυγιάς.

Δεκάδες χιλιάδες πολιτικοί πρόσφυγες βρήκαν στα κράτη της σοσιαλιστικής οικοδόμησης θερμή φιλοξενία, εργασία, μόρφωση και πολιτισμό, ασφάλεια για τους ίδιους και τις νεότερες γενιές των πολιτικών προσφύγων.

 

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Φίλες και φίλοι,

Ο τρίχρονος αγώνας του ΔΣΕ υπήρξε δίκαιος, ηρωικός και μεγαλειώδης.

Εξέφραζε τα συμφέροντα της συντριπτικής πλειονότητας του πληθυσμού ενάντια στα συμφέροντα των εκμεταλλευτών και καταπιεστών της. Εξέφραζε τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και της βασικής συμμαχικής της δύναμης, της εξαθλιωμένης αγροτιάς και των φτωχών αυτοαπασχολούμενων στρωμάτων των πόλεων.

Η αστική κρατική εξουσία γνώρισε τότε τον μεγαλύτερο κίνδυνο για την ίδια την ύπαρξή της. Ο αγώνας του ΔΣΕ αποτελεί την κορυφαία εκδήλωση της ταξικής πάλης στην Ελλάδα κατά τον εικοστό αιώνα.

Το ΚΚΕ είναι περήφανο για τη στρατιά ηρώων που διαπαιδαγώγησε. Χιλιάδες κομμουνιστές και κομμουνίστριες έδωσαν και την τελευταία ικμάδα των δυνάμεών τους, για να πάρει σάρκα και οστά η εποποιία του ΔΣΕ, πολεμώντας και περπατώντας μερόνυχτα, συχνά δίχως τροφή, πολλοί και ξυπόλητοι, στους πάγους και τις θύελλες.

Διδάσκουν, φρονηματίζουν και διαπαιδαγωγούν ηθικά και πολιτικά η δράση και η αυτοθυσία των δεκάδων χιλιάδων νεκρών μαχητών και μαχητριών του ΔΣΕ, των τραυματιών, των φυλακισμένων για τη δράση τους στις γραμμές του και για την υπόθεσή του και όλων εκείνων που τίμησαν τα όπλα του αγώνα του στην Ελλάδα και την πολιτική προσφυγιά.

Ο ΔΣΕ αναμετρήθηκε με την εγχώρια αστική τάξη, με το σύνολο των πολιτικών της δυνάμεων («δεξιών» και «κεντρώων»), με το κράτος τους και με τις συμμαχικές τους δυνάμεις, τα καπιταλιστικά κράτη της Μ. Βρετανίας και των ΗΠΑ. Δίχως τη στρατιωτική, οικονομική και πολιτική ενίσχυση των τελευταίων, η αστική τάξη στην Ελλάδα δεν θα μπορούσε να νικήσει.

Οι κομμουνιστές και οι κομμουνίστριες, παλεύοντας μαζί με το λαό, επικεφαλής του ΔΣΕ, στάθηκαν πάντα πρώτοι στην τιμή, πρώτοι στον πόλεμο, πρώτοι στη θυσία.

Το 80% περίπου της συνολικής δύναμης του ΔΣΕ αποτελούνταν από νεολαίους μαχητές και μαχήτριες. Τη δική τους, ξεχωριστή συμβολή, είχαν οι γυναίκες μαχήτριες.

Μεγάλη δύναμή του αποτέλεσαν οι δεσμοί του με το λαό, ιδιαίτερα στις περιοχές της Ελεύθερης Ελλάδας.

Ο ηρωισμός, η αυταπάρνηση, η ανιδιοτέλεια, η θυσία των μαχητών και των αξιωματικών του ΔΣΕ, πήγαζε από το δίκαιο του αγώνα τους, στηριζόταν στην συνειδητή πειθαρχία των εθελοντών μαχητών που υπερασπίζονταν τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων της χώρας μας.

Αποφασιστικός παράγοντας στη λειτουργία του, στην εμψύχωση των μαχητών και μαχητριών του, στη διαπαιδαγώγηση και στην πολιτική στάση τους απέναντι στον άμαχο πληθυσμό, αλλά και στους φαντάρους του αστικού στρατού, ήταν ο ρόλος των Πολιτικών Επιτρόπων.

Στις γραμμές του ΔΣΕ διεξάγονταν συστηματική ιδεολογικοπολιτική δουλειά που υπηρετούσε το στρατιωτικοπολιτικό στόχο. Αξιόλογη ήταν η εκδοτική δραστηριότητα βιβλίων, εφημερίδων και άλλων εντύπων. Η διαφώτιση εκφράστηκε και με ιδεολογικά μαθήματα, διαλέξεις και ομιλίες στους μαχητές και τις μαχήτριες του ΔΣΕ, που επικεντρώνονταν στην ανύψωση του ηθικού, αλλά και στην ενημέρωση για τις τρέχουσες πολιτικές εξελίξεις και τα καθήκοντα του ΔΣΕ. Ακόμα, πραγματοποιούνταν μαθήματα για το Πρόγραμμα και το Καταστατικό του ΚΚΕ.

