Πρόσφυγες και μετανάστες (του Βασίλη Μαρκόπουλου)
Άλλη η σημασία της εννοίας του πρόσφυγα κι άλλη του μετανάστη. Δεν είναι το ίδιο. Πρόσφυγας είναι αυτός που βρίσκεται έξω από τη χώρα καταγωγής του
εξ αιτίας του φόβου διώξεων , διαμαχών , βίας γενικευμένης ή άλλων καταστάσεων που έχουν διαταράξει σοβαρά την έννομη τάξη ως αποτέλεσμα. Αυτό το άτομο λέγεται πρόσφυγας και δικαιούται διεθνούς προστασίας. Ο ορισμός αυτός δίνεται στη σύμβαση του 1951 και στα περιφερειακά μέσα για τους πρόσφυγες καθώς και στον κανονισμό της Υπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες.
Μετανάστης διεθνής είναι όποιος αλλάζει τον τόπο της συνήθους κατοικίας του , ανεξάρτητα από το λόγο μετανάστευσης ή του νομικού καθεστώτος. Γενικά υπάρχει διάκριση μεταξύ μικρής ή προσωρινής διάρκειας μετανάστευσης , που περιλαμβάνει διαρκείας μεταξύ 3 και 12 μηνών μετακινήσεις και μακράς διαρκείας μόνιμης μετανάστευσης , που έχει να κάνει με την αλλαγή της χώρας κατοικίας για διάρκεια ενός χρόνου και περισσότερο. Τους οικονομικούς κυρίως μετανάστες τους έχει ανάγκη σε κάποιο βαθμό και η δική μας οικονομία , αλλά σε μια Ελλάδα της κρίσης και με υψηλά ποσοστά ανεργίας ο μέσος μετανάστης έχει τα βλέμματά του στραμμένα στις χώρες της κεντρικής Ευρώπης.Δεν ταυτίζεται σε καμιά περίπτωση ο μετανάστης με τον πρόσφυγα.
Τελευταία ακούμε κορυφαίους κυβερνητικούς παράγοντες να κάνουν λόγο για μετανάστες , ορισμένοι και για λαθρομετανάστες και σκόπιμα να αποφεύγουν τον όρο του πρόσφυγα. Το πρόβλημα για την Ελλάδα δεν είναι μεταναστευτικό , αλλά προσφυγικό. Το να το κουκουλώνουν με την ονομασία , δεν κάνουν τίποτα άλλο από το να κρύβονται πίσω από το δάκτυλό τους και θα το βρίσκουν καθημερινά όχι απλά άλυτο, αλλά αυξημένο. Δεν υπάρχει αμφιβολία σε κανένα πολίτη ότι τα νησιά που είναι κοντά στην Τουρκία έχουν κατακλυσθεί σε πολύ μεγάλο ποσοστό με πρόσφυγες λόγω της εμπόλεμης κατάστασης στη Συρία και το Αφγανιστάν. Συνεπώς το προσφυγικό πρόβλημα είναι πρόβλημα πρώτα και κύρια Ευρωπαϊκό αφού τα σύνορά μας είναι και σύνορα της Ευρωπαϊκής Ενωσης που είναι ανίκανη να το λύσει , φορτώνοντας το στην Ελλάδα και λογικό είναι να μην αντέχει αφού η καθημερινή αθρόα προσέλευση καινούργιων μεγαλώνει το πρόβλημα.Το να μεταφερθούν οι πρόσφυγες στην ενδοχώρα και να μείνουν σε κάποιο Ξενοδοχείο ή σε κάποιο εγκαταλειμμένο στρατόπεδο είναι προσωρινή λύση , αν δεν συνδυασθεί με τη μείωση και εξάλειψη των ροών και της διοχέτευσης των όσων λάβουν άσυλο στις χώρες της κεντρικής Ευρώπης , κανείς πρόσφυγας δεν έρχεται στην Ελλάδα για να μείνει , οι περισσότεροι έχουν τα βλέμματά τους στην κεντρική Ευρώπη.Η χορήγηση ασύλου δεν είναι μόνο θέμα της Ελληνικής Νομοθεσίας , αλλά συναρτάται με την Ευρωπαϊκή και τη διεθνή νομοθεσία. Το βάρος από Ελληνικής πλευράς είναι να διευκολύνει τις διαδικασίες χορήγησης ασύλου , χωρίς όμως να θίγει τα δικαιώματα του πρόσφυγα. Και τί θα γίνει σε όσους παρέχεται άσυλο, αν δεν μπορούν να προωθηθούν σε χώρες της Ε.Ε της οποίας οι κυβερνήσεις αρνούνται να υποδεχτούν ; Θα μένουν στην Ελλάδα μέχρι που οι κάθε Ορμπαν θα αποφασίσουν αν,όταν και πόσους θα δεχτούν ; παραβιάζοντας τις αποφάσεις των συνόδων κορυφής της Ε.Ενωσης ;
Με το προσφυγικό πρόβλημα διαπιστώνουμε : α) πλήρη ανικανότητα της Ευρωπαϊκής Ενωσης να προστατεύει τα σύνορά της , β) την έλλειψη στοιχειώδους εταιρικής αλληλεγγύης απέναντι σε Ελλάδα και Ιταλία , γΙ την έλλειψη μηχανισμών και βούλησης εφαρμογής των ειλημμένων αποφάσεων ανωτάτων οργάνων , ε) διαιώνιση ώριμων προβλημάτων των οποίων η μη έγκαιρη επίλυση δημιουργεί κι άλλα καινούργια , στ) αδυναμία πρωτοβουλιών για τον τερματισμό εμπόλεμων καταστάσεων στη Συρία , το Αφγανιστάν, , τη Λιβύη και στις φτωχές χώρες του τρίτου κόσμου ( Αφρική , Ασία ) που μαστίζονται από την πείνα και εμφύλιες συρράξεις.Η Ελληνική Κυβέρνηση έχει μονόδρομο : να διεθνοποιήσει το προσφυγικό πρόβλημα και να απαιτήσει αποτελεσματική προστασία των συνόρων της και αλληλεγγύη από τους εταίρους μας.