Έχει μεγάλη σημασία, σήμερα, να αναλογιστούμε όλη αυτή η ιδεολογικοπολιτική δουλειά σε τι συνθήκες γινόταν. Αποτελεί οδηγό για τις σημερινές γενιές των κομμουνιστών, ιδιαίτερα για τα μέλη της ΚΝΕ, καθώς η γνώση και η μόρφωση είναι βασικό γνώρισμα της κομμουνιστικής πρωτοπορίας.

Το ταξικός πόλεμος είναι σκληρός πόλεμος και απαιτεί μεγάλη πίστη στο σκοπό και αντοχή, σταθερότητα και ψυχικά αποθέματα, πηγή απόκτησης των οποίων είναι και η συστηματική μαρξιστική – λενινιστική μόρφωση. Στην ταξική πάλη δοκιμάζονται τα νεύρα, ο χαρακτήρας, η στάση ζωής των αγωνιστών.

Στις σημερινές συνθήκες έχει αυξηθεί αντικειμενικά, συγκριτικά με παλιότερα, ο ρόλος της συνειδητότητας ως όρος της επαναστατικής πολιτικής στράτευσης, ακόμα και της συμμετοχής στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα. 

Πρόκειται για μια τάση που από τη μία εκφράζει τους αρνητικούς διεθνείς συσχετισμούς, αφού οι θυσίες των αγωνιστών και η δράση τους «κόντρα στο ρεύμα» –και πολλές φορές χωρίς άμεση προοπτική– προϋποθέτουν τη βαθιά πίστη στην επαναστατική προοπτική, που μόνο στο έδαφος της γνώσης μπορεί να στεριώσει, ενώ από την άλλη απορρέει από την ίδια την ιστορική ανάπτυξη του γνωστικού επιπέδου της αντικειμενικά πρωτοπόρας εργατικής τάξης (ιδιαίτερα στους πιο δυναμικούς και πρωτοπόρους κλάδους της καπιταλιστικής οικονομίας), η οποία αυξάνει αντικειμενικά τη δίψα των σύγχρονων εργατών για βαθιές απαντήσεις σε μια σειρά σύνθετα ζητήματα.

 

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Φίλες και φίλοι,

Το ΚΚΕ έχει την πεποίθηση ότι πραγματική και ουσιαστική τιμή στην Ιστορία του ΔΣΕ και γενικότερα στην ηρωική υπερ-εκατοντάχρονη πορεία του ως Κομμουνιστικού Κόμματος, αποτελούν τόσο η διδαχή από αυτήν, όσο και η εξαγωγή συμπερασμάτων που ισχυροποιούν την ταξική πάλη σήμερα, τον αγώνα για το σοσιαλισμό - κομμουνισμό. Ακριβώς γι' αυτό, η κριτική μελέτη της Ιστορίας του ΚΚΕ βρίσκεται στον αντίποδα της λαθολογίας, αλλά και του οπορτουνιστικού εξωραϊσμού, που αρνείται να βγάλει συμπεράσματα από το ιστορικό παρελθόν.

Η μελέτη της Ιστορίας του ΚΚΕ και του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος έχει αποτελέσει για το Κόμμα μας πολύτιμο εφόδιο, για τη διαμόρφωση της στρατηγικής του. Γνώμονα αποτελεί η επιστημονική ανάλυση της καπιταλιστικής πραγματικότητας, που είναι και εγγύηση για να μην οδηγεί η χρονική απόσταση από τα ιστορικά γεγονότα στην εκ του ασφαλούς κριτική, σε απόσπαση από το σύνολο των παραγόντων που τα διαμόρφωσαν.

Στην κατεύθυνση αυτή, έχουμε ως πολύτιμο εφόδιο την έκδοση του Δοκιμίου Ιστορίας του Κόμματος της περιόδου 1918 – 1949. Μία έκδοση που αποτελεί πολύτιμο εργαλείο, σύντροφο και βοηθό για όλα τα μέλη του Κόμματος και της ΚΝΕ, για τους οπαδούς και φίλους του Κόμματος, αλλά και για κάθε άνθρωπο καλής θέλησης, κάθε αγωνιστή και αγωνίστρια.

Το ΚΚΕ είναι το μόνο κόμμα που ασχολείται εντατικά με τη μελέτη και συγγραφή της ιστορίας του, με στόχο η ιστορική πείρα μιας μεγάλης και ηρωικής πορείας να οδηγεί σε συμπεράσματα που το εξοπλίζουν στην πάλη του για την ανασύνταξη του εργατικού-λαϊκού κινήματος, για την προώθηση της Κοινωνικής Συμμαχίας εργατών, βιοπαλαιστών αυτοαπασχολούμενων και αγροτών, σε συμπεράσματα που δυναμώνουν ιδεολογικά και πολιτικά την πάλη για τον σοσιαλισμό – κομμουνισμό.

Με αυτόν τον τρόπο το ΚΚΕ δεν αντιμετωπίζει την ιστορία του κάνοντας μόνο τις οφειλόμενες τιμητικές εκδηλώσεις για τους χιλιάδες ήρωές του, για τα θύματα της εργατικής τάξης. Την αντιμετωπίζει ως ζώσα πραγματικότητα και διδάσκεται.

Το ΚΚΕ βαθαίνει στην ιστορία του έχοντας ως θεμελιακή θέση ότι η ιστορική εποχή που ζούμε είναι εποχή περάσματος από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό, με αφετηρία τη νικηφόρα Οκτωβριανή σοσιαλιστική επανάσταση στη Ρωσία το 1917.

Ο καπιταλισμός έπαψε να είναι προοδευτικός, η αστική τάξη έχει πλέον ρόλο αντιδραστικό, ενώ η τάξη που είναι κινητήρια δύναμη της προόδου είναι η εργατική τάξη.

Με άλλα λόγια, το ΚΚΕ βαθαίνει στην ιστορία του, αναλύοντας και εκτιμώντας την ιστορική εξέλιξη, με βάση το γεγονός ότι διεθνώς και στην Ελλάδα έχουν ωριμάσει οι υλικές προϋποθέσεις για τον σοσιαλισμό.

Δηλαδή, υπάρχει τεράστιος πλούτος για να ικανοποιηθούν οι σύγχρονες λαϊκές ανάγκες.

Προϋπόθεση είναι να κοινωνικοποιηθούν τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής από την επαναστατική εργατική εξουσία, που θα οργανώσει την παραγωγή και την κατανομή των προϊόντων με τον κεντρικό επιστημονικό σχεδιασμό.

Βέβαια, τα συμπεράσματα που δίνει η θυελλώδης πορεία του ΚΚΕ είναι πολλά.

Περιλαμβάνουν την αντοχή του Κόμματος σε δύσκολες συνθήκες.

Τη σταθερή πίστη του ότι ο σοσιαλισμός θα νικήσει.

Αφορούν υποδείγματα στάσης ζωής και τόσα άλλα.

Όμως, πρώτα απ’ όλα, αφορούν τη στρατηγική του πορεία.

Θεμελιακό δίδαγμα, που ενσωμάτωσε το ΚΚΕ στο Πρόγραμμά του, είναι ότι ο στρατηγικός στόχος του Κομμουνιστικού Κόμματος, δεν είναι σωστό να καθορίζεται από τον συσχετισμό δυνάμεων.

Οπωσδήποτε, βέβαια, ο συσχετισμός δυνάμεων πρέπει να εκτιμάται αντικειμενικά, ώστε να καθορίζονται τα τρέχοντα καθήκοντα, σε συνάρτηση με τον στρατηγικό στόχο και υποβοηθώντας τον υποκειμενικό παράγοντα να ωριμάσει για τις μεγάλες στιγμές της αποφασιστικής αναμέτρησης.

Στις συνθήκες του καπιταλισμού, το Κομμουνιστικό Κόμμα οφείλει να έχει στρατηγική ανατροπής της καπιταλιστικής εξουσίας, ανεξάρτητα από τη μορφή της ή τις συνθήκες δράσης του Κόμματος, όπως έχει δείξει η ιστορία (είτε είναι στη νομιμότητα είτε δρα ημινόμιμα είτε βρίσκεται σε βαθιά παρανομία).

 

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Φίλες και φίλοι,

Το ΚΚΕ δεν κρύβει τις αδυναμίες του υποκειμενικού παράγοντα που επέδρασαν αρνητικά στην έκβαση της πάλης του ΔΣΕ. Θεωρεί άστοχη και αποπροσανατολιστική, και προπαντός αντιεπιστημονική, την απόδοση σε αντικειμενικές αιτίες όλων των προβλημάτων που παρουσιάστηκαν, τον εξωραϊσμό της πολιτικής του και του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος.

Το ΚΚΕ, κάτω από την επίδραση της στρατηγικής γραμμής του Διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος (π.χ. 7ο Συνέδριο της ΚΔ) και της στρατηγικής που είχε επεξεργαστεί το 1934 (6η Ολομέλεια) και το 1935 (6ο Συνέδριο), δεν μπόρεσε να συνδέσει στην πράξη τον ηρωικό εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα με την κατάκτηση της εργατικής εξουσίας, με αποτέλεσμα να μην ανταποκριθεί στις συνθήκες της επαναστατικής κατάστασης που διαμορφώθηκε στην Ελλάδα κατά την Απελευθέρωση.

Το ΚΚΕ, πριν από την Απελευθέρωση, αποδέχτηκε συμβιβασμούς, με την υπαγωγή του ΕΛΑΣ στο Βρετανικό Στρατηγείο Μ. Ανατολής και με τις Συμφωνίες του Λιβάνου και της Καζέρτας.

Το ΚΚΕ και το ΕΑΜ συμμετείχαν με υπουργούς στη συγκρότηση κυβέρνησης «εθνικής ενότητας», το διάστημα Σεπτέμβρη - Δεκέμβρη 1944. Όμως, η σύγκρουση ήταν αναπόφευκτη.

Το ΚΚΕ αρνήθηκε να δεχτεί τους όρους και τη βία που επέβαλε η κυβέρνηση της «εθνικής ενότητας» (του Λιβάνου). Επέλεξε να δώσει τον μεγαλειώδη αγώνα των 33 ημερών, τον Δεκέμβρη του ’44, κατά της αστικής τάξης και της Μεγάλης Βρετανίας, που επενέβη με πρόσκληση του Γ. Παπανδρέου και με στόχο να τσακίσουν το ΕΑΜικό κίνημα και το ΚΚΕ.

Αν και είχε υπογράψει τη Συμφωνία της Βάρκιζας (Φλεβάρης 1945), τελικά δεν υποτάχτηκε και οργάνωσε τον τρίχρονο ένοπλο λαϊκό αγώνα του ΔΣΕ (1946 - 1949).

Ωστόσο, αρχικά, στην αντίληψη για τον ένοπλο αγώνα κυριαρχούσε ο περιορισμένος και αμυντικός του χαρακτήρας κι όχι ο γενικευμένα οργανωμένος επιθετικός ενάντια στην αστική εξουσία. Ακόμα και στην πλήρη ανάπτυξή του, ο ΔΣΕ στηριζόταν στο αγροτικό στοιχείο, κι αυτό ήταν επόμενο, αφού δεν είχε έγκαιρα σχεδιαστεί, οργανωθεί και πραγματοποιηθεί ο ΔΣΕ, ως επαναστατική εργατική εξέγερση, στηριγμένη πρώτ’ απ’ όλα στις πόλεις.

Παρ' όλα αυτά, υπήρχε δυνατότητα ο ΔΣΕ να νικήσει, με την προϋπόθεση ότι το ΚΚΕ θα επέφερε την αναγκαία αλλαγή στη στρατηγική του μέσα στο 1946 και θα οργάνωνε αποφασιστικά την ένοπλη λαϊκή πάλη και εξέγερση, με επίκεντρο τις μεγάλες πόλεις (Αθήνα, Πειραιά, Θεσσαλονίκη και άλλες).

Το 1946, ο αστικός στρατός δεν είχε ακόμα αναδιοργανωθεί και μέσα στις γραμμές του υπήρχαν πολλές οργανωμένες δυνάμεις του ΚΚΕ και του ΕΑΜ. Το ίδιο διάστημα, παρέμεναν ελεύθεροι πολλές χιλιάδες κομμουνιστές και άλλοι ΕΑΜίτες, ενώ το αστικό κράτος δεν είχε ακόμα ερημώσει τα χωριά.

Βέβαια, η έκβαση μιας τέτοιας επαναστατικής εργατικής εξέγερσης, δεν μπορεί να προκαθοριστεί αφού εξαρτάται και από το διεθνή συσχετισμό δυνάμεων. Ωστόσο, δεν υποτιμάμε ότι τα λάθη στρατηγικής του Κόμματος και οι αδυναμίες στην οργάνωση του ένοπλου αγώνα έδωσαν περιθώρια στην ανασυγκρότηση του ελληνικού καπιταλιστικού κράτους με την αποφασιστική παρέμβαση αρχικά του βρετανικού και στη συνέχεια του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού.

Η τρίχρονη πολεμική αναμέτρηση του ΔΣΕ ήταν σκληρή και χρόνο με το χρόνο γινόταν όλο και πιο άνιση σε βάρος των ταξικών-λαϊκών δυνάμεων. Ο κυβερνητικός στρατός υπερείχε συντριπτικά σε έμψυχο δυναμικό, αλλά και σε πολεμικό υλικό. Με το δόγμα «Τρούμαν» και το σχέδιο «Μάρσαλ» εκατομμύρια αμερικάνικα δολάρια δόθηκαν για οικονομική και στρατιωτική βοήθεια με στόχο την θωράκιση της αστικής εξουσίας στην Ελλάδα. Για πρώτη φορά στην Ελλάδα δοκιμάστηκαν οι αμερικάνικες βόμβες Ναπάλμ που αργότερα χρησιμοποιήθηκαν στον πόλεμο του Βιετνάμ. Ο κυβερνητικός στρατός ενισχύθηκε με την καθοδήγηση και διεύθυνση των επιχειρήσεων από ανώτατους αξιωματικούς του αγγλικού και αμερικάνικου στρατού.

Καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση του αρνητικού συσχετισμού για το ΔΣΕ έπαιξε το πρόβλημα των εφεδρειών, η αδυναμία να ανανεώνονται και να πυκνώνουν οι γραμμές του ΔΣΕ με νέο αίμα. Στο πρόβλημα αυτό έπαιξε ρόλο η καθυστέρηση της έναρξης του ένοπλου αγώνα που έδωσε τη δυνατότητα στην αστική τάξη να παροπλίσει, να κλείσει στις εξορίες και τις φυλακές δεκάδες χιλιάδες κομμουνιστές και αγωνιστές του ΕΑΜικού κινήματος.

Το αστικό κράτος κατάφερε σχεδιασμένα να αποκλείσει τα μεγάλα αστικά κέντρα από τον αγώνα του ΔΣΕ, αφού οι πόλεις θα μπορούσαν να γίνουν πηγή μεγάλης δύναμης για τον ΔΣΕ.

Επιπλέον στην πορεία της σύγκρουσης ο κυβερνητικός στρατός εκκένωσε βίαια ολόκληρες περιοχές στη Βόρεια Ελλάδα που βρίσκονταν στο πεδίο δράσης του ΔΣΕ, με κύριο στόχο να αποκόψει την απήχηση που είχε ο ΔΣΕ και τη βοήθεια από τους κατοίκους των χωριών, να αποκόψει τις πηγές ανεφοδιασμού σε τρόφιμα, πολεμοφόδια και έμψυχο δυναμικό.

Η υπεροπλία του κυβερνητικού στρατού οδηγούσε τους αξιωματικούς του στην πεποίθηση πως θα τσακίσουν τον ΔΣΕ μέσα σε δύο μήνες.

Η πραγματικότητα τους διέψευσε, καθώς ο ΔΣΕ υπήρξε για τρία χρόνια ο φόβος και ο τρόμος της αστικής τάξης.

Μετά την τελευταία μάχη στον Γράμμο, ο ΔΣΕ οπισθοχώρησε συντεταγμένα στο έδαφος της Αλβανίας, χωρίς να καταφέρει η αστική τάξη να τον συντρίψει.

Η πείρα και τα συμπεράσματα από των ηρωικό αγώνα του ΔΣΕ, αλλά και ολόκληρης της δεκαετίας του ΄40, συνέβαλαν στη σύγχρονη στρατηγική επεξεργασία του Κόμματος, στο Πρόγραμμά μας, τα καθήκοντα του Κόμματος σε επαναστατικές, αλλά και σε μη επαναστατικές συνθήκες.

Επιβεβαιώνεται, δηλαδή, από την ιστορική πείρα πως δεν αρκεί να εμφανιστούν οι συνθήκες ραγδαίας αλλαγής του ταξικού συσχετισμού δυνάμεων – της επαναστατικής κατάστασης – όπως εμφανίστηκαν στη χώρα μας τις μέρες της απελευθέρωσης από τους Γερμανούς, τον Οκτώβρη του 1944, για να πάρει η εργατική τάξη την εξουσία, αλλά προϋποθέτει την ολόπλευρη προετοιμασία του Κομμουνιστικού Κόμματος από τα πριν, πρώτα από όλα τη διαμόρφωση αντίστοιχης στρατηγικής και Προγράμματος για την σοσιαλιστική επανάσταση, την συγκέντρωση δυνάμεων σε αυτή την κατεύθυνση.

Προϋποθέτει, σε επαναστατικές συνθήκες, τον αυστηρό υπολογισμό του ταξικού συσχετισμού δυνάμεων και την προετοιμασία της ένοπλης εξέγερσης, ώστε την κατάλληλη στιγμή να δοθεί το αποφασιστικό χτύπημα για την κατάληψη της εξουσίας.

Το Κόμμα μας την περίοδο της κατοχής, παρόλη την ηρωική του δράση, την δημιουργία του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ που απελευθέρωσαν τη χώρα, τη συσπείρωση γύρω του της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού, δεν μπόρεσε να διαμορφώσει την αναγκαία στρατηγική για τη σοσιαλιστική επανάσταση.

Η στρατηγική του ΚΚΕ, ολόκληρη τη δεκαετία του ΄40, ήταν «εγκλωβισμένη» στις ουτοπικές θεωρίες περί ενδιάμεσων σταδίων.

Το Πρόγραμμα του ΚΚΕ προέβλεπε μια μεταβατική προς το σοσιαλισμό εξουσία στα πλαίσια του καπιταλισμού, τη λεγόμενη «Λαοκρατία», η οποία θα έπαιρνε δημοκρατικά μέτρα, θα εξασφάλιζε την «εθνική ενότητα», θα καταργούσε τη βασιλεία κ.ά.

Μετά την απελευθέρωση της χώρας μας από τους φασίστες κατακτητές το 1944, αναπόφευκτα οξύνθηκε η σκληρή ταξική ένοπλη αναμέτρηση που είτε θα οδηγούσε στην ανατροπή της αστικής εξουσίας, με απομόνωση και των ξένων στηριγμάτων της, είτε στην ήττα των λαϊκών δυνάμεων, στην απομόνωση του ΚΚΕ και στην επανασταθεροποίηση της αστικής εξουσίας.

Ο αγώνας του ΔΣΕ ήταν απάντηση του ΚΚΕ στο όργιο της αστικής βίας που επιχειρούσε να ανατρέψει το συσχετισμό που είχε διαμορφωθεί την περίοδο της κατοχής και της απελευθέρωσης, ξεκίνησε ως αγώνας πίεσης για δημοκρατικά μέτρα, αλλά αναπόφευκτα γενικεύτηκε σε ένοπλη ταξική σύγκρουση.

Μπροστά στο δίλλημα «υποταγή ή οργάνωση της πάλης και αντεπίθεση», το ΚΚΕ διάλεξε το δεύτερο δρόμο.

Ο ΔΣΕ είναι η πιο τρανή απόδειξη ότι οι κοινωνικές αντιθέσεις δεν χωράνε στα ιδεολογήματα της λεγόμενης «εθνικής ομοψυχίας» και της κατάργησης των ταξικών διαχωριστικών γραμμών.

Ο ΔΣΕ έσωσε την τιμή του λαού και του ΚΚΕ.

Ο ΔΣΕ απέδειξε ότι τα λάθη του ΚΚΕ δεν οφείλονταν σε πρόθεση συμβιβασμού και ενσωμάτωσης.

Και πράγματι, στην υπερ-100χρονη ιστορία του ποτέ το ΚΚΕ δεν εκδήλωσε πρόθεση ενσωμάτωσής του στο σύστημα.

Η ένοπλη σύγκρουση με την αστική τάξη αποτέλεσε παράγοντα μεγάλης δύναμης και συνειδητοποίησης της κομμουνιστικής ευθύνης, ώστε το ΚΚΕ να σταθεί όρθιο κατά την αντεπανάσταση του 1989-1991, να αντλήσει δυνάμεις, για να διατηρήσει την ιστορική του συνέχεια, να αντιμετωπίσει την επίθεση διάλυσής του από τον φραξιονιστικό οπορτουνισμό.

Σημειώνουμε ακόμα, ότι το ΚΚΕ πάντα έβλεπε ότι αποτελούσε αναπόσπαστο τμήμα του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος και ως τέτοιο επιδίωκε τη συμφωνία των αδελφών γειτονικών ΚΚ και του ΚΚΣΕ στον ένοπλο ταξικό αγώνα και γενικότερα ενδιαφερόταν για τη σταθεροποίηση της σοσιαλιστικής εξουσίας σ’ αυτές τις χώρες, για την προστασία τους από ενδεχόμενη ιμπεριαλιστική επίθεση.

Όμως, δίδαγμα διαχρονικής σημασίας απ’ όλη αυτή την περίοδο είναι ότι ο σταθερός επαναστατικός στρατηγικός προσανατολισμός σε κάθε χώρα είναι η καλύτερη συμβολή για την ευνοϊκή αλλαγή στο διεθνή συσχετισμό δυνάμεων.

 

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Φίλες και φίλοι,

Ο ΔΣΕ δεν ανήκει στο μουσείο της Ιστορίας. Έχουμε χρέος να μάθουμε την γεμάτη θυσίες Ιστορία του ΚΚΕ και των αγώνων του λαού μας.

Εμπνεόμαστε, αντλούμε πείρα και διδάγματα από τον τρίχρονο αγώνα του ΔΣΕ.

Έχουμε χρέος να ανταποκριθούμε στις ηρωικές, αγωνιστικές παραδόσεις του ΚΚΕ, που βαδίζει με αισιοδοξία, έχοντας συμπλήρωση 100 χρόνια ζωής, δράσης και προσφορά «με το λαό, για το Σοσιαλισμό».

Στον σημερινό μας αγώνα για να πάρει η εργατική τάξη την εξουσία, τιμάμε τους συντρόφους και συντρόφισσες, μαχητές και μαχήτριες, του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας με έναν όρκο: Συνεχίζουμε!

Εβδομήντα χρόνια μετά, ο ταξικός πόλεμος συνεχίζεται, καθώς συνεχίζει να υπάρχει η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, συνεχίζει το καπιταλιστικό σύστημα να ματώνει το λαό για τα κέρδη του κεφαλαίου, συνεχίζει να γεννά κρίσεις, φτώχεια και πολέμους.

Σήμερα, το αστικό πολιτικό σύστημα παίρνει τα μέτρα του, προκειμένου να εμποδίσει τη ριζοσπαστικοποίηση του λαού, να εκτονώσει την αγανάκτησή του από τον πόλεμο ενάντια στις ανάγκες, αλλά και κατακτήσεις του, που διεξάγουν η καπιταλιστική τάξη και η εξουσία της, η Ευρωπαϊκή Ένωση και οι ελληνικές κυβερνήσεις.

Η Ιστορία διδάσκει ότι δεν μπορεί να υπάρξει φιλολαϊκή κυβέρνηση, όποια ονομασία και αν έχει και οποιοδήποτε κόμμα και αν συμμετέχει σε αυτήν, εφόσον η πολιτική εξουσία, τα μέσα παραγωγής και όλος ο πλούτος που παράγει η εργατική τάξη βρίσκονται στα χέρια των καπιταλιστών, εφόσον η Ελλάδα συμμετέχει στις ιμπεριαλιστικές ενώσεις της ΕΕ και του ΝΑΤΟ.

Η πρόσφατη κυβερνητική εναλλαγή, δεν εκφράζει ουσιαστική αλλαγή πολιτικής, κινείται στο πλαίσιο των γενικότερων επιδιώξεων της άρχουσας τάξης για μια πιο σχεδιασμένη παρέμβαση, με στόχο τη θωράκιση του συστήματος διακυβέρνησης, με μεγαλύτερη σταθερότητα και αποτελεσματικότητα μπροστά σε πιθανούς μελλοντικούς κινδύνους, που απορρέουν από την αναιμική οικονομική καπιταλιστική ανάκαμψη και τους οξύτερους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς που μαίνονται στην περιοχή μας αλλά και ευρύτερα.

Τα αυγουστιάτικα νομοσχέδια που ψηφίστηκαν πριν λίγες μέρες και αυτά που έρχονται, υπηρετούν αυτόν ακριβώς το στόχο.

Είμαστε σίγουροι πως μπροστά μας υπάρχουν καταστάσεις που μπορούν να επιφέρουν ακόμη μεγαλύτερη πολιτική αστάθεια.

Εμείς λέμε ότι αυτή την αστάθεια ο λαός όχι μόνο δεν πρέπει να τη φοβηθεί, αλλά πρέπει με πλήρη συνείδηση πλέον και καθαρό μυαλό και σκέψη, με τη μεγάλη εμπειρία που έχει αποκτήσει, να την αξιοποιήσει προς όφελος του.

Για να ανατρέψει οριστικά αυτή την βάρβαρη πολιτική, αυτό το σάπιο κράτος, αυτό το διεφθαρμένο εκμεταλλευτικό σύστημα. Τότε θα επέλθει και η πραγματική ανακούφιση του λαού, η ανάσα ζωής για όλους και όλες και όχι μόνο για τους λίγους κηφήνες.

Επιμένουμε πως ιστορικά πλέον, εδώ και δεκαετίες, οι καπιταλιστές και η τάξη τους δεν χρειάζονται για να αναπτυχθεί η παραγωγή, η οικονομία, η κοινωνία.

Οι εργάτες μπορούν να γίνουν διευθυντές της ζωής τους, τα παιδιά τους μπορούν να γίνουν χτίστες της νέας ζωής, του νέου κόσμου, του σοσιαλιστικού.

Οι ήττες και τα προσωρινά ιστορικά πισωγυρίσματα δεν μπορούν να σταματήσουν τις μέρες που θα συγκλονίσουν ξανά τον κόσμο.

Το ΚΚΕ έρχεται από πολύ μακριά και πάει πολύ μακριά, αφού πολύ μακριά πάει και η υπόθεση της απελευθέρωσης της εργατικής τάξης.

Χτίζουμε ένα Κόμμα ικανό να βρίσκεται στην πρώτη γραμμή κάθε φορά που ο καιρός το απαιτεί.

Μπορούμε να το δυναμώσουμε παντού.

Με ισχυρές κομμουνιστικές οργανώσεις που θα πρωτοστατούν στην πάλη του λαού σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε χώρο που ζει, εργάζεται, μορφώνεται, αγωνιά, ο εργάτης, ο αυτοαπασχολούμενος της πόλης και του χωριού, ο νέος και η γυναίκα της εργατικής-λαϊκής οικογένειας.

Αλλάζοντας τους συσχετισμούς δυνάμεων παντού.

Επιδιώκοντας έμπρακτα να ανταποκρίνεται το Κόμμα στον ίδιο το χαρακτήρα του, τον προορισμό του, ως συνειδητή ιδεολογική-πολιτική-οργανωμένη πρωτοπορία του επαναστατικού εργατικού κινήματος στην Ελλάδα.

Εκπληρώνοντας ταυτόχρονα και με τον τρόπο αυτόν το διεθνιστικό του χρέος, απέναντι στην παγκόσμια εργατική τάξη, σε όλους τους δοκιμαζόμενους λαούς από την πείνα, τη φτώχεια, τη δυστυχία, την ανεργία, τους πολέμους, την εκμετάλλευση και καταπίεση.

Το ΚΚΕ, έμπειρο και διδαγμένο, φιλοδοξεί και μπορεί να γίνει ο φάρος της νέας και νικηφόρας ταξικής αναμέτρησης για το σοσιαλισμό, που είναι αναγκαίος, επίκαιρος και ρεαλιστικός.

Κρατάμε καλά μέσα στο νου και την καρδιά μας το κάλεσμα του ΔΣΕ, όπως αυτό αποτυπώθηκε στο ακόλουθο απόσπασμα της μπροσούρας που εκδόθηκε το 1948 για τα δύο χρόνια από την ίδρυση του ΔΣΕ:

«Παλεύουμε για να μπορέσουμε εμείς, τ’ αδέρφια μας και τα παιδιά μας να φάμε γλυκό ψωμί και να κάνουμε τη χαρά καθημερινό σύντροφο στη ζωή μας. Είμαστε οι πολλοί. Είμαστε οι δυνατοί. Γιατί έχουμε το δίκιο μαζί μας, γιατί παλεύουμε για την Πατρίδα μας, για το λαό μας. Γιατί είμαστε ο καινούριος κόσμος και κλείνουμε μέσα μας τη δύναμη που έχει η ζωή για να τραβάει μπροστά…».

(Απόσπασμα από μπροσούρα που εκδόθηκε το 1948 για τα δύο χρόνια από την ίδρυση του ΔΣΕ).

Συνεχίζουμε μέχρι την τελική νίκη του σοσιαλισμού – κομμουνισμού.

Πληροφορίες για τα cookies

Τα cookies είναι σύντομες αναφορές που αποστέλλονται και αποθηκεύονται στον σκληρό δίσκο του υπολογιστή του χρήστη μέσω του προγράμματος περιήγησης όταν αυτό συνδέεται στο Ιντερνέτ. Τα cookies μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τη συλλογή και αποθήκευση δεδομένων του χρήστη όσο αυτός είναι συνδεδεμένος, για να του παράσχουν τις ζητούμενες υπηρεσίες και που ορισμένες φορές τείνουν να μην διατηρούν. Τα cookies μπορεί να είναι τα ίδια ή άλλων:

  • Technical cookies (τεχνικά cookies) που διευκολύνουν την πλοήγηση των χρηστών και τη χρήση των διαφόρων επιλογών ή υπηρεσιών που προσφέρονται από τον ιστό, όπως προσδιορίζουν τη συνεδρία, επιτρέπουν την πρόσβαση σε ορισμένες περιοχές, διευκολύνουν τις παραγγελίες & τις αγορές, συμπληρώνουν φόρμες & εγγραφές, παρέχουν ασφάλεια, διευκολύνουν λειτουργίες (βίντεο, κοινωνικά δίκτυα κλπ.).
  • Customization cookies (cookies προσαρμογής) που επιτρέπουν στους χρήστες να έχουν πρόσβαση στις υπηρεσίες σύμφωνα με τις προτιμήσεις τους (γλώσσα, πρόγραμμα πλοήγησης - browser, διαμόρφωση, κ.α.).
  • Analytical cookies (cookies ανάλυσης) που επιτρέπουν την ανώνυμη ανάλυση της συμπεριφοράς των χρηστών του Ιντερνέτ, επιτρέπουν την μέτρηση της δραστηριότητας του χρήστη και την ανάπτυξη προφίλ πλοήγησης για την βελτίωση των ιστότοπων.

Ως εκ τούτου, όταν έχετε πρόσβαση στον ιστότοπο μας, σύμφωνα με το Άρθρο 22 του Νόμου 34/2002 των Υπηρεσιών Κοινωνίας της Πληροφορίας, στην αναλυτική επεξεργασία των cookies ζητάμε τη συγκατάθεση σας για τη χρήση τους, με σκοπό να βελτιώσουμε τις υπηρεσίες μας. Χρησιμοποιούμε την υπηρεσία του Google Analytics για τη συλλογή ανώνυμων στατιστικών πληροφοριών όπως για παράδειγμα ο αριθμός των επισκεπτών στον ιστότοπο μας. Τα cookies που προστίθενται από την υπηρεσία Google Analytics διέπονται από τις πολιτικές απορρήτου του Google Analytics. Αν επιθυμείτε μπορείτε να απενεργοποιήσετε τα cookies από το Google Analytics.

Παρακαλούμε, σημειώστε ότι μπορείτε να ενεργοποιήσετε ή απενεργοποιήσετε τα cookies σύμφωνα με τις οδηγίες του προγράμματος πλοήγησης σας (browser).